Tsukishima x Reader

25-İki Bilet

Tekrardan işi kardeşime devrettim. xxx

.........................

Uyandığımda sabah olmuştu. Çalan alarmımı kapattım ve antrenman için hazırlanmaya başladım. Bugün hemen Yamaları görmek istiyordum. Bilmiyorum nedenini ama ... öyle işte. 

Kahvaltı yapmak için indiğimde babamı göremedim. Normalde kahvaltıyı birlikte yapardık. Uyuyor sandım ama masanın üstünde kahvaltı hazırdı bile. Tezgahın üstünde bir şey duruyordu. Merakla yanına gittim.

Babamdan bir not vardı. Açtım ve okumaya başladım.

Canım kızım. Sabah çok erken olduğu için uyandırmak istemedim. Ben Tokyo'ya gelemeyeceğim. Çok önemli bir işim çıktı, izin alamadım. Zarfın içinde biletler var. Dikkatli git ve gelince  beni ara. 

Notu okudum ve kahvaltımı yaptım. 

Telefonum çalıyordu. Arayan Yama'ydı. Geldiklerini ve evin önünde beklediklerini söyledi. Heyecanla dışarı çıktım. Bugün nedense onları daha çok özlemiştim.

-Günaydın!

Tsukishima ve Yama aynı anda 'Günaydın' dediler.

Yolda sohbet ede ede antrenmana gittik. Hızlı bir şekilde antrenman bitmişti ama bende bitmiştim. 

 Birlikte sınıfa girdik. Sırama doğru ilerlerken Sakura'nın benim yanıma geldiğini gördüm.

-Ne vardı?

Yamalar da arkalarını dönmüş bizi izliyorlardı.

Sakura: Kapıya gelsene bi sen.. ACİL ve HEMEN!

-Off çekil şuradan gerçekten hiç havamda değilim.

Bana bir adım daha attı ve devam etti,

Sakura: Bakın bakın. Hanımefendinin canı çekilmemi istiyormuş.

Sonra çantamı sıraya attım. Sakin olmalıyım. AHH

Yüzüne yaklaşarak,

-Bak, canını sıkmayayım. Sonra ne olduğunu biliyoruz. Ağlatmayalım prensesi.

Sözümü bitirdikten sonra iki kaşımıda havaya kaldırdım ve sadece yüzüne baktım. Galiba bozulmuştu prenses. Iğh

Sakura elini kaldırıp işaret parmağını sallayarak beni tehdit edercesine konuşmaya başladı.

Sakura: Bak kızım, sen kime nulaştığını bilmiyorsun herhalde. Davranışlarına dikkat et yoksa..

-Yoksa ne? Yoksa gider cırtlak sesli anneni mi çağırırsın? En son beni tehdit edince ikimizde ne olduğunu biliyoruz.

Hocanın sınıfa girmesiyle sırasına gitti ve rahatladım. Bu kıza daha geçen gününü göstermiştim. Gelir gelmez sinirimi bozmuştu.

Sıraya oturduğum sırada Tsukishima'nın bakışlarını üzerimde hissettim.

-Evet?

Tsukishima: Bugün gidiyor musun?

-Babamın bir işi çıkmış bu yüzden gidersem tek gideceğim... Ama daha karar vermedim. Biletler de boşa çıkıyor.

Tsukishima: Biletler?

-Evet. Babam gelecekti normalde ama gelmeyecek ve boşta bir b-

Tsukishima: Kim gelecek?

-Kimse.

Tsukishima: Arkadaşların nerede oturuyor?

Tsukishima'ya arkadaşımın evinin nerede oturduğunu tarif ettim.

-Ne oldu ki?

Tsukishima: Benim de bir arkadaşım orada oturuyor.

-Ahh gerçekten mi? Bir şey soracağım. Acaba b-

Tsukishima: Olur.

-Dünden razıydın galiba.

Tsukishima: Hayır. Sadece fazladan bilet boşa gitmesin diye ve arkad-

-Tabi tabi

Yama bize sorar gözlerle bakıyordu ve bende açıkladım.

-Sende gelmek ister misin?

Yamaguchi: Çok sağol ama ben hafta sonu voleybol çalışmayı düşünüyorum.

Dersler yavaşta olsa geçerken sonunda bitmişti. Yama ve Tsukishima ile beraber antrenman için spor salonuna indik. Her zamanki gibi ısınma hareketlerini yaptılar ve smaç çalışmalarında yeniden pasöre geçtim.

Antrenman bitmiş ve eve doğru yürüyorduk.

Tsukishima'ya döndüm.

-Saat 21.00'de tren istasyonunun orada olmamız lazım en geç. Annenlere de hiç sormadın. İzin verirler mi gerçekten?

Tsukishima: Verirler. 9'da orada olurum hatta daha erken.

Kafamı salladım. Evimin önüne geldiğimde ikisine de veda ettim ve içeri girdim.

Hızlıca duş alıp giderken giyeceğim kıyafetlerimi giydim ve çantamı hazırladım. Yedek kıyafetlerimi ve ihtiyacım olabilecek eşyalarımı da koydum. 

Mutfağa inip hızlıca bir şeyler atıştırdım. Ardından telefonum çaldı, Kenma arıyordu.

-Aloo.

--Geliyorsun di mi?

-Evet evet geliyorum ama babamla değil.

--Nasıl babanla değil?

-Sınıf ve menajeri olduğum takımdan biri arkadaşımla gelicem. O da arkadaşına gidecekmiş ama cumartesi günü birlikte takılırız diye düşündüm.

--Olur. Eğer dışarı çıkmazsak zaten Kuroo ile onları evden şutlarız.

-Vicdansızz.

--Annem sen geleceksin diye bir sürü şey hazırladı. Saat geç olsa da geldiğinde önünde büyük bir sofra bekliyor olacak o yüzden çok yeme.

-Annenin yemeklerini çok özledimm! Merak etme, yemem.

--Dikkat et kendine. Üçümüz bugün eskisi gibi sabahlarız.

-Tamamm. Sende ben gelene kadar kendine dikkat et.

Telefonu kapattım ve son hazırlıklarımı da yaptım. Öğle arası babama gideceğimi söylediğim için merak etmezdi zaten ama yine de bir aradım.

. . .