~Kia
Bi şey beni çekiyordu ama o an gözlerimi açamadım. Uykunun kollarına kendimi çoktan bırakmıştım. Kazutora... Kiraz ağaçları... Hafif esen rüzgar... Çiçekler... Piknik sepeti... Güneşli, sıcak bir yaz günü...
Ne kadar da güzeldi. Birden gözlerimi açtım. Meğersem gördüklerim rüyaymış. Bende diyorum neler oluyor?..
Etrafıma bakmaya çalıştım. Geniş bir odadaydım. Biraz daha bakınınca buranın Kazutora'nın odası olduğunj fark ettim.
nEhhH!!?
Korkarak yanıma baktım ve... İşte oradaydı... Kalbim çok hızlı atmaya başlamıştı. Ne kadar da tatlı uyuyordu öyle...
Neler diyorum ben böyle?!!
Ama ona kapılmaya başlıyordum. Engel olmak çok zor. Engel olmam gerekiyor... Ama yüzüne bakmam ona düşmeme yetiyor. Ben nasıl engel olacağım?
Bunu başaramıyorum. O da inadına beni kendine çakiyor gibiydi...
Gıcık, sevimli, biraz ukala, çok iyi kalpli, çok çekiciydi...
Aman Tanrım off... Özür dilerim Keisuke... Sana ihanet etmek istemiyorum. Ama bu çocuk çok enteresan ve sanki benim onu keşfetmemi bekliyor gibi...
Olur da ona bağlanırsam affet beni sevgilim... Ben ona... Kapılıyorum...
-Daha ne kadar suratıma öyle bakacaksın?
İrkildim ve bunca zamandır benim ona bakışlarımj gülerek izleyen Kazutora'yı anca fark ettim.
Kendi kendime düşünürken Kazutora'ya bakmaya devam ediyormuşum ve Kazutora da uyanmış bana bakıyormuş.
Ne kadar da utanç verici. Doğrudan gözlerimin içine bakıyordu. Gözlerimi kaçırdım ve yanaklarımın alev aldığını hissederek "Ö-özür dilerim. Ben düşünürken dalmışım" dedim.
Sonra kalktım ve hızla kaçmayı düşünürken elimi kavradı ve beni hızla çekip "Bu sefer o kadar kolay değil, Kia" dedi.
İşte o an... Kalbim binbir yerinden bıçaklanmıştı sanki... Yerinden fırlayacaktı... Sıçtığımı anladım...
KUSURA BAKMAYIN ÇOK KISA OLDU AMA OKULDAYIM ONDAN BÖYLE OLDU ÇOKTA UZUN SÜRE OLDU ATMAYALI O YÜZDEN ŞİMDİLİK İDARE EDİN LÜTFEN
SİZLERİ SEVİYORUMM 😗
