Tsukishima x Reader

7-Yeterli

.........................

Cırtlak sesi duymam ile yerimde irkildim ve bunalmışlık hissi yeniden vücudumu sardı.

Kapı hızlıca açılmış ve babamla kavga ederek içeri girmişlerdi. Yamaguchi ve Tsukishima da buradaydı ve arkadaşlarıma aile hayatımı göstermek istemiyordum.

 -Arkadaşlarım varken bari sakin dur.

Annem arkadaşlarıma döndü. Umursamadan yeniden bana doğru yürümeye başladı.

Annem: BEN SENİ BÖYLE ŞIMARIK YETİŞTİRMEDİM!

-Sesini alçaltır mısın? Kulaklarım acıyor.

Ben annemle uğraşırken Yamaguchi rahatsız olmayalım diye Tsukishima'yı kolundan tutup çıkardı ve dışarda bekleyeceklerini söyledi.

Babam: Kızı bari hastanedeyken rahatsız etme.

Annem: BEN Mİ RAHATSIZ EDİYORUM ONU?! SENİN YÜZÜNDEN ÇOK ŞIMARDI BU.

-Senin yüzünü bir daha görmek istemediğimi mahkemede açık bir şekilde dile getirmiştim.

Annem: ANNENİM BEN SENİN! 

Ona daha fazla katlanamıyordum.

-Baba biliyorum ama güvenliği çağırabilir misin?

Annem: SEN BENİ Mİ KOVUYORSUN HA! SENİ LANET VELET! 

Suratıma sert bir tokat çarptı. İfadesiz bir şekilde ona bakıyordum. Bana bağırmaya devam ederken güvenlik geldi ve zor bela dışarı çıkarıldı.

 Babam: Meleğim...Çok özür dilerim.

- Baba senin özür dilemeni gerektirecek bir şey yok.

Babam: Yanağın çok kötü kızarmış. Çok acıyor mu?

- Acımıyor. Daha fazla endişelenme.

Gülümsedim.

Tsukishima ve Yamaguchi tekrar içeri girmişlerdi.

-Bu olayla karşılaştığınız için üzgünüm.

Gülümsemeye çalışıyordum. Yıllardan çıkardığım bir gerçek vardı ki insan acısını, üzüntüsünü, kızgınlığını bir gülümsemeyle yüzeysel bir şekilde kapatabiliyordu.

Tsukishima: Neden gülümsüyorsun? Nasıl hissediyorsan öyle davran.

 Bir şey diyemedim. Yine sadece gülümsedim ve kafamı salladım. 

Babam: Çocuklar sizi evinize bırakayım mı? 

Yamaguchi: Biz biraz daha Y/N ile kalalım.

-Hastaneden ne zaman çıkıcaz?

Babam: Birkaç saat sonra. 

- Hastaneden çıkınca biraz dolaşmak ister misiniz?

Tsukishima: Saçmalamaz mısın? Hastaneden yeni çıkmış biriyle dolaşmayacağım.

Yamaguchi: Dinlenmen gerekir Y/N. 

- Yeterli bu benim için. 

Tsukishima: Nerden biliyorsun? 

-Ben... bilirim kendimi... Yeterli bu.

Yamaguchi buruk bir şekilde gülümsedi ve kafasını salladı ''Olur''

. . .