Bölüm 4 (Wooyoung- ah)

810 11 3
                                    

"İyice uyu, iyice."

Wooyoung:

Neden böyle seslendi anlayamadım. Korkuyordum. Çok tehlikeli bir adamdı. Ama o sevimli adam cana daha yakın gibi görünüyordu. Her ne kadar rüyamda ki kişilerin zıttı olsa kadar.

Kafesimin içine yeniden yaslanarak uyumaya çalıştım. Ama San Bey'in bana ne yapacağından korkuyordum. Öyle duruyordu. Bu düşüncelerimin ardından uyuyakalmıştım.

Duygusal Rüya 🌑

12 yaşımda çimenliklerin arasında, mavi sarı uçağım ile koşuşuyordum. Burda ki hava mükemmel ötesi. Tertemiz, mis gibi.

"Wooyoung-ah, dikkat et oğlum düşebilirsin!"

Duyduğum ses ile arkama döndüm.

"Efendim anne- ah!"

Arkama döndüğüm için önümü göremedim. Taşa takılıp yere düştüm. Neyse ki birşey olmamıştı. Ama korkmuştum.

"Wooyoung! İyi misin tatlım?"

Annemin yanıma gelmesi ile ona baktım. Çok güzel bir kadındı. Mis gibi kokuyordu, tertemizdi. O benim güvenliğim di.

"İyiyim anne, korktum sadece."

"Wooyoung-ah..."

Annemin bana sarılması ile içim huzur doldu. Elimde ki uçağı yere atıp ben de ona sımsıkı sarıldım.

"Benim nur tanelerim ne yapıyor burada?"

Annemle ikimiz ayrıldığımız da bize doğru gelen babamın sesini duyduk. Kahramanım benim!

"Baba!"

"Wooyoung!"

Ayağa kalkıp babama doğru koşmaya başladım. Yanına geldiğim anda beni kucağına alıp döndürdü.

"Woo fazla döndürmesene. Kusacak!"

"Ne olacak Ha Rin?"

Deyip babam beni durdurup yere bıraktığında annem iki kolunu da beline yerleştirmiş bize doğru geliyordu.

"Baba bence kaç."

"Wooyoung, koru beni."

Annem yanımıza gelip ellerini belinin arkasına koydu.

"Evet siz Woo ve Wooyoung. Adını babasından alan Wooyoung, adına bir ek ekleyip oğluna veren Woo."

Annemin bunu demesi ile gülmememizi tutuyorduk. Aşk kadını!

"Ben sinirlendiğim de ne yaparım?"

"Hayır anne gıdıklama."

"Hayır Ha Rin gıdıklama."

Babamla aynı anda dediğimiz için gülmemizi dışarı vurduk. Annem aniden bizi kovalamaya başladı. Babamla ikimiz bağırarak kaçıyorduk. Annem de bizi gülerek yakalama çalışıyordu.

"Woo! Wooyoung! Durun!"

Annem bize durmamızı söylüyordu. Aniden annemin ayağı tökezleyip yere düştü ve uçuruma doğru yuvarlanmaya başladı.

"Woo! Yardım et!"

Babam ve ben çığlık sesi yüzünden arkamıza telaşla döndük. Annem uçuruma doğru yuvarlanıyordu! Evet! Annem uçuruma doğru yuvarlanıyordı! UÇURUM!

ZENGİN ADAM VE KÖLESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin