NEFRETİ SEVMEK | lukanette

♩ Nota 5 | Mavi

Yazım tarihi: 03/03/23

Bölümü okurken yorum bırakmaya çalışırsan bu yazarın kitap adına gösterdiği gayreti ve hevesi arttırırsın.
Tüm eleştirilere ihtiyacım var!
Keyifli okumalar. <3

♪ ❀♫

16 Yaş Günlükleri, Melodi'nin Ⅴ. Notası
-4 Kasım 2019-

Rose ve Juleka'nın az önce fırından çıkardıkları çikolata parçalı kurabiyeden bir tane aldım. İkisi iyi iş çıkarmışlardı, kurabiye lezzetliydi ama benim için çok tatlıydı. Yanında içecek olmadan yiyemeyeceğim kadar tatlı.

"Nasıl gidiyor?" dedim kapının pervazına yaslanırken ikisine doğru. Benim yatağımdalardı. Rose, Jules'un bacakları arasındaki boşluğa oturmuştu. Beni görünce bacakları üzerindeki laptopu bana çevirdi. "Son birkaç şey kaldı."

"Eğer yine yapamazsanız yanıma uğrayın." Kurabiyenin son parçasını ağzıma attım. Çiğnerken konuştuğum için sesim biraz derinden geldi. "Ve kurabiyeniz harika olmuş."

"Yaa beğendin mi?" Rose heyecanla mavi gözlerini açarak bunu sorduğunda ona gülümsedim. Juleka kolunu onun boynuna sardı ve kendisine çekti. "Beğenmeme şansı yok, Rosie."

Kardeşime tek kaşımı kaldırdım ama geri cevap vermedim çünkü şu an ikisi hoş duruyordu. Rose tüm içtenliğiyle ona gülümserken Juleka hafif bir tebessümle onu izliyordu. İkisi farkında bile olmadan geri adım attım ve merdivenleri çıkmaya başladım.

Juleka modellik başvurusu yapacaktı. Onu gaza getiren elbette Rose'du. Birlikte kurabiye yaptıklarında bunun hakkında konuşmuşlardı. Juleka emin değilim dese bile model olma konusunda düşündüğünü biliyordum. Adrien'ı aramıştım, birazdan burada olacaktı. Kardeşime kendisi bir model olarak tavsiyeler verebilir ve onun cesaretini daha da güçlendirebilirdi.

Yukarı çıktığımda Marinette'i bıraktığım gibi buldum. Evet, o da buradaydı çünkü onunla çalışmamız vardı. Öğleden sonrasını bana ayırmıştı ve akşama kadar onunla birlikte vakit geçireceğime neredeyse emindim. Son iki gündür olduğu gibi gitar dersimizi yapacaktık ve sonra vokal kayıtlarını almak için stüdyoya geçecektik.

"Kurabiye teklifimi geri çevirmekle hayatındaki en büyük kaybı yaşadın." dedim yanına otururken. İmalı alaycıl konuşmama burnundan nefes vererek güldü. "Ah! Şimdi ben ne yapacağım? Bu kurabiye kaybı için yas tutmalıyım."

"Belki de yapmalısın." Getirdiğim ukuleleyi aramıza koyduğumda dikkatini çekti. "Kızlar yapabileceklerinin en iyisini yapmışlar. Tatlı sevmeyen biri olarak söylüyorum."

Gülen gözleri bana döndü. "Babanın neden sana Şakşak dediğini şimdi anlıyorum." dediğinde kaşlarımı kaldırdım. "Niyeymiş?"

"Çok övüyorsun." Elleriyle alkış tuttu. "Yılış şakşakcılar gibi."

"Bana yılış diyorsun..." Alınmış gibi başımı çevirdim.

"Hayır!" Ellerini koluma koydu. "Bu senin sıfatın değil."

Gözlerimin kenarından ona baktım. "Senin için benim sıfatım ne?"

Düşünmeden hızlıca cevap verdi. "Korsan."

Dudaklarımı ıslattım ve başımı salladım. "Bayağı yaratıcısın."

"Ne? Sana bakınca aklıma gelen şey bu."