Annesi karşısındaki iki çocuğa dönerek konuştu. Jeongin Chan'dan küçüktü. Annesi bunu kendi oğlunun başlattığından emindi. O yüzden onun ismini kullanmıştı.
Jeongin, Bayan Bang'a emanet edilmişti. Jisungun annesi de evlerindeydi ve iki küçük aşk mutfakta sorguya çekilirken, onları ispiyonlayan Jisung da odada annesinin yanında bisküvi yiyordu mutlu mutlu.
"Kötü birşey yapmadım ki..."
Chan'ın suçlulukla yere bakarak ve sesini çıkarmaya korkarak söylediği bu cümleyle annesi yumuşamıştı. Oğluyla aynı hizaya gelmek için dizinin üstüne oturdu.
"Bak oğlum, kötü birşey yapmadın. Sevmek güzel birşey. Sevgini sevdiklerine göstermek de herkesin, bir çok büyüğün bile yapabildiği bir şey değil. Seni bu konuda tebrik edebilirim. Arkadaşlarına da iyi davranıyorsun. Öğretmenin seni örnek öğrenci seçti."
"Sorun ne o zaman anne?"
Onlar konuşurken Jeongin de dikkatlice dinliyordu onları. Tabii tüm dikkati burada değildi. Birazı, eve gelirken doğru düzgün yiyip tadını alamadan yere düşürdüğü şekerindeydi. Her seferinde çilekli ve portakallısını buluyordu. Çilekli sevmezdi Jeongin. Portakallıdan da sıkılmıştı. Ama bugün elmalısını bulup almıştı. Ortasında da sakız vardı şekerin. Acaba tadı nasıldı?
"Sorun onu dudağından öpmen, canım."
"Neden ki?"
"Bak Chris, arkadaşlarını bazı anlarda öpebilirsin. Doğum günlerinde, vedalaşmalarda ya da morale ihtiyaçları olduğunda. Ama dudağından değil yanağından. Hatta öpmek güzel bir şey ama biliyorsun ağızımızda çok mikrop var. Çok sık öpersen birini ikiniz de hasta olursunuz. O yüzden sarılmayı tercih et bu durumlarda."
Çocuk annesini pür dikkat dinliyordu. Ama o sarılmayı değil öpmeyi istiyordu Jeongini. Çünkü o çok tatlıydı ve her şeker yediğinde boya olan dudaklarıyla çok sevimli oluyordu.
"Ayrıca hasta olmasak bile herkes dudaktan öpülmez, Chris. Dudaktan öpmek özeldir."
"Biliyorum."
"Neyi biliyorsun?"
"Herkes ağızdan öpülmez. Sadece birbirine aşk olanlar ağızlarından öperler."
Çocuğunun söylediğine annesi şaşırmıştı.
"Bunu biliyorsan neden arkadaşının dudağından öptün?"
"Çünkü biz sevgiliyiz. Değil mi Innie?"
Jeongine döndüler ikisi de. Kafasını onaylar şekilde salladı küçük.
"Sevgili misiniz?" Annesi tekrar döndü oğluna.
"Evet. Ben bugün ona aşk olduğumu söyledim. Ne demek olduğunu bilmiyormuş anlattım. O da beni kalbinin heeepsiyle seviyormuş. O da bana aşkmış yani. Sevgili olduk ve el ele tutuştuk. Sonra onu ağızından öpmem gerektiğini söyledim ve öptüm."
"Bunları nereden bildiğinle ilgili daha sonra konuşacağız Christopher. Şimdi, çocuklar, siz arkadaşsınız. Arkadaşlar birbirlerini çookk severler. Kalplerinin heeepsiyle severler. Ama bu aşk değildir."
"Ama anne diğerlerini Jeongini sevdiğim kadar sevmiyorum ki."
"Çünkü onlar arkadaşların. Jeongin ise en yakın, en sevdiğin arkadaşın. Herkesi aynı miktarda sevemezsin. Jeongine olan fazla sevgini aşk sanman normal Chris. Ama iki erkek sevgili olamaz."
"Olur." Dedi Chan. Neden olamazdı ki. Bal gibi de olurdu işte. Chan emindi Jeongine olan sevgisinin aşk olduğundan.
"Olamazlar, tatlım."
"Olurlar! Ben Jeongine aşk'ım!"
Jeonginin başından beri tuttuğu elini çekiştirerek mutfak kapısına yürüdü. Annesi onu durdurdu.
"Bana sesini yükseltip kafana göre konuşmamızın ortasında gidemezsin Chris."
"Sen de benim Jeongine aşk olduğuma inan!"
"Bağırmaya devam ettiğin için cezalısın Christopher Bang."
Chan annesini umursamayıp tuttuğu Jeonginin kolundan çekerek ilerledi. Tabii ki de annesi onu yine durdurmuştu. Zorla ellerini ayırıp Jeongini kucağına aldı. Yüksek bir sandalyeye bırakıp önündeki çocuğu odasına sürükledi.
"Akşama kadar cezalısın. Baban geldiğinde bunu tekrar konuşacağız Chris."
Kapı kapanıp kilitlendiğinde Chan göz yaşlarını tutamadı. Ağlamasının arasından özür de diliyordu annesinden onu çıkarması için. Kapıya vurmayı denedi ama açmıyordu annesi.
Neden kızmıştı ki annesi? Düşünüyordu Chan. Annesi birkaç gün önce Bayan Han ile birlikte dışardayken Jisung'a, Chaeryeong'a hediye vermesi için toka almıştı. Annesini Jisung'a Chaeryeong için çiçek toplamasına yardım ederken de görmüştü.
Evet dudaktan öpmek belki yapmaması gereken birşeydi ama ikisinin sevgili olamayacaklarını söylemişti annesi. Jeongine çiçek toplayacağını söylediğinde de toplatmamıştı.
Kafası karışmıştı Chan'ın. Üzülmüştü de. Annesi onun Jeonginle mutlu olmasını istemiyor muydu? Annesi onu sevmiyor muydu?
Bunları düşünüp ağlayarak uyuyakaldı Chan.
###
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
