Yeni bir umut(BxB)

Kurtuluş

Bölüme başlamadan önce canım okuyucularım Dear235 ve miss-dummy
Çok teşekkür ediyorum. Kendileri  gerek yorumlarıyla gerekse de oylarıyla beni çok mutlu ediyorlar.
İyiki varsınız canlarım🥰😘

İyi okumalar canlarım.

.........

Erezden:

Halen aremden bir haber yoktu. Kim bilir şu an ne haldedir.
Çok özlemiştim miniğimi.
Ona sarılmayı, o güzel kokusunu içime çekmeyi çok özlemiştim.
Şu an ne kadar elbiselerine sarılıp kokularını içime çeksem de hiçbiri aremim gibi kokmuyordu.
Burda böyle çaresizce beklemek beni öldürüyordu.
Ben öylece aremin kıyafetlerine sarılmış otururken odanın kapısı çalmıştı.

-abi müsaitmisin.

-gel Semih. Bir haber mi var?

-evet abi. Adamlar demirin dağ evini bulmuşlar. Ev demirin üstüne kayıtlı olmadığı için zor bulduk.

Semihin söylediklerinden sonra hemen oturduğum yerden ayaklandım.

-afferim aslanım. Sonunda areme kavuşacağım  Hemen adamları topla gidiyoruz.

-biz çoktan hazırız abi seni bekliyoruz.

-hadi gidelim o zaman biran önce aremi almalıyız.

-tamam abi.

Semih ile hemen aşağı inip bahçeye çıktık.
Adamların hepsi arabalarda hazır bir  şekilde bekliyordu.
Bende hemen en öndeki araca bindim.
Semih hemen aracı sürmeye başladı.
Tahmini 1,5 saat sonra dağ evinde olacaktık. Bekle güzelim geliyorum. 
Sonunda sana ve bebeklerime kavuşacağım.

........

Aremden:

Demir bu sabah erkenden gelip 2 saate burdan gideceğimizi söylemişti.
Ama nereye gideceğimizi söylememişti.
Şimdi ise yatakta oturmuş bu piskopat adamdan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum.
Ne yapıp edip demirin elinden kurtulmalıydım. Daha fazla  dayanamıyordum. Ben ne yapacağımı düşünürken odanın kapısı çalmıştı. Hemen ardından içeri bir adam girmişti.

-arem bey bunları demir bey gönderdiler.

Adamın elinde birkaçı parça elbise ve kahvaltılık birşeyler vardı.
Adam konuşmayacağımı anladığı için  elindekileri pencerenin önündeki masaya bırakıp dışarı çıkmıştı.
Ama ben olduğum yerde oturmaya devam etmiştim.
Artık birseyler yemek bile istemiyordum.
Sadece erezin gelip beni burdan kurtarmasını istiyordum.
Bir yarım saat sonra odanın kapısı açılmıştı ve demir manyağı içeri girmişti.

Önce bana sonra gönderdiği ama benim hiç dokunmadığım kahvaltılık ve elbiselere bakmıştı.

-güzelim neden gönderdiğim elbiseleri giymemişsin?
Bak kahvaltını da yapmamışsın?

-senin gönderdiğin hiçbir şeyi istemiyorum.

-ama böyle yapma güzelim. Bak birazdan gidiyoruz buralardan. Kendimize cok güzel bir hayat kuracağız.
Ben herşeyi düşündüm güzelim.

-sen ne hayatından bahsediyorsun ha. Ben seninle hiçbir şey yapmak istemiyorum anlıyormusun. Sadece burdan kurtulmak istiyorum.
Seni sevmiyorum. Hiçbir zaman da sevmeyeceğim. Anla artık bunu anla.

-istesen de istemesen de benimle geleceksin ufaklık.
Seni asla bırakmayacağım sende bunu anla artık.
Şimdi kalk şu kıyafetleri giy gidiyoruz.