မိုးပြေးလေးရွာနေတော့ အိမ်ထဲဝင်ပြေးသူနဲ့ မိုးပြေးခိုတဲ့သူနဲ့ လမ်းကျဥ်းလေးမှာ ပျားပန်း
ခတ်နေဆဲ ။သောကြာညနေခေတ်ပေါ်တေးတွေဟာ အိမ်ရှေ့ဝရံတာမှာ ထိုင်ငေးနေတဲ့ ကိုယ့်အဖို့တော့ ပျင်းစရာအတိ။
ပန်းကန်တွေထိခတ်သံနဲ့အတူ လွင့်နေတဲ့အာရုံတွေဟာ အိမ်နောက်ဖေးမီးဖိုချောင်ဆီကို ရောက်သွားပြန်တယ်။
ဘာမဆို ကြိုတင်ပြီးမှ လုပ်တတ်သလို အလုပ်မရှိရင်မနေတတ်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသော အိမ်သားဟာ မနက်အတွက် ပန်းကန်တွေဆေးနေပြန်ပြီ ထင်တယ်။
"အခုမှ ပြန်လာတာမလား ခဏနားပြီးမှလုပ်လေ"
ပြောရင်းနဲ့ နောက်ဖေးဆီကို ကိုယ်ခြေဦးတည့်ရပြန်တယ်။ အငြိမ်မနေတတ်တဲ့ သူကြောင့် ကိုယ့်အာရုံတွေလည်း ထိုင်ငိုက်လို့မဖြစ်ပြန်ဘူးမလား။
"မနက်ကို အစောသွားရမယ် ဆိုဒ်ထဲမှာ ကြမ်းခင်းလောင်းမှာ"
ဆေးပြီးသား ပန်းကန်တွေကို ရေစစ်ရင်းနဲ့ လှမ်းပြောတဲ့ သူ့အသံလွင်လွင်လေးကို ညနေခင်းမှာ ပထမဆုံးကြားရလိုက်တာပဲ။
"ဇီ ငါ ဖျားတော့မလားမသိဘူး တစ်ချက်လောက်စမ်းကြည့်စမ်းပါ ငါ့လက်တွေ ရေစိုနေလို့"
စကားသံတစ်ချက်နဲ့ စိုးရိမ်စိတ်ခုန်တက်ပြီး လုပ်နေကျအတိုင်း ကိုယ့်လက်တွေ နဖူးပြင်ကျယ်ပေါ်မှာ နေသားတကျ။
"မဖျားတော့မဖျားသေးဘူး မိုးမိလာလို့ ဖြစ်မယ် ခဏနားပြီး ခြေလက်ဆေးလိုက် ရေတော့မချိုးနဲ့တော့"
ထမင်းစားပွဲနားက ထိုင်ခုံဆီ တွန်းဖယ်ရင်း ညစာအတွက် ဆန်ဆေးဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။
ခဲထားတဲ့ ကြက်သားကို ထုတ် တစ်ဝက်ကိုရေဆေးပြီး ကြက်သွန်တစ်ပြားရိုက်ရယ် ဂျင်းရယ်နဲ့ တည်ထားလိုက်တယ်။ မနက်အစော သွားရမယ့်သူအတွက် ဆီပူထဲ ကြက်သားကို ရဲနေအောင်ကြော်ပြီး အအေးခံ ရေစစ်သွားတဲ့ ချိုင့်ထဲ ထည့်ထားရတယ်။ ကြက်သားကြော် သိပ်ကြိုက်တဲ့ အနှီလူသားက ဒီလိုမသိမ်းထားရင် မနက်အတွက် ဟင်းကျန်မယ်မထင်။ ကန်စွန်းရွက်ကြော်ဖို့ ဆီသတ်တော့ အနားကိုရောက်လာတဲ့ လက်ဖက်စိမ်းအနံ့လေးကြောင့် မျက်မှောင်ကျုံ့လိုက်တယ်။အလုပ်လုပ်နေရင်း လာရှုပ်တာ မကြိုက်တဲ့ကိုယ့်အတွက် သူဟာအမြဲဆူချင်စရာ အကြောင်းပြချက်လေးတစ်ခု ဖြစ်နေပြန်တယ်။
