Çınar, mutfaktaki bütün işlerini hallettikten sonra giyinmek için odasına ilerledi. Bugün biraz daha normal giyinmek istiyordu. O yüzden dolabını karıştırmaya başladı. Daha önce aldığı bir gömlek ile kumaş pantolonu gördüğünde, bunları karar verdi. Zaten ne giyse kendisine yakışıyordu O yüzden giyinme konusunda pek tereddütte kalmazdı. Beğendiğini üstüne geçirir ve dışarı çıkardı. Sonra bundan vazgeçip başka şeyler baktı. Birden gömlek giymek istemedi.
Şimdi de üstüne beyaz düz bir crop ve altına da siyah bir kumaş pantolon giymişti. Belini kemer takmak istememişti. Son kez kendini aynadan baktıktan sonra, çok güzel olduğunu karar verdi. Saçlarını normal bırakarak, etrafında bir tur döndü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aslında bugün biraz daha heyecanlıydı. Çünkü Ateş, onu almak için buraya gelecekti. Neden Levent'in almasına izin vermediğini bir türlü anlayamamıştı. Ama yine de halinden memnundu. Sonuçta sevdiği adam yardım etmek için yanına gelecekti.
Hızlı adımlar ile mutfağa ilerledi. Son kez yaptıklarına bakmak istemişti. Ama görünürde eksiklik yoktu.
"Bence her şey çok güzel oldu. Ben de güzel oldum. Offf çok heyecanlıyım yaa." diyerek yerinde depindi. Bundan haftalar önce bir adım bile atamayan Çınar, şuan oldukları durum ona çok fazla gelmişti. Bir anda ona yakın olmuştu. Tabi bu yakınlık istediği gibi değildi ama bu da yeterliydi Çınar için. Mutfakta derin düşüncelere dalan Çınar'ın düşüncelerini, kapının çalması bölmüştü.
"Ayyy geldi işte. Sakin ol Çınar. Çok güzel oldun. Heyacan yok. Normal davran." dedi ve kapıyı açmak için hızlı adımlarla ilerledi.
"Hoş geldinnn Ateş abiiiiiii" dedi gülümseyerek. 32 diş sırıtan Çınar'ı, Ateş düz bir suratla cevap verdi. Şuan neden burada olduğunu sorguluyordu. Neden ben alırım demişti ki. Erdemi yollayabilirdi. Ama iş işten geçtiği için şuan ona gülümseyerek bakan çocuğa tepkisiz bakışlarını iletiyordu. Sonra gözlerini Çınar'ın üstünde dolaştırdı. Bembeyaz teni gözler önündeydi. Demek ki attığı fotoğraf gerçekti. Fazla oyalanan gözlerini, kendine gelince bakışlarını çekti.
"Eşyalar nerede" dedi kendisi kadar düz ve kaba sesiyle. Bu çocuk aklını karıştırıyordu.
Çınar'ın ilk yüzü düşse de hemen toparladı. Sonuçta önceden bu kadarı bile yoktu.
"Mutfakta Ateş abi." diyerek onun önünden ilerledi. Her ne kadar kabul etse de birazcık morali bozulmuştu. Yine de bir yandan da mutluydu. İlk defa evine gelmişti. Her ne kadar yardım için bile olsa varlığı buradaydı.
"Sen böyle mi geleceksin yemeğe." dedi baştan aşağı onu süzerek.
"Evet. Kötü mü olmuşum Ateş abi" dedi dudaklarını büzerek. Ateş'in bir iki saniye gözleri, büzdüğü dudaklarına takıldı. Sonra kendini hemen toparlayıp, sorduğu soruyu cevap verdi.
