Günümüz
(Gamze'den)
Kerem'in odadan çıkması ile yattığım yerden kalktım.
Aynanın karşısında tipime çeki düzen verdim çarpılmış gibiydim.
Bunu neden yaptığımı bilmiyordum.
Kapının çalması ile yatağa oturup bağdaş kurdum.
Kerem kapıya yaslanmayı tercih etti.
"Tebrikler iyi maçtı "
"Sağol ama şuan biliyorsun konumuz maç değil Gamze "
"Biliyorum "
"Gamze ben daha fazla belirsizlik istemiyorum inan bana bir süre sonra fazlasıyla yoruyor insanı boşa umutlanıp hayal kırıklığı yaşamakta istemiyorum varsa bir olurumuz söyle yoksa bende yoluma bakayım "
"Yoluma bakayım derken ne demek istedin Aren'i bırakmayacaksın değil mi "
"Hayır oğlumuzu bırakmayacağım demek istediğim sende takılı kaldım eğer ki oluru yoksa önüme bakmak istiyorum "
Önüme bakmak istiyorum.
Peki ya arkandakiler ne olacak Kerem.
"Yol senin Kerem olsaydı dönüşü koşardım ben sana lakin her yol çıkmaz sokak "
Kırılmıştım zaten artık paramparçayım.
Başını salladı ve odadan çıktı bir kaç dakika sonra mutfaktan gelen ses ile odadan çıktım.
Kapının girişinde paramparça bir bardak ve diğer uçta Kerem.
Bu bizdik.
Kavuşmak istesekte bu yol bizi yaralardı.
Bakışlarımı bardaktan çekip Kerem'e çıkardım.
Bomboş bakıyordu.
"Alışır bu gönül alışır elbet yokluğuna "
"Kerem yapma bizim yolumuz paramparça yaralar bizi İkimizde acı çekmeyelim "
"Senden sonra acı çektim ben Gamze sen geldin dindi şimdi olmaz diyorsun "
"Olmaz Kerem bana yaşattıklarını sen unutmuş olabilirsin ama ben unutmadım unutmamda "
"Sen derdin hep hatalarımız büyütür bizi diye Gamze "
