Bilir O Beni #OzMel

0.8

Ozan'dan

'Kapı açıktı diyorum sana şunu izle üstünde ceket bile yok bu durum acil anla işte'

sinirden dişlerimi birbirine geçirdiğimde Kanat'ın soğukkanlı tavrı sinirlerimi bozuyordu. Melisa ortalıkta yoktu saat gecenin 03.00'üydü. Tüm sokakları gezmiştik ama yoktu. Melisa'dan tek bir iz yoktu.

Mecburen Kanat'ı aramıştım. Afiş olayında video kaydını bulabilmişti eli kolu uzundu. Ama onun şu sakin tavırlarından gına gelmişti.

Melisa'nın şu an ne durumda olduğunu bilmiyordum ve bunu düşündüğüm her saniye içime bir şeyler saplanıyordu. Neden böyle olduğunu telefonuna bakınca anlamıştım annesiyle iletişime geçmişti ama bir şekilde o da kopmuştu.

Hepimizin yaraları vardı ama o yaralarıyla da çok güzeldi.

Düşüncelerimi Kanat'ın sesi böldüğünde Melisa'ların koltuğunda oturmuş gelen video kaydını izliyorduk.

'Kör nokta ama inşallah bir şey çıkar.'

Melisa yerdeydi bayılmış mıydı acaba? Tanımadığımız bir araba Melisa'nın önünde durmuştu. Arabadan inen sadece silüetten ibaretti. Melisanın yanına geldiğinde kucağına alıp arabaya bindirdi. Bu durumda Melisa'nın bilinci kapalıydı. Panik duygusu içime işlerken yumruk yaptığım elimi mümkünmüş gibi daha da sıkıyordum.

'Polise haber vermemiz gerekiyor Ozan!'

'Polisten önce babasına haber vermemiz gerekiyor Kanat.'

Her şey çok zordu. Adamı arayıp ne diyecektim evinizin kapısı açıktı kızınız kaçırılmış olabilir.

Nefesimi sıkıntıyla dışarı verdim.

'Tamam, sakin oluyoruz Melisa güçlüdür onları çoktan pişman etmiştir kaçırdıklarına.'

Kanat bir elimi omzuma koymuştu. Bulunduğumuz durum fazla trajikomikti. Kanat beni Melisa için teselli ediyordu.

Kafamı olumsuz anlamında iki yana salladım.

'Ben son gittiği yere bakıcam, sen de eli kuvvetli olan kim varsa ara. Sabaha kadar kendimiz arayalım sabah mecburen babasına haber vericez. İnşallah hiç gerek kalmaz.'

Ayağa kalkmıştım. Belki bir iz bulurdum orada.

Kanat söylediklerimi onayladığında arabaya kaç saniyede ulaştığımı hesaplayamamıştım bile.

Neden Melisayla uğraşıyorlardı bilmiyorum ama onu bulduktan sonra bebeğim gibi yanımdan ayırmayacaktım. Bizimle uğraşanı da pişman edecektim.

Melisa'dan

Soğuk, tenime işleyen sadece soğuktu. Peki bu soğuk içimdeki ateşe neden etki etmiyordu. Gözlerimi soğuğa açtığımda kendimi karanlık bir odada buldum. Elime bağlanan ipler sanki mümkünmüş gibi canımı daha da acıtmaya başlamıştı. Tahta sandalyenin sinir bozucu gıcırtılı sesi odayı doldurduğunda kuruyan dudaklarımı aralayabilmiştim.

'Beni derhal evime götürün!'

Sesim boş odada yankılandığında sinirden gözümden bir damla yaş süzülmüştü.

Saniyeler, dakikalar, saatler... Orada ne kadar karanlığı izledim bilmiyorum. Işıklar açıldığında gördüklerim karşısında yutkunamadım.

'Katil Melisa!'

'Seni kimse sevmeyecek!'

'Kanat seni terk etti aynı annen gibi.'

Cızırtılı bir ses geldiğinde odanın köşesindeki radyo benzeri bir şey çalışmaya başlamıştı.