seventh floor °Taekook°

Yaşamımın sonu

Nasılsınızz
İnternet yok bende bölüm yazayım dedim sonra yazmaya üşeniyorum😔
Neyse düşünülmeyen bir bölüm.

iyi okumalar.

◯◯◯

Jungkook
1023 Eylül 15

Yaşamımdan  son saatler gibi. Belki de öyledir.
İçimde bir boşluk  var. Huzursuz hissediyorum. Bebeğim  yerinde durmuyor, bendeki huzursuzluğu  hissetmiş olmalı. Kendimi ne kadar çok  rahatlatmaya çalışsam da bir işe  yaramıyordu.

Karnım ağrıyordu. Sancım vardı. Her zaman ki gibi.
Bebeğim sekiz buçuk aylık  olmuştu. Hiç bir şeyi tek başıma yapamıyordum. Her ne kadar oğlum-daha beş yaşında-ve eşim yardım etse de bu yorulmama engel değildi.

Bu mektubu yazmadan önce oğlumun yanına girmiştim.
Seungbi'ye öyle bir sarılmıştım ki ilk kez onu görüyormuşum gibi kokusunu içime çektim  derince. Sürekli öptüm, beraber sarılarak  yatağında uzandık. O uyuyana dek...

Zorla da olsa yanından  kalkıp alnına küçük bir öpücük kondurdum. Kendi odama gelmiştim ardından.
Huzursuz hissediyordum, engel olamadığım bir şekilde...

Taehyung gelmişti sonra. Hayatımın merkezinde olan kişi.

Ona öyle bir sarılmıştım ki neye uğradığını şaşırmıştı  seungbi ye yaptığım gibi kokusunu derince içime  çektim. Kollarını sıkıca  sardı sonra. Yatağa yatırdı  beni. Gitmesini istemiyordum.' Gitme dedim.' Yanıma uzandı  kollarıyla sıkıca sardı beni. Tekrardan boynuna yasladım kafamı kokusunu son kez içime  çeker  gibi...

Bendeki duygusallığı  fark etmişti, sürekli saçlarımı  öpüyor  ardından
' Buradayım' diyerek hem karnımı hem sırtımı okşuyordu.

Gitmedi. İçimde ki o huzursuzluk gitmedi.
Gözlerim doldu yavaşça. Tane tane döküldü, sessizce ağladım. Fark etti.Beni göğsünden uzaklaştırmıştı yavaşça.

Ağladığımı gördü telaş kapladım sevdiğim adamı.'Neden ağlıyorsun küçüğüm?' Diye  sordu. Bir süre cevap veremedim.
'İçimde bir huzursuzluk var taehyung.
Gitmiyor. Huzursuz hissediyorum. Korkuyorum.' 'Seungbi'yi getirir misin?' Kafasıyla beni onaylayıp alnıma bir öpücük  kondurmuştu.
'Acele et.' Benden uzakta olmalarını  istemiyordum.

Seungbi uyanmıştı. Yanımıza getirip yatağa  çıkmasına yardım etmişti  taehyung.
Seungbi benim ağladığımı görünce hemen yanıma gelip 'Baba , neden ağlıyorsun?'
'Sadece seni özledim bebeğim.' Diyerek bana sarılışına karşılık  vermiştim.

Taehyung'da arkama geçip bana sarıldığında karnımı okşamaya başlamıştı.

Farkındaydım, kötü  bir şey  olacaktı.  Hissediyordum en kötüsü de  bu hisseleri bebeğimi  kötü  etkiliyordu. Seungbi tekrardan uyumuştu. Yavaşça yerimden doğruldum taehyung' da uyumuştu, ama kaşları çatıktı.

Onların uyumasını beklerken karnımdaki sancı giderek artmıştı.
Çalışma masasına oturmuştum ardından elime kağıt ve kalem alıp vasiyetname yazmaya başlamıştım.

Bebeğinin beni tekmelemesi ise sancıyı ikiye katılıyordu.

Bunları bile büyük zorluklarla yazmıştım. Gözümden akan yaşlar kağıdı ıslatarak yazıların dağılmasını sağlıyordu.

Yavaşça yerimden doğruldum. Banyoya ilerleyip kasılmaların azalması için sıcak suyu açıp ayarladım. Giysilerimi çıkartmadan suya girip karnıma hafif hafif masajlar yapmaya başladım. Geçmiyordu. Geçmek bilmiyordu sancı. Canım yanıyordu. Gözlerimden birer birer yaş süzülmeye başlamıştı. Kasıklarım sızlıyordu. Çıktığım küvetten yavaş adımlar ile Taehyung'un yanına gelmiştim. Bedenini sarsmam ile uyanıp üstümü süzmüştü. Bir şey söylemesine fırsat vermeden,

"Taehyung, doğum başladı." Hıçkırıklarım ile söylediklerim ile bbi kucaklayıp hekimin odasına götürmüştü.

Sonrası ise karanlık.

◯◯◯

Ehe-
Arkadaslar jungo  sey oldu s-seyy☠️
Neyse yillar sonra bolum attiyorum değerimi bilin lutfen.