NEFRETİ SEVMEK | lukanette

♩ Nota 11 | Ekimde Âşık Olduk

Bu bölümü bu zamana kadar kitabımızı takip eden okuyuculara ithaf ediyorum:
taekokkandbtss
camembertaskinaa
Sahara_77
solita16171716
(unuttuğum varsa ağlarım T^T)

Yazım tarihi: 20/06/23

Bölümü okurken yorum bırakmaya çalışırsan bu yazarın kitap adına gösterdiği gayreti ve hevesi arttırırsın.
Tüm eleştirilere ihtiyacım var!
Keyifli okumalar. <3

♪ ❀♫

17 Yaş Günlükleri, Melodi'nin Ⅺ. Notası
-25 Kasım 2019-

Juleka'nın kapatmayı unuttuğu pencereden nehrin taşıdığı kuru esinti içeriye sızdığında ürperdiğimi hissettim. Kapattığım gözlerimi yavaşça araladığımda ilkten bulanık olan görüntü sonrasında netleşti.

Yerde bağdaş kurmuş meditasyon yapıyordum. Sağ elimin parmakları arasında bir pena tutarak kendimi müziğe odaklamak istemiştim. Zihnimi boşaltarak aklımda dolaşan rastgele melodilerin anlam kazanması için her zaman tercih ettiğim bir seçenekti meditasyon. Odaklanabilirsem işe yarıyordu ama bazenleri de büsbütün boş hissettirdiği oluyordu. Bu tamamen zihnimle alakalı bir durumdu.

Titreşimdeki telefonum çalmaya başlayınca ayağa kalkmadan komodinin üstüne uzandım. Arayanın annem olduğunu görünce yüzüme hemen bir gülüş doğdu. Telefonu yüzümün görüneceği bir açıda tuttum ve aramayı kabul ettim. Saniyeler içerisinde annemin görüntüsü ekrana belirdi.

"Luka,"

"Anne," Gülümsemem genişledi. "Tur nasıl gidiyor?"

"Ahh..." Gözlerini yorgunlukla devirdi. "Bunu gerçekten özlemişim ama tüm enerjimi harcadığım için boş vakitlerim uyumakla geçiyor."

"Usta bir gitarist olmak kolay değil." dediğimde iltifatımı kabul etmediğini belli eder gibi bir harekette bulundu. "Sen neler yapıyorsun? Grup çalışmaları devam ediyor mu?"

"Evet, dördüncü parçayı da neredeyse tamamlayacağız. Adrien'ın biraz daha vakit ayırması gerekiyor."

"Aghh! Adrien yine tembellik mi ediyor?"

"Yoğun bir hayatı var anne." Anlayış göstermesi için yumuşak bir bakış attım. Burun kıvırdı.

"Klavyeyi sen de çalabilirsin Luka. Zor bir şey değil."

"Orijinal ZX20.4'u mu?" Çok komik bir şey söylemiş gibi başımı arkaya atarak güldüm. "Dalga geçiyor olmalısın. Aramızda yalnızca Adrien çalabiliyor. Mari de çalabiliyor ama Adrien kadar değil."

"O zaman Mari yapabilir." Kameraya yaklaştı. "Bu yıl sonuna albümü tamamlayacağını söylemiştin."

Başımı iki yana salladım. "Asla yetişmeyecek."

"Ve bu Adrien'ın yüzünden?"

"Hayır anne," Kaşlarımın çatıldığını hissettim. "Pay biçmen gereken bu değil. Hiç kimsenin bu suçu yok. Gidişat planına hiçbirimiz uyamadık."

"Heyy, Şakşak!" Birden annemin omzunun üstüne babamın yüzü belirdiğinde olduğum ifadeyle donup kaldım. Coşkuyla el salladı. "Selamlar oğlum!"