The Run Away Heiress(🌹)

Chapter 21

Chapter 21

Ramdam ko ang sakit at lungkot na nanunuot sa buong pagkatao ko habang naka tingin sa nakahigang walang malay na si, Akero

"Hindi ko manlang naisip na nag durusa kana pala..." mahinang wika ko habang masuyong hinahaplos ang pisngi nito

"I'm sorry.... I'm sorry kung wala ako sa tabi mo ng mga panahong kailangan mo ako..." mariing napa kagat labi na lang ako para pigilan ang hikbing gustong kumawala sa labi ko

"H-hindi dapat ako umalis ng araw na yun... Hindi dapat kita iniwan.. k-kung alam ko lang sana sumama na lang sana ako sayo... H-hindi na sana kita hinayaang pumunta mag-isa..." punong puno ng pag-sising sambit ko

"Kara..." hilam ang luhang lumingon ako kay, Mrs.Santiago bakas ang pag-aalala at lungkot sa mga mata nito

"Wala kang kasalanan sa nangyari sa anak ko at alam kong ganun din ang iniisip ni, Dos." naka ngiting wika nito saka tinignan ang anak

"Alam kong magagawa niya ding lagpasan toh pag-subok lang toh sakanya pag-subok lang toh sa buhay niyo... Alam kong malalagpasan niyo ng magkasama."

"P-pano po, Tita? K-Kung hindi niya ako maalala? Kung pati sa'kin ay takot siya? "humihikbing tanong ko rito

"Dahil alam kong hindi ka man naaalala ng isip niya naaalala ka naman nang puso niya, Kara."sambit nito

" Huwag mong susukuan ang anak ko, Kara dahil alam kong isa ka sa dahilan kung bakit hanggang ngayon ay pilit pa din siyang bumabangon."masuyong wika nito tumango naman ako rito saka ngumiti

"Alam mo ba, Tita bumalik ako noon..." mahinang wika ko habang naka titig sa mukha ni, Dos

"Hindi dahil lang sa gusto ko siyang komportahin tungkol sa Video kung Hindi para sabihing..... mag kakapamilya na kami..." kiming ngumiti na lang ako

"You were pregnant?" gulat na tanong nito. Tumango ako rito ng hindi siya nililingon

"Ang anak namin ang dahilan kung bakit mas pinili kong ipag patuloy ang buhay... Ang anak ko ang naging sandalan ko sa mga araw na pakiramdam ko hindi ko na kaya."

"Ang yakap niya ang lakas ko. Ang ngiti nito ang muling nagbigay kulay sa buhay ko. Ang tawa nito ang nag-bibigay sigla sa umaga ko."Hindi ko maiwasang mapa ngiti ng maalala ang anak ko

" She's now Six years old, Tita at alam kong matutuwa yun sa oras na makikilala niya ang Lola niya."

" H-Hahayaan mo akong makilala siya?"bakas ang saya sa mga mata nito

"Karapatan niyo po yun, Tita at hindi ko po kayang ipag damot yun." naka ngiting wika ko rito

"May balak ka bang ipakilala ang anak ko sakanya? May balak kana ba kung paano mo ipakilala ang mag-ama sa isa't isa?"

" Hindi ko pa po alam, Tita sa ka lagayan ni, Akero hindi ko alam kung saan at kung paano sisimulan... "malungkot na ngumiti ako

" I'll help. Don't worry tutulungan kita, Kara lagi lang akong nandito para sayo-para sainyo ni, Dos."

" Salamat po."puno ng sinseridad na wika ko rito

" What's her name? If you don't mind I want to know her name."

"Diane Akira po. "naka ngiting sagot ko rito

" What's a beautiful name I bet she's beautiful too like you."mahinang natawa na lang ako sa sinabi ni, Tita kahit papaano ay gumaan na ang loob ko hindi na din ako naiiyak

"She is." sangayon ko rito. parehong napalingon kami sa kinakahigaan ni, Dos ng marinig ang boses nito

"M-mama..." bakas pa din ang pag hihina rito habang pilit bumabangon kaya agad itong dinaluhan siya

Gusto din sanang lumapit pero ayaw kong maulit ang nangyari sakanya

"How's your feeling, Nak?" tanong ni, Tita ako naman ay na natiling walang imik habang naka masid sakanila

"Ayos na po ako, Ma."sagot nito saka nilingon sa gawi saktong nagtama ang tingin naming dalawa

"M-mama...." bakas ang takot sa boses nito

"Kumalma ka, Dos Hindi ka sasaktan ni, Kara diba may tiwala ka naman kay, Mama?"sabi ni, Tita

" P-pero..."bakas ang pag tutol sa mga mata nito ngunit wala na Ang takot dun

"Wala akong gagawing masama sayo."malumanay na wika ko rito

" P-pero h-hinalikan mo ako.."ramdam ko ang pamumula ng magkabilaang pisngi dahil sa pagiging honest nito hindi pa nakatakas sa paningin ko ang mapanuksong tingin ni, Tita

"Nag-panick lang ako."dahilan ko rito

"saka bakit kailangan mo pang sabihin yun? Hindi kana nahiya kay, Tita." dagdag ko

"Naku wala namang nakaka hiya dun, Kara kung tutuusin alam ko namang higit pa dun ang nagawa niyo." nag init ang buong mukha ko dahil sa sinabi ni, Tita

"Tita naman eh."

"Maiwan ko na muna kaya tatawagin ko lang yung, Doctor para sabihing gising kana, Dos." paalam ni, Tita tumango na lang ako rito

Parehong walang umimik sa'min ni, Dos ng kaming dalawa na lang ang nasa loob ng room nito

"Ahm.... D-do I know you?" wala sa oras na napalingon ako rito ng kausapin ako nito

"Y-you seems familiar kasi eh tapos I feel like I want to hug niyo dahil miss na miss na kita pero kasi parang may pumipigil sa'kin." wika nito

"You miss me?" pag-uulit na tanong ko bakas ang pag aalinlangan nito kung sasagutin ba nito ang tanong ko

"Aren't you scared of me?" muling tanong ko rito para akong naka hinga ng maluwag ng umiling ito

"I don't feel scared around you. I feel safe, I don't understand why though." hindi ko mapigilang mapa ngiti dahil sa sagot nito

Siguro tama si, Tita Hindi lang ako naalala ng isip niya pero naalala ako ng puso niya

"Do wanna know why?"muling tanong ko

"Why?" he asked curiously

"I'll answer you in one condition."

"What condition?" kunot noong tanong nito

"Let me hug you... can I?" umaasang naka titig lang ako rito nag hihintay ng sagot nito

Tuluyan na akong napangiti ng tumango ito kaya dali dali akong lumapit rito saka siya niyakap ng mahigpit

"I miss you... I miss you so much, Akero.." Hindi ko mapigilang bulong rito

Hindi man ako naka tanggap ng tugon rito ay sapat na sa'kin ang ibalik niya ang yakap ko rito

Nanatili kaming nakayakap sa isa't isa ng ilang minuto bago ko naisipang bumitaw at baka hindi na ito komportable pa

"Can you answer me know?"tanong nito

"Because I'm your, Shane I'm your Mahal. Because you love me as much as I love you." seryosong sagot ko rito hindi na ako aasang maniniwala siya agad

"It's that the reason why my heart is beating fast everytime your near because I love you?"natigil ako sa sinabi nito Hindi yun ang inaasahan kong marinig o magiging reaction niya

"And I hope you still do..." mahinang wika ko

Mukhang may sasabihin pa sana ito ng bumukas ang pinto at pumasok si, Tita kasunod nito ang isang Doctor at Nurse...

Nang naka alis na ang Doctor at Nurse ay saka lang din ako nag paalam kila, Tita na mauuna na ako at babalik na lang bukas

"Ingat ka, Shane." hindi ko maiwasang matigil ng marinig ang tawag nito sa'kin

"Good night, Akero." kiming ngumiti na lang ako rito saka tuluyang umalis na...

Sana maging maayos na lahat....