The Darkness Of Death 🚫☠️ ( complete )

☠️

ලොකු හුස්මක් ගත්ත මන් සූට්කේස් එකත් අරන් පහලට ආවෙ...අම්මයි සාහිලුයි පහල ඉඳන් බලන් ඉන්නකොට...

" ඕනකරන හැමදේම ගත්තද ශෙනූ.."

"ඔව් සාහිල් සේරම හරි..."

"හ්ම්ම්..එහෙනම් යමු තව පරක්කු උනොත් එහෙට යනකොට රෑ වෙයි..."

සූට් කේස් එක සාහිල්ගෙ අතට දීලා අම්මව බදාගත්තේ ආයෙ කාලෙකට අම්මව හම්බෙන්න වෙන්නැති නිසා..අම්මටත් වැඳලා මන් සාහිල් එක්ක එලියට ආවෙ අම්මගෙ ආශිර්වාදය එක්කමයි...බෑග් එක පිටිපස්සෙන් දාලා සාහිල් එක්ක කාර් එකට නැග්ගේ..සාහිල් කාර් එක ගේට් එකෙන් එලියට දානකොට අම්මා දොරකඩට වෙලා අපි යන දිහා කඳුලු පිරුනු ඇස් වලින් බලාන ඉන්නකොට...එයාට පාලු දැනෙයි..මන් නැතුව....ආයෙමත් පාරක් සයිඩ් මිරර් එකෙන් අම්ම දිහා බලලා ඉස්සරහා බලා ගත්ත මන් සද්දයක් නැති තැන සාහිල් කතා කරන්න ගත්තා...

" දුක් වෙන්න එපා ශෙනූ..ඔයාට නිවාඩු හම්බුනාම අම්මව බලන්න එන්න පුලුවන් නේ...අනික මට වෙලාවක් ලැබුන දවසට මන් ඔයාව බලලා යන්න එන්නම්....."

" මට මහ අමුත්තක් දැනෙනවා සාහිල්...ඔයාට පුලුවන්ද හැමදාම අම්මව ඇවිල්ල බලලා යන්න..."

"අනිවාරෙන්ම මන් එයාව බලාගන්නම් බබා..ඔයා ඒ ගැන හිතන්නැතුව ඔයාගෙ වැඩ ටික හරියට කර ගන්න...අනික මන් සර්වන්ට් කෙනෙක් හෙව්වා අම්මා ගාවින් තනියට තියන්න..."

" අනේ තැන්ක් යූ සාහිල් ඔයා මේ කරන දේවල් වලට..."

"ඒ හැමදේම ඉතින් ඔයා වෙනුවෙන්නේ.."

සාහිල් ඇහැක් ගහලා හිනාවෙලා කියනකොට මන් හිනා වෙලා එයාගෙ කොන්ඩේ ඇවිස්සුවේ සැනසුන් සුසුමක් හෙලලා ග්ලාස් එකෙන් එලිය බැලුවා...

මන් ෂෙනාලි...ෂෙනාලි වික්‍රමසිංහ..අවුරුදු ගානකට පස්සෙ මට මගෙ මහන්සියෙ ප්‍රතිපල හම්බුනා මට රස්සාව හම්බුනා...හැබැයි පත්විම හම්බුනේ නුවරඑළියේ...ලමයිට උගන්නන්න යනවා කියන්නෙත් බෙල්ලෙ ලණුවක් බැඳන් ලිඳට පැන්න වගේ තමා...

එන්න එන්නම හවස් වෙනකොට අපි ත නුවර එළියට ආවාත් තව දුර යන්න තිබ්බේ රෙන්ට් එකට ගත්ත ගේ තිබ්බේ ටිකක් දුර නිසා...ඒත් එතනින් ඉස්කොලේට ලඟයි කියලා ගෙවල් අයිතිකාරයා කිව්ව නිසාමයි ඒ ගේ ගත්තේ...දැන් ඉතින් තනියම හිටපන්කෝ....රෑ නමය විතර වෙනකොට අපිට ගෙවල් ලඟට යාගන්න පුලුවන් උනා..රෑ හින්දද මන්දා මේ පාරවල් හුඟක් කලුවරයි බලුබල්ලෙක්වත් පේන මානෙක නෑ...පාරේනම්...පාර දෙපැත්තෙන්ම තිබ්බේ රබර් වතුයි තේ වතුයි..දැක්කමත් හිත ගැස්සිලා යන බයානක පෙනුමක්...හිතේ ඇතිඋන බයටම මන් සාහිල්ගේ අතින් තදකරලා අල්ල ගත්තා..එයාට තේරුනා මන් බය වෙලා ඉන්නෙ කියලා...