Geçmiş
(Kerem'den)
Sen gideli 49 gün oldu Gamze'm.
Ben ilk defa ölmek istedim.
Rengarenk hayatım siyah beyaz artık.
Sen gittin ben bittim.
Aradım seni defalarca ulaşamadım ama kim bilir neredesin şuan umarım iyisindir.
Benim yerimede iyi ol.
Söz vermiştim sana zamanında her daim gülmek için sebep arayacağım diye.
Bakıyorum sen yokken benim bir hayatım yokmuş.
Hayallerimiz vardı ben hepsini yaktım yıktım yok ettim.
Tesadüf seni karşıma çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim.
Fakat sen bana kaybolan ruhumu buldun.
Şimdi yoksun gelmen gerek ;
Çünkü gelmezsen gidecek her şey.
Anılarımızın yeri tozlu sayfalar değil.
Sen kalbimin en güzel köşesindeydin ama artık kalbim ölü bir mezarlık.
Geri dön sen bu mezara ait değilsin.
Ben her geçen gün bitiyorum.
Odada bir silah vardı ve gün sonu patladı.
Ben ruhumu öldürdüm sende kaçıp gittin.
İyileşebilirim.
Ama sen dönmeyeceksen ne gerek var iyileşmeme.
Ölümümün tek güzel yanı sana gelirken yarım kalmamdı.
Sana çıkan yollar dev bir labirent.
Ben bu labirentte kendimi kaybettim bana yol göstermen gerek sen kaçıp gidersen beni kimse kurtaramaz.
Bir gün dönersen devam ederim bu satırlara o günü iple çekiyor olacağım...
Günümüz
(Kerem'den)
Basından kurtulup eve geldiğimizde Aren ile bolca zaman geçirdik.
Gamze ve Aren'i uyuttuktan sonra çalışma odama geçtim.
Gamze gittiğinde yazdığım satırlara devam etme vaktiydi geri dönüşlerdi hemde oğlum ile.
O kadar özlemişim ki seni sevgilim kelimelerim kifayetsiz kalır.
Gittiğinden beri saatlerce resimlerini izledim şimdi yüzüne bakmaya korkar oldum.
İyi ki geldin iyi ki geldiniz...
Oğlumuz.
Aren'imiz...
Sen çok güzel bir annesin.
