Love ♡ | Changchan

18

Uyandığımda Changbin yanımda değildi.Gözlerimi ovalayıp yataktan kalktım ve aşağıdan duyduğum sesle oraya gittim.Ses televizyondan geliyordu.

Changbin koltuğa oturmuş anne ayıların çocuklarını beslediği bir belgesel izliyordu.Yavaşça arkasına geçtim ve boynundan öptüm.Bir anda öptüğüm için irkilmiş olmalıydı.

"Korkuttun beni Chan."

Kıkırdayıp yanına oturdum ve izlediği belgesele biraz göz attım.

"Neden bunu izliyorsun Changbin?"

"Arkadaki dut ağacı çok güzel çünkü.Baksana ne güzel olmuşlar mosmorlar."

"Canın mı çekti?"

"Yo,ne alakası var?"

"Changbin çekinmene gerek yok,her hamilelikte olabilecek birşey bu."

Koltuktan kalkıp kapıya doğru gittim ve evin yan sokağındaki manavdan yarım kilo dut aldım.Eve geri döndüğümde Changbin koşarak bana sarıldı.

"Teşekkür ederimmm!"

"Önemli değil canım ama önce kahvaltı etmek ister misin?"

"Olur ama bir tane yiyebilir miyim?"

"Tamam,bekle burada."

Yine kıyamadığım için 3 tane alıp Changbin'e götürdüm.Changbin yavaş yavaş dutları yerken bende yumurta yapıyordum.Kahvaltılıkları da çıkardıktan sonra Changbin'i çağırmaya gittiğimde dut poşetini önüne almış teker teker yiyordu.

"Changbin?"

"Chan?Şey çürük var mı diye bakıyordum."

"Hmm anladım.Dudağının her yeri neden mor o zaman hayatım?"

"Tamam tamam.Ama canım çekti ne yapayım?"

İç çekip sehpadan bir ıslak mendil aldım ve Changbin'in ağzını sildim.Islak mendili ağzından çektiğim zaman Changbin dudak büzmüştü.

"Neden öperek temizlemedin?"

"Çocuk var,ayıp."

Dediğime kıkırdamıştı.

"Hadi kalk bakalım kahvaltı edelim.Sonra da dışarıya çıkarız."

"Ben doydum ama."

"Yeme demiştim sana,neyse acıkırsan dışarıdan alırım birşeyler.Hadi kalk çıkalım."

"Tamam da nereye gideceğiz?"

"Minholara gidelim."

Changbin onayladığında giyinip çıkmıştık.Evlerine vardığımızda evde kimsenin olmadığını fark ettik.Telefonla aramayı denediğimizde ise Minho'ya ulaşılamıyor Hyunjin ise telefonu açmıyordu.

Diğerlerine de sorduğumuzda onlar da bugün ikisiyle görüşmediğini söylemişti.Tekara Hyunjin'i aramayı denediğimizde artık onun da telefonuna ulaşılamıyordu.

"Başlarına birşey gelmiş olabilir mi Chan?"

Changbin'in korkudan gözleri dolmuştu.Sakinleştirmek için ona sarıldım.

"Korkma Changbin,birşey olmamıştır.Aklına kötü şeyler getirme."

Changbin'e sarıldığımda ağlamaya başlamıştı.

"Changbin ağlama lütfen.Kendine de bebeğimize de zarar vermenden korkuyorum."

Hızlıca cebimden telefonu çıkarıp gruba diğerlerinin de gelmesi için mesaj attım.Hepsi yarım saat içinde yanımızda olmuştu.Felix ve Jeongin,Changbin'i apartman merdivenine oturtmuş sakinleştirmeye çalışıyorlardı.

Jisung,Seungmin ve ben de Hyunjin ile Minho'ya ulaşmaya çalışıyorduk.Ama hiçbir şekilde telefonları açmıyorlardı.

Aşağıdan gelen demir kapının kapanma sesi ile hepimiz hızlıca merdivenlerin arasından oraya bakmıştık.