မုန္တိုင္းၿပီးရင္ေလေျပလာသလိုမ်ိဳး ေရာဂါပိုးရွာမေတြ႕ျခင္း သုံးႀကိမ္ေျမာက္မွာ ထိုငပ်င္းေလး အိမ္ျပန္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ေဆးစစ္ခ်က္ထြက္ခါနီးတိုင္း သူ႔လက္ေလးကိုင္ၿပီး အားေပးခ်င္စိတ္ကို ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ေက်ခ်င္စိတ္နဲ႔ ေျဖေဖ်ာက္ရတာလည္းအခါခါရယ္။ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သူ႔အိပ္မက္ေတြလွဖို႔ ပိုးစုန္းၾကဴးေလးျဖစ္ခ်င္တာ။
"ဇီ နက္ျဖန္ ဆယ္နာရီခြဲေလာက္ျပန္ရမယ္"
"ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာစစ္"
ကိုယ္မပါေတာ့ ဘယ္အရာမွစိတ္မခ်မိတာ ကိုယ္မလြန္ဘူးထင္တယ္။မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ဒီပန္းေလးကို ပ်ိဳးခဲ့တာမို႔ ပန္းေလးရဲ႕ရာသီကို တြက္ခ်က္စရာမလိုခဲ့။
"အကုန္ပါၿပီ ဒီမွာေတြ႕လား အခန္းပါရွင္းေပးခဲ့တာ"
ဒါလည္း ဒီလူသားရဲ႕ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့အက်င့္ေလးတစ္ခုပဲ။
"အင္း နားေတာ့"
ဂ်ဴတီျပန္ဝင္ရမွာျဖစ္သလို အားျပည့္ေအာင္ ေစာေစာအိပ္ေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ စကားစအျမန္ျဖတ္ခ်ရတယ္။ဒီလူသားေလးဟာ ကိုယ္ကိုရစ္ပတ္ေစဖို႔ ရွင္သန္လာတဲ့ ႏြယ္ပင္ေလး။
မနက္ႏႈိးေပးပါဦးတဲ့ေလ။ ဖုန္းနဲ႔ ႏႈိးစက္ေပးလို႔ရေပမယ့္လို႔ ကိုယ္တိုင္က မနက္ခင္းရဲ႕ပထမဆုံးသံစဥ္ေလးျဖစ္ခ်င္ေနခဲ့တာ။ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္နဲ႔ေရာင့္ရဲႏိုင္စြမ္းကို စမ္းသပ္လြန္းတဲ့ မုန္လာဥျဖဴေလးဟာ တကယ့္ခပ္တုံးတုံးေလးပဲ။
လုံၿခဳံမႈအဓိကအတြက္ ဝတ္စုံဝတ္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္အၿပဳံးေတြဟာ ျပင္ပဆီလြင့္ေပ်ာက္မသြားေတာ့။
......................................................................................................
ဖုန္းငါးခါေလာက္ေခၚၿပီးမွ တိုးတိုးေလးၾကားရတဲ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံေလးဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မနက္ခင္းေကာ္ဖီတစ္ခြက္လိုပဲ။ စစ္စရာရွိတာေတြ စစ္ခိုင္း မွာစရာရွိတာေတြမွာၿပီးေတာ့မွ ကိုယ္လည္းအိပ္ဖို႔ လုပ္ရေတာ့တယ္။ စိုးရိမ္မႈေတြနဲ႔ သန္းေခါင္ေတြလည္း သူအိမ္ျပန္မွပဲ အိပ္ေမာက်ေတာ့မယ္။
ခရီးတစ္ခုေပမယ့္လို႔ အလာတုန္းကမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ အားငယ္ေနတဲ့ လူႀကီးေယာင္ေဆာင္ေလးဟာ အိမ္ျပန္ခရီးမွာေတာ့ တီေမတို႔ မားတို႔ရဲ႕ အကဲပိုမႈနဲ႔ ေႏြးေထြးလို႔။
......................................................................................................
"ဇီ ဒီေန႔တစ္ရက္ ဂ်ဴတီခ်ိန္းလိုက္ အိပ္ေရးဝေအာင္လို႔"
ကိုယ့္လက္ထဲက ေကာ္ဖီခြက္ကိုဆြဲယူသြားတဲ့ အေစာနဲ႔ နားေနခန္းအဝကိုမွီၿပီး လက္ပိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ဇဝါ
ကိုယ့္ပစၥည္း သူမ်ားထိရင္မႀကိဳက္တဲ့ ကိုယ္ဟာ ဟိုလူသားေလးကေန အစျပဳလို႔ ဒီသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ေျပာမႏိုင္ေတာ့။ခင္ခါစက ရန္ျဖစ္ ျပသနာေတြတက္ရေပမယ့္လို႔ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အက်င့္ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။ကိုယ္ေသာက္ထားတဲ့ေကာ္ဖီကို တစ္ငုံေလာက္ အနည္းဆုံး ေသာက္လိုက္ရမွ။အခုလည္း မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္နဲ႔ အိပ္ခါနီး ေကာ္ဖီယူေသာက္သြားတဲ့ အေစာကို ေျပာျဖစ္ေအာင္ေျပာမိလိုက္ေသးတယ္။
"အိပ္ၿပီေဟ... ေသာက္ၿပီးရင္ ခြက္ကိုေရေဆး ေနရာတက်ျပန္ထားခဲ့" လို႔။
"ထမလားနဲ႔ေနာ္ စိတ္ေကာင္းရွိတုန္းလဲေပးထားတာ ေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်"
ေခါင္းထိဆြဲၿခဳံထားတဲ့ေစာင္ကို ရန္စသြားေသးတာ။ မီးပိတ္ေပးသြားတဲ့ ဇဝါ နဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္သြားတဲ့ အေစာနဲ႔ ပုံရိပ္ေတြဟာ မႈန္ဝါးလာၿပီး အသံေတြလည္း ေဝးကြာ။ ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲကို ဝင္မေႏွာက္နဲ႔ အရစ္ေလး ဒီတစ္ခါေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ပါရေစ။
