KOR ATEŞ

4

Hatırlıyorum yetimhanenin ilk günleri öyle yalnız öyle kimsesizimdi ki pencerenin kenarında öylece  babamın gelmesini bekliyordum.

Ne kadarda acizce bir davranış hiç gelmiyecek birini beklemek...

Çünkü biliyordum annen öldü demişlerdi ama hayır benim annem şehit olmuştu.

Onun elleri hala saçlarımda güzelce okşayıp güneşimm kızım gurur duy annenle şehit olunca tamam mı eğme başını dik dur sen gölgenin kızısın gölgenin diyip öperdi başımdan

Öylede oldu mezarında da ağlamamıştım öylece gömmelerini beklemiştim annemi

Annem ölürken bile dedem mezarına gelmemişti sahi dedem benden haberi var mıydı onu bile bilmiyordum ben sadece annem Bi abisiyle konuştuğunu biliyordum o kadar

Peki ya babam? Babama ne yapmıştım sevmemiş miydi beni hiç? İnsan kızını yetimhane köşelerine kendi elleriyle götürür mü

Giderken ya senin annen sana düzgün bakamadı ben mi bakacam demesi

Benim annem seni, sizleri korumak için çatışıyor, çatışırken şehit oldu diyemedim.

Öylece göz yaşı döktüm, annem öldüğünde ağlamayan ben babamın beni yetimhane köşelerine bırakınca deliler gibi ağlamıştım.

Ben hala o 7 yaşındaki pencere kenarında babasını bekleyen kücük bir kız çocuğuyum...

....

Dudaklarımda küçük bir tebessümle evime girdim.

Artık yeni yuvam burasıydı malum buraya alışmam lazımdı.

Bavulumu salona  doğru sürükleyip oraya bıraktım hemen ve evimi gezmeye başladım.

Ne de çabuk sahiplenmişim dimi ama!

Salona baktım başta eşyalar gayet temiz ve kullanılmamıştı bu dayımın başının altında çıktığını biliyordum o her şeyin güzel olmasını istiyordu ve öylede yapmıştı.

Mutfak küçük ama tatlıydı dayım bütün eşyalarımı beyaz almıştı gri boya sevdiğim için evin içinde griye boyamıştı.

Küçük bir ev turundan  sonra evime baktık 3 +1 yeterdi artardı da

Evi Bi güzel gezdikten sonra  kendimi salonun koltuklarına bıraktım.

Şimdi ne yapacaktım eşyalarımı gelmesine daha vardı ve ben Açtım ama kalkıp alışveriş yapmaya o kadar üşeniyordum ki dayım keşke buzdolabı içini de doldurmayı  düşünseydi herşey daha güzel olurdu.

Oflaya Oflaya ayağa kalktım dayım akşam eşyalarımı geleceğini söylemişti ben o zamana kadar alışveriş yapsaydım iyi olacaktı galiba ama buranın hiçbir yerini bilmiyordum gölgemde gelmemişti zaten kaybolmasam iyidir.

Salonda duran bavulumu doğru ilerleyip elime alıp  yatak odasına doğru sürüklemeye başladım.

Üstüme rahat bir şeyler giyip etrafa göz atıp markete uğrasaydım çok iyi olacaktı.

Şimdi bu yatağa uzanıp uyumak için kendimi zor tutuyordum ama açlığımı daha ağır basıyordu.

Bavulumu açıp baktım beni kırmızı sütyenim karşılamıştı aman ne hoş 

Sahi o adama ne olmuştu burada ne işi vardı rastlantı mıydı? Yoksa gerçekten beni mi takip etmişti?

Kafamı bunlarla şuan hiç yoramazdım.