Tsukishima x Reader

1-Güneşin Doğuşu

İlk defa böyle bir işe kalkışıyorum. Kardeşim ile birlikte karışık yazıyoruz. Umarım güzel olur. Tsukishima gibi bir karakterle belki de başlamamalıydım ama yine de umutluyum. AĞAAAĞAHAĞA ÇOK HEYECANLIYIM! Bu arada ilk 3 bölümden sonra hikaye yeni yeni açılıyor!!

.....................

    Ben Y/N, Karasuno Lisesinde 1. sınıf öğrencisiyim, daha doğrusu olucam. 

 Anne ve babamın boşanmasının ardından ikisi de farklı şehirlere yerleştiler. Ben kendim içinde en iyi olacak şeyi seçtim, babamı...

   Babamla daha yeni buraya taşındık. Hem dedemlere yakın olmak hem de babam, onun okuduğu liseye gitmemi istediği için. Bana o okulun iyi ve samimi bir yer olduğunu söylediği için çok takılmadım zaten benimde nerede okuyacağım çok önemli değildi benim için. Derslerimde zaten oldukça başarılı biriydim, lisede sıkıntı yaşayacağımı da düşünmedim. 

  Yaz tatilinin son ayına girdiğimizde eve daha yeni yeni alışmaya başlamıştık. Babam elinden geldiğince beni rahat ettirmek için her şeyi yapmıştı. Polis memuru olduğu için hemen işinin başına döndü. 

  Sabahları önceden yaptığım gibi güneş daha yeni doğarken yürüyüşe çıktım. Bunalmışlık hissimi atıp temiz hava ile güzel bir güne başlamak istiyordum. Sokakları ve evleri izledim yürüyüş yaparken ve cidden burası çok sıcak hissettirdi. Sanki buraya daha öncede  gelmiş ve benimsemiştim. Yüzüme hafif bir tebessüm kondurdum ve kulaklığımdaki yavaş müziği değiştirerek  daha eğlenceli ve hareketli bir şarkı açtım. 

  Güneşin doğuşunu izlemek için babamın beni buraya getirdiği parka gittim. Etraf sessiz ve huzurluydu. Gözümü biraz daha parkta gezdirdim, kimse yoktu. 

'Bu saatte zaten ne bekliyorsam anca benim gibi kafasında tahtası eksikler bu saatte dışarı çıkar.-'

 Kendi kendime söylendiğim sırada oyun parkının ikili kaydıraklarından birine oturan benim yaşlarımda bir çocuğu gördüm. Sanırım saçları yeşildi, ne yalan söyleyeyim çok güzel duruyordu.

 Sessizce onun oturduğu yanındaki diğer  kaydırağa oturdum. İlk oturduğumda kafasını bana çevirip geri gökyüzüne benim baktığım yere bakmaya başladık. Sanırım ağlamıştı, derin derin nefes alıp veriyordu. Ama kısa bir süre sonra sakinledi.

 Saatler geçti ve hava iyice aydınlandı , tepeye çıkmayı bekliyordu.

 İkimizde bu zaman zarfı içerisinde hiç konuşmadık. Anın huzurlu tadını çıkardık çünkü günlük hayatta bu kadar rahat zamanlar bulmak zordu. En azından benim açımdan. 

  Telefonu çalmaya başladı. Yanımdan ayrılmadan telefonu açtı ve karşıdaki kişiyle konuşmaya başladı:

- Alo?... 

-Hayır sadece biraz kafa dağıtmak için çıktım... 

-Gerçekten iyiyim...

Uzun bir süre karşıdaki kişiyi dinledi.

-Biliyorum... Gelmeni istemiyorum...

- Şey hayır yalnız değilim.

Kısa bir anlığına kafamı çevirdim. Ardından geri etrafı izlemeye koyuldum. Rahatsız etmek istemiyordum.

- İnatçının tekisin.

- Off... tamam. Bizim parkın oradayım. Kimse bilmesin, başımın etini yerler yoksa...

 İç çekti ve telefonu kapattı.

Bana döndü: 

?:Pardon, ortamın sihrini biraz bozdum sanırım.

Gülümseyerek konuşmaya başladım:

-Rahatsız olmadım, endişelenme. Ben Y/N bu arada.

?:Ben de Yamaguchi. Memnun oldum.

-Aynı şekilde, bende çok memnun oldum-

?:Yamaguchi!

Sarış saçlı biri nefes nefese yanımıza geldi. Yüzü her ne kadar ifadesiz gibi görünse de gözleri aynı şeyi söylemiyordu. 

Yamaguchi: Tsukki... sana gelmeni istemediğimi söylemiştim.

Tsukishima: Söyledin ve ben de dinlemedim. Gidelim, sabah ayazı var.

  Gözleriyle beni kısa bir süre süzdü, bir şey demedi. Ben de demedim.

  Yamaguchi ayağa kalktı. kafasını onaylarcasına arkadaşına salladı. Gitmeden önce bana döndü:

''Bir daha ki sefere yeniden böyle oturmak isterim. Yine karşılaşmayı umuyorum. Kendine dikkat et.''

- O zamanı iple çekiyorum. Bir daha ki sefer arkadaşına haber vermeyi unutma ama endişelenmiş senin için. 

Sarı saçlı çocuk tam bir şey diyecekti ki dudaklarını kapattı.

Yamaguchi: Haklısın... görüşürüz...

  Birbirimize el salladık ve arkadaşıyla parkın diğer kapısından ayrıldılar.

 Ardından bende oturduğum yerden kalktım ve evin yolunu tuttum...