"Anne, baba özür dilerim ağızından öpmemem gerekiyordu. Ama ben onu çok seviyorum."
"Chris, arkadaşını seviyorsun. İyi davranman çok güzel ama bir erkekle-"
"Of! Bana ne seviyorum işte, aşkım ona!"
Chan ağlamaya başladı ve kalkıp odasına yürüdü. Küçük bacaklarıyla oldukça hızlıydı.
İkisi de aynı şeyi tekrarlayıp duruyordu: 'Sevmen iyi ama erkeği öpemezsin. İki erkek sevgili olmaz.'
Öperim diye düşünüyordu. Yasak mıydı? Polis onları yakalar ve götürür müydü ağızından öpse? Neden öpemezdi anlamıyordu Chan.
"Chris"
Annesi birkaç dakika sonra ona seslenerek odasına yürüdü
"Git!"
"Oğlum, bana bak lütfen."
Kafasını gömdüğü yerden kaldıran Chan ıslak gözleri ve akan burnuyla, yanına oturan annesine baktı.
Annesi çocuğun yüzünü elleri arasına aldı yüzündeki yaşları silerken saçlarını da düzeltiyordu ara ara.
"Bebeğim üstüne gittiysek özür dileriz. Bunlar için daha çok küçüksün. Büyüdüğünde bizi daha iyi anlayacaksın. Üzme kendini o yüzden. Jeonginle iyi arkadaş olabilirsin ama onu bir daha ağızından öpme tamam mı?"
"İyi arkadaş değiliz, sevgiliyiz!"
"Yine de ağızından öpme bir daha, tamam mı?"
"Ama sevgililer ağızlarından öperler. Sen de babamla sevgili değil misin? Aşkım diyor sana. Ağızından öpüyor seni. Babam gibi olmak istemiştim. Hem ben gerçekten Jeongin'i seviyorum. Onu korumak istiyorum. Babam da seni koruyor ya."
"Evet ama siz daha çok küçüksünüz. O senden daha küçük ayrıca. Sen onun abisisin onu korumak istemen normal. Bilmiyordun bu yüzden babanla ben seni affediyoruz. Gel yüzünü yıkayalım."
Chan annesini dinledi ve yüzünü yıkadı.
Diğer gün tekrar parka gitti Chan. Kum havuzunda oynayan Jisung'u gördüğünde çok sinirlenmişti.
Salıncakta oturan ve bağıran Jeongini görünce unuttu bütün sinirini.
Çırpınışı çok komik gelmişti Chan'a. Gülerek yanına gitti.
"Aa Chan hyung! Beni sallamaya mı geldin?"
Gülerek salıncağın arkasına geçti sevgilisi. Küçük olan çok mutlu olmuştu.
"Daha hızlı Chan hyung!"
Son gücüyle elinden geleni yapıyordu Chan
"Yoruldum Innie"
"Ama ben şimdi eğlenmeye başlamıştım. Biraz daha Chan hyung."
Jeongin yalvarır gibi konuştuğu için Chan kabul etmişti. Çok seviyordu onu. Anne babasının dediği gibi bu aşk olmasa bile onu gerçekten çok fazla seviyordu. Sürekli yanında olmak istiyordu küçüğün.
Yorulsa da biraz daha devam etti Chan. Jeongini mutlu etmeye çalışıyordu ve onun gülmesi Chan'ı da güldürüyordu.
"Bu kadar yeter Chan hyung! Durdur beni, midem bulandı!"
Hyung'u onu durdurdu hemen. İndirdi salıncaktan ve en yakın kaydırağın ucuna oturttu.
"Daha iyi misin Innie?"
Chan'ın sorusunu kafasıyla onayladı
Chan sevgilisinin yanına eğildi. Eline uzandı ve tuttu.
"Jeongin dün seni ağızından öptüğüm için özür dilerim."
"Neden?"
"Öpmemem gerekiyormuş. Annemler öyle dedi."
"Neden öpmemen gerekiyormuş?"
"Çünkü ikimiz de erkeğiz."
"Ama dün birşey olmaz demiştin."
"Bence hala birşey olmaz ama annemler küçük olduğumuzu da söyledi. Seni büyüyünce öpeceğim tamam mı?"
"Söz mü?"
"Söz Jeonginnie, söz veriyorum."
Gülümsediler
"Hadi kaydıraktan kayalım Chan hyung!"
###
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
###
Beklettikten sonra 400 kelimelik bolum attim nasilim Son bolumlerden biri 2000 kelime 😃 Harika
