Günümüz
(Gamze'den)
Kucağımda ki Aren ile kapıyı açtığımda ilk defa ileriye dönük bir çıkarım yapamıyordum.
Hangi yüzle gelmişti buraya ?
Pişman mıydı ?
Sanmam
Üzgün müydü ?
Belki
Gider mi tekrar ?
Tabi ki
Uzak durmalıydım yoksa dayanamam affederdim.
"Biraz konuşabilirmiyiz?"
"Sebep?"
"Sencede Sebep açık değil mi Gamze konu oğlumuz "
Oğlumuz.
Tabi varlığımızdan haberin yokken her şey daha iyi gibiydi.
İşte her şey şimdi başlıyordu.
"Peki konuşalım içeri geç "
İçeri geçtiğimizde Kerem'in tam karşısına oturdum.
Kerem'in bakışları kucağımdaki Aren'i izliyordu.
"Neden sakladın oğlumuzu benden ?"
"Ben saklamadım sen bulmak istemedin isteseydin her şeye ulaşabilirdin aynı şimdi yaptığın gibi "
"Çekip gittin Gamze senden sonra sence olabildim mi eskisi gibi ?"
"Yapma Kerem seni kendi hayatınla başbaşa bıraktım yeni bir düzen kurdum kendime oğlumla kariyerin her geçen gün daha da iyiye gidiyor zaten "
"Seni ve Aren'i tribünde görsem ne kaybederdim Gamze"
"Sen Aren ve beni kazanamadın ki kaybedesin Kerem"
"İzin ver geri kazanayım daha fazla beni oğlumdan da ayırma yoktum yanınızda bari artık olayım "
"Kendin diyorsun Kerem yoktum diye şimdi hiçbir şey yaşanmamış gibi girmek istiyorsun kolay mı sanıyorsun benim yaşadıklarımı aylarca kendi ayaklarımın üstünde durdum ben kimseye ihtiyaç duymadan bundan sonra da öyle yaparım istediğin zamanda gelir görürsün oğlunu nüfus işinide istersen hallederiz tabi basına nasıl yansıması olur bilemem "
