The Run Away Heiress(🌹)

Chapter 16

Chapter 16

"A-Ate..." agad kong sinalubong ng mahigpit na yakap ang kapatid ko "Ate.. Si, Daddy..."til may pumiga sa puso ko habang pinapakinggan ang hikbi ng kapatid ko

"Shhh... Magiging okay din si, Daddy hindi niya tayo iiwan." mahinang wika ko rito saka humiwalay ng yakap sakanya

"H-hindi ka na aalis, Ate? Hindi mo na ako iiwan?"naka-ngiting pinunasan ang luha nito

"Hindi, nandito na si, Ate hindi ka na mag-isa ulit." malambing na wika ko rito

"I miss you, Ate."

"I miss you too."masuyong hinaplos ko ang pisngi nito, sabay kaming nag-lakad papunta sa hospital room nila, Mommy

Parang may kutsilyong sumugat sa puso ko ng makita ang itsura ni, Mommy puno ng sulat ang mukha nito wala ding buhay ang mga mata nito

"M-Momm..." napa-kagat labi ko na lang ako habang pinigilan ang sariling umiyak

"K-Kara..."

"I'm sorry, Mommy..."naka-yukong wika ko "I'm sorry..." Hindi ko napigilan ang tuluyang napa-iyak ng yakapin ako nit

"Anak ko... I'm glad to know that you're okay... We're so sorry for being to demanding to you... We're sorry for not considering your feeling... I'm sorry baby..."humigpit ang yakap ko kay, Mommy

"I Love you so much, Mom."mahinang wika ko rito saka humiwalay ng yakap rito

" I love you too, baby."luhaang ngumiti ako rito saka dumako ang tingin ko kay, Daddy para lang itong mahimbing na natutulog habang naka-higa sa kama

" D-Dad... I'm back.."mahinang wika ko saka hinawakan ang kamay nito " I'm sorry for leaving Daddy.... I was just want to do the things I want... I'm sorry for being selfish.."nag-angat ako ng tingin kay, Mommy ng maramdaman ang kamay nitong humawak sa braso ko

"Naiintindihan ni Daddy mo ang dahilan kung bakit mo yun ginawa."naka-ngiting wika ni Mommy saka sabay kaming napa-tingin kay Daddy "Kaya hinayaan ka ng Daddy mo... Your is having a hard time to show how much he loves you..."masuyong wika ni, Mom

"Gusto niyang makitang lumipad ka sa sariling mong pakpak."naka-ngiting wika nito "Gusto naming maging masaya ka, Kara at mag-karoon ng magandang kinabukasan."

"Dahil sa ka gustuhan naming yun hindi namin namalayan masyado na kaming naging mahigpit sayo hanggang sa nasakal ka na at pinili mong makawala dahil gusto mong makalaya... magawa ang bagay na gusto mo."

" I'm scared to disappoint you both... "mahinang wika ko "I'm not still ready for those responsibilities... I don't want to get married to him..."mahinang wika ko

" Zahir... doesn't deserve someone like me who's in love with someone else... He's been so good to me and I can't hurt him more. "dagdag "Ang dami na niyang ginawa sa'kin... Wala siyang ibang ginawa kung hindi pasiyahin at mahalin ako."

"Kara... "hilam ang luhang nag-angat ako ng tingin kay Mommy

"I-I'm a bad woman aren't I?"mapait akong napa-ngiti "May be this is my karma for hurting someone like, Zahir... I'm sorry... "unti unti ng nilalamon ng konsensya ang puso ko

"Hindi mo kasalanan ang nangyari, Kara it was an accident... Don't take the blame please... It isn't your fault."nakiki-usap na wika ni, Mommy...

"Kumusta si, Tito?"saglit kong tinapunan ng tingin si, Zahir bago binalik ang tingin sa labas ng sasakyan

"He's doing good."sagot ko rito

"Mag-pahinga ka ng mabuti, Kara huwag mong pababayaan ang sarili mo."

"Bakit ang bait mo pa rin sa'kin? "hindi ko mapigilang tanong dito "Iniwan kita niloko kaya bakit? I don't deserve your kindness, Zahir.. "nangingilid ang luhang saad ko rito

"Because I love you, Kara... Oo nasaktan ako pero Hindi nabawasan nun ang pag-mamahal ko sayo masokista na kung masokista pero hindi ko kayang nakikita kang nahihirapan..."

"Alam ko namang hindi na ako ang laman niyang puso mo... pero hindi ibig sabihin nun hindi na din ikaw ang laman ng puso ko... "hindi ko mapigilang mapa-lunok ng sariling laway

"Mahal na mahal kita, Kara.... at kung hanggang kaibigan na lang ang tingin mo sa'kin wala na akong magagawa kung hindi tanggapin yun. Hayaan mo lang na manatili ako sa tabi mo at alagaan ka habang wala siya ngayon sa tabi mo."puno ng paki-usap ang boses nitong wika

"It's will be unfair to your side, Zahir Hindi ako ganun kasamang tao para mas lalo pa kitang saktan." sambit ko rito

"It's okay. Alam mo naman masaya akong makita kang masaya diba? Kahit hindi na ako ang dahilan kung bakit hangga't masaya ka ayos na sa'kin yun."bakas ang sakit at lungkot sa ngiti nito

Hindi na lang ako umimik dahil alam kong kahit anong sabihin ko kay Zahir ay hindi siya makikinig.. pag-gusto niya gagawin niya

"Kumusta ang pakiramdam mo, Daddy?"tanong ko rito habang pinag-babalat ito ng orange

"Okay na ako, Kara pwede na nga akong lumabas eh." naka-ngiting wika nito

"Wala pang sinasabi ang doctor mo, Dad saka alam kong trabaho na naman ang aatupagin mo sinabi ko na sayo Daddy hindi ka pwedeng mag-trabaho hangga't hindi ka pa tuluyang magaling." nag-babantang wika ko rito

"Wala pa nga akong sinasabi eh." tinaasan ko ito ng marinig ang binulong nito o bulong ba talaga yum dahil narinig ko nga

"Huwag mo kaming masyadong pag-alalahanin, Daddy huwag na matigas ang ulo, okay?" naka-ngiting wika ko saka sinubuan siya ng orange

"Parang may napapansin ako." nag-tatakang tumingin ako kay, Daddy "Kahit mukha kang kulang sa tulog ang blooming mo pa ding tignan."

"Nang-uuto ka lang ata, Daddy eh." naka-simangot na reklamo ko rito

"Hindi nga, totoo ang blooming mong tignan kung hindi ko lang alam iisipin kong buntis ka ganyan rin ang Mommy mo nung pinag-bubuntis niya kayong mag-kakapatid." muntik na akong nasamid sa sariling laway ng marinig ang sinabi ni, Daddy

"Kung ano anong sinasabi mo Daddy." pilit ang tawang sambit ko rito saka sinubuan ulit siya ng Orange

Hindi ko maiwasang mapa-isip at kabahan sa sinabi nitong buntis ako dahil alam kong hindi malabong mangyari yun

Ilang beses ng may nangyari sa'min ni, Akero ni minsan hindi kami gumamit ng protection and he never pull out

"Kara? May problema ba?" nagising ako sa malalim na pag-iisip ng marinig ang boses ni, Daddy

"Wala po, Dad may iniisip lang." pilit ang ngiting wika ko saka pinilit ang sariling ifocus ang attention sa pakikipag-kwentuhan kay, Daddy...