Tsukishima x Reader

27-Enişte

İyi okumalar. Bu arada bu bölümün tamamını gözetimim altında kardeşim yazdı. xxx

...........................

-Evet.

Tsukishima hafiften gülümsedi.

Haruki amca: Hadi üşütmeyin. İçeri.

İçeri girdiğimiz de Haruki amca Kenma'ya seslendi. Kenma heyecanla yanımıza geldi. Tabi yanında Kuroo da vardı. Kenma bana sarılarak,

Kenma: Hoş geldin! Çok özledik seni.

Kuroo: Tamam yeter. Ayrıl kızdan ben sarılıyım biraz da..

Sarılma faslı bitince ikisi de Tsukishima'ya döndü.

Kenma: Merhaba, dedi her zaman ki haliyle.

Kuroo: Hoş geldin, deyip elini uzattı.

Tsukishima: Merhaba, dedikten sonra Kuroo'nun elini sıktı.

Kuroo sert bir şekilde Tsukishima'nın elini sıktı ve pis pis gülmeye başladı.

Kenma'nın annesi Yui teyze de de gelip bizi karşıladıktan sonra yemek masasına oturduk ve karnımızı doyurmaya başladık.

-Yine çok güzel yapmışsın Yui teyze, ellerine sağlık.

Yui teyze: Senin geleceğini duyduğum zaman hemen sevdiğin şeyleri yapmaya başladım. Canım kızım ye tabii.

Kenma: Duyduğuma göre voleybol oynuyormuşsun. Pozisyonun ne?

Tsukishima: Orta blokçu. 

Kenma: Ben de pasör olarak oynuyorum. Bakıyorum da çok konuşmayı sevmiyorsun.

Tsukishima: Evet, sayılır. 

Kenma: Yarın maç yapmaya ne dersin? Dördümüz.

Lafını tamamlayınca bana göz kırptı.

Tsukishima nedenini bilmediğim bir sertlikle,

Tsukishima: Olur, dedi.

Yemeğimizi bitirdikten sonra Tsukishima herkese iyi geceler diyerek evden ayrıldı. Ben de onu kapısına kadar bırakacaktım.

Birlikte çıktık ve yürümeye başladık. 

-İyi geceler. Arkadaşına selam söyle.

Tsukishima: İyi geceler...

Arkamdan bakarken bende koşar adımlarla eve döndüm. Dışarısı gerçekten çok soğuktu. O sırada pencereden Kuroo'nun beni izlediğini fark ettim.

-Ne bakıyonuz ya?

Kenma'nın odasında üçümüzde toplandık ve ikisi de bana döndüler. Gözlerini dikmiş bakıyorlardı.

Kenma: Anlat bakalım Y/N. 

-Ne anlatıyım?

Şaşkınlıkla onları izlerken Kuroo'nun bana pis gülümsemesiyle bir şey dediğini duydum,

--Sen var ya sen..

Bir yandan da bana işaret parmağını sallıyordu.

-Ne diyonuz anlamıyorum.

Kuroo: Anlat şu çocuğu işte. Arkadaşını. Kaç yaşında? Voleybolu nasıl ve neden bu kadar soğuk?

-Aynı sınıftayız işte ve ayrıca voleybolu çok iyi. Aslında soğuk biri değil ve ayrıca çok iyi bir çocuk.

Kenma: Öyle olsun bakalım.

-Öyle olcak tabii başka ne olucaktı!

İkisi de gülerek bana bakıyorlardı ama gerçekten hiç bir şey anlamıyordum.

-Tamam yeter. Hadi parti yapmayacak mıydık?

Kenma: Evet doğru. Hadi pijamalarınızı giyinin.

Çantamdan pijamalarımı aldım ve üstümü değiştirmek için lavaboya girdim.

Altım da kahverengi bir pijama ve üstüm de ise beyaz renk bir tşört vardı. Sıcak olacağını düşündüm için kısa kollu giydim.

Herkes hazır olunca oda da buluştuk ve bilgisayardan bir film açarak izlemeye başladık.

Kenma: Ne düşünüyorsun yarın ki maç hakkında?

-Bilmiyorum ama iyi olabilir. Eğlenirsek sıkıntı yok

Başıyla beni onayladı ve filmi izlemeye koyulduk. Film bitince de benim hakkımda konuşmaya başladık. Okulumu, arkadaşlarımı ve oturduğumuz yeri anlattım onlara. Sonra da uyku bastırdı ve uyumaya karar verdik.

Kuroo: İyi geceler yarın görüşürüz.

Kuroo'yu kapıya kadar geçirdik ve odaya geri döndük.

Yarın

Kahvaltımızı ettikten sonra maç için hazırlanmaya başladık. Maçı Kenma'nın okulunun dışında ki spor salonun da yapacaktık. Orası hafta sonları çalışmak isteyenler için açıkmış.

Üstüme voleybol şortumu ve üzerime de beyaz bir tşört giydim. Spor salonuna yürüyerek gidecektik ve üşümemek için üzerime siyah kapişonlumu giydim. Bana biraz bol oluyordu ve bu çok güzel duruyordu. Bir de bir kaç kez parfüm sıkıp saçımı taradım ve saçımı omuzlarıma saldım.

-Hazırım. Ne zaman çıkarız?

Kenma: 10 dakikaya çıkarız. İstersen seninkine yaz.

Senin ki diyince bir an gülümsedim ve tamam deyip Tsukishima'yı arayıp haber verdim.

Kenma: Hadi çıkalım.

-Tamam.

Aşağıya inip ayakkabılarımızı giyindik ve ilk önce Kuroo'nun kapısının önüne geldik. Onu aldık ve beraber Tsukishima'yı almaya gittik.

O sırada Tsukishima dışarıya çıkmıştı bile. Ona el salladım ve yanına varmıştık.

Kuroo: Günaydın enişte!

Dediği anda koluna vurdum.

Tsukishima: Günaydın.

Sonra bana baktı, ben de ona..

. . .