The Run Away Heiress(🌹)

Chapter 18

Chapter 18

7 years later~

"Naku naman, Zahir bakit mo naman hinayaang umalis mag-isa si, Akira?! "inis na singhal ko kay, Zahir kagagaling ko lang mula sa conference room para sa Isang meeting

" Hindi naman kasi siya mag-isa, Kara kasama nito ang personal maid niya."katwiran nito

"Dapat sinamahan mo pa din sila."muling singhal ko rito

"Eh? May meeting pa akong attendan hinintay lang kita para ako mismo ang mag sabi sayo kung nasaan si, Akira at kung sino ang kasama nito."masungit na wika nito saka tinalikuran ako

Napa-iling na lang ako habang patagal ng patagal mas nagiging masungit ang lalaking yun ganun siguro pag tumatandana tapos hindi pa siya gusto ng taong gusto niya

Naupo na lang ako sa swivel chair ko. Napa buntong hininga na lang ako saka sinimulang pirmahan ang mga papeles na nasa ibabaw ng mesa ko para mapunta ko na ang anak ko

Hindi ko tuloy maiwasang mapangiti ng maalala ang anak ko. She's now six years old

Diane Akira Dawson my precious beautiful cute baby...

"It's already time, Ms. Zelda." sambit ko sa Secretary ko ng madaanan ko ang table nito

"I'll just need to finish this, Ma'am." magalang na wika nito tumango na lang ako sakanya saka nag tuloy tuloy papunta sa Elevator

Naging mabilis ang pag baba nito sa parking lot dahil mag-isa lang naman ako sa loob ng Elevator..

Agad kong pinasadida pauwi ang sasakyan ko ang balak ko sana ay sa mismong park ko pupunta ang anak ko pero hindi ko agad natapos ang dapat kong tapusin kanina..

Nag busina lang ako ng isang beses agad naman akong pinag buksan ng Security ng gate...

"Mommyyyy!!!!" agad kong sinalubong ang yakap ng anak ko

"Hihihihihi.." hagikgik nito habang ulit ulit ko itong halikan sa pisngi saka sa may leeg nito

"How's your day, Aki?" binuhat ko ito saka naupo sa sofa at pina-upo ko ito sa lap ko

"I had fan playing , Mommy I made a friend too.." halata ang saya sa mga mata nitong kwento hindi ko tuloy mapigilang mahawa din sa ngiti nito

"Really? You made friend? Who, baby?" naka ngiting tanong ko rito habang inaayos ang buhok nito

"Well... He's like he's at the same age like you, Mommy." sagot nito

"Eh? Hindi ba dapat sa kaedad mo ikaw nakiki pag friend?" takang sambit ko rito

"He seems so sad and lonely, Mommy." naka ngusong wika nito

" What do you mean, baby? Maybe he just preferred being alone?"

"I don't think so, Mommy."

" How do you say so? "

" I saw a woman approache him but he seems so scared, Mommy he look like the woman hurt him so I enter to the scene and make that woman go away."pag kwekwento nito

" Then? "

"Then I talk to him po, Mommy and while we're talking he treat me ice cream."ngiting wika nito

" Mamaya masamang tao na yang kinausap mo, Aki ah."may babalang wika nito

" He's kind po kaya, Mommy and I feel comfortable and safe with him po."sambit nito

" Pero huwag ka basta bastang makiki pag-usap kahit kanino ah?"paalala ko rito

" I only talk to him lang naman po, Mommy I never talk to anyone else na po."napa iling na lang ako hindi talaga maubusan ng sagot ang batang toh minsan..

Parang siya lang...

"Manang, nakita niyo ba yung lalaking sinasabing kinaibigan ni, Akira?" tanong ko sa personal maid ni, Aki

"Ah! Opo, Ma'am huwag po kayong mag-alala mabait naman po yung tao saka sobrang saya po kanina ni, Akira habang nakiki pag-laro dun sa lalaki." ngiting ngiting sagot nito

"Alam niyo ho ba kung anong pangalan?" tanong ko rito

"Ay Hindi ma'am eh baka si, Aki po alam Hindi kasi ako makalapit mukha po kasing may takot sa'kin yung lalaki, Ma'am eh." sagot nito

" Sa susunod Manang huwag mong hahayaang maki pag usap kung kani kanino si, Akira."bilin ko rito saka siya iniwan duon nag tuloy na lang ako sa kwarto ko para maligo at maka pagpalit ng pambahay....

"Mommy, Kailan po ulit dadalaw si, Papa Za rito?"

"Hindi ko alam, Aki eh siguro pag hindi na busy ang Papa mo bakit miss mo na ba siya?" tugon ko rito

"Hindi naman po, Mommy I'm just asking lang po." mahinang natawa na lang ako sa sinagot nito siguro pag narinig ni, Zahir ang sinabi ng inaanak niya mag dradrama na naman yun

"Kung hindi mo siya namiss bakit mo tinatanong kung kailan siya pupunta rito?"

"Tinatanong ko lang talaga, Mommy saka, Mommy it is okay if maki pag play ako kay, Daddy D.A?"

" Daddy who? "salubong ang kilay na tanong ko rito ito ang kauna unahang may tinawag siyang Daddy madalas kasi ang tawag niya ay Papa o Tito

" Yung kwinento ko po sayong ni friend ko po."sagot nito

"oh?! Where?"

" He said he'll be waiting where I left him so that's mean dun po sa may playground."naka ngiting sagot nito

" Ayos lang naman diba, Mommy? Pinapayagan mo naman ako diba, Mommy? "napailing na lang ako ng ginamitan ako nito ng beautiful eyes niya kaya wala na akong nagawa kundi ang umuoo

"Take care while you're playing okay? And don't go home late dapat nandito kana bago pa mag dilim." bilin ko rito

"Wahh!!! Thank you, Mommy your the best na po talaga." natawa na lang ako sa ginawa niyang pag pupog ng halik sa pisngi ko

"Of course anything for my, Akira's happiness." masuyong hinaplos ko ang pisngi nito

"I love you, Mommy super na super na duper na ultimate na love po kita, Mommy."

"And I love you too baby."naka ngiting wika ko rito saka hinalikan ang tungkil ng ilong nito

" Let's continue eating."agad naman itong tumango saka nag simulang kumain ulit

Ngiting ngiting pinag patuloy ko na din ang pag-kain

Masaya akong nagawa ko siyang palakihin ng maayos at mabuting tao...

Ikina pag pasalamat ko din na kahit kailan hindi ito nag tanong tungkol sa Daddy niya at kung bakit hindi ko siya magawang bigyan ng masaya at kompletong pamilya...

Malaki din ang utang na loob ko kay, Zahir dahil kahit kailan ay hindi ako nito pinabayaan at niminsan hindi nawala sa tabi ko tuwing kailangan ko ng karamay..

Hindi naging madali sa'kin ang lahat pero kinaya ko... Kinaya ko para sa anak ko...

Dahil sa kanya nag karoon muli ng kulay, sigla at saya sa buhay ko.... Hindi ko na alam ang gagawin ko kung pati ay mawala pa sa'kin..

Siya na lang ang meron ako... siya ang nag silbing patunay na sa isang pangyayari ng buhay ko may magandang desisyon akong nagawa...

Siya ang bunga ng pagmamahal naming natapos ng walang maayos na wakas.

Ang kwento naming natapos na puro tanong ang tumatakbo sa isip...