Love ♡ | Changchan

16

Hastaneden çıktık ve evlere dağılmak için arabalarımıza doğru yol aldık.Herkes arabasına ilerlerken Felix ve Jeongin'in taksi ile geldiğini öğrendik.

"Atlayın hadi."

Felix ve Jeongin dediğime gülümseyip arabaya bindiler.Changbin'in kapısını açıp onu oturttuktan sonra bende şoför koltuğuna geçtim.

"Bizde kalsanıza."

"Daha bugün sizdeydik Changbin,iki eş yalnız kalın azıcık."

"Ya ama Chanla çok sıkılıyorum ben."

Changbin'in dediğiyle bir an duraksadım.

"Öyle olsun Changbin bey.Bundan sonra yatmadan önce gece öpücüğü yok o zaman sana."

"Ya tamam tamam,şaka yaptım.Öpeceksin değil mi?"

Changbin'e sırtımı dönmüştüm ama hemen sonra gülümseyip "Tabiki de öpeceğim,ben seni öpmeden uyuyamam." dedim.

Daha sonra arkadan Jeongin ve Felix'in kıkırtılarını duyduğumda sahte bir boğaz temizleme sesi yapıp yola devam ettim.

"Ee gelecek misiniz?"

"Yok yok siz azcık baş başa kalın."

Changbin aynadan Felix'e göz devirip önüne döndü.Ara sokaktan girip Felix ve Jeongin'i evine bıraktık.Eve girdiklerini gördükten sonra arabayı tekrar çalıştırdım.

Eve vardığımızda saat akşam 21.00'a geliyordu.Hızlıca üstümüzü değiştirip birşeyler atıştırmak için mutfağa gittik.Biraz ekmek ve kahvaltılık tarzı şeyler atıştırıp etrafı toparladık.

"Balkona çıkalım mı?"

"Olur tabi hayatım."

Balkona çıktığımızda sandalyelerimizi dışarıya doğru çevirip yıldızları izledik.Changbin'i izlemeye başladığımda gülümsediğini fark ettim.

"Neden öyle güzel gülüyorsun?"

"Niye gülmeyeyim mi?"

"Onu demek istemediğimi biliyorsun."

"Biliyorum tabii.Eğer olur da bebeğimiz de ben de sağlıklı bir şekilde hastaneden çıkarsak beraber geçireceğimiz zamanları düşünüyordum,o yüzden güldüm."

"İkinize de birşey olmasına izin vermeyeceğim.Sakın endişelenme."

Changbin gözlerimin içine bakıp gülümsemişti.Onun gülümsediğini görünce içim ısınmıştı.Gerçekten çok güzel gülüyordu.

"Çok güzel gülüyorsun."

"Sen yanımda olduğun sürece gülüşüm asla dinmeyecek."

Changbin'e doğru uzanıp dudağına bir öpücük kondurdum.Daha sonra tekrardan yıldızları izlemeye başladık.
Saat geç olmaya başlamıştı ama Changbin hâlâ balkonda oturup dışarıyı seyrediyordu.

"Uykun yok mu hayatım?"

"Changbin?"

Ses çıkmayınca bakmaya karar verdim.Yanına gittiğimde kafasını arkaya yaslamış,gözleri kapalı bir şekildeydi.

Yavaşça kucağıma alıp yatağa götürdüm.Yatağa yatırdıktan sonra üstünü örttüm.Aşağıya inip kapıyı kilitledim ve tekrar yukarı çıkıp Changbin'in yanına uzandım.

Merhaba,biliyorsunuz ki Türkiye'de bazı illerde deprem oldu ve ne yazık ki can kaybı sayısı fazla arttı.Umarım size ve yakınlarınız bu acının içinde değildir.Hâlâ daha enkazdan çıkanlar var bu haberler biraz olsa yüzümüzü güldürüyor.Biraz kafa dağıtmak için yeni bölümü yazdım.Kendinize çok dikkat edin,sizi seviyorum.🤍