meet me in your dreams | lee heeseung {✓}

0.5

Bu gönüllü işe nereden girmiştim ben? Oradan oraya koşturup durmak ve üstüne asla bir ücret almamak çok mantıksızdı. Hele ki okulun tuttuğu organizatör bu kadar sıkıyken resmen her şey mükemmel olsun diye anamızdan emdiğimiz sütü burnumuzdan, hatta kulaklarımızdan getiriyordu.

"Bu kadını nereden bulmuşlar ya? Ben ne güzel pantalon tişört gelecektim, özel kıyafet niye verdi ki şimdi bize? Çok rahatsız bu." dedim kalem eteğimi aşağıya doğru çekiştirirken.

"Lee Nari bu. Sadece şehrin değil, ülkenin de en iyi organizatörü. Hatta galiba global ünü de varmış." diye açıklama yaptı bana Chaewon. Kendisi sahne arkasında, reji kısmında alacağı için gayet rahat bir şekilde pantalon tişört kombini yapmıştı. Ben ve kader mahkumu birkaç kişi ise ortada gezinip, gelecek olan misafirlere isteği, sorusu varsa yardım etmek ve kahve molalarında kahve, su, atıştırmalık gibi biten ürünleri yenileme üzerine görevlendirildiğimizden Lee Nari denilen organizatör de bizi burada çalışan biri olduğumuz üç kilometre öteden belli olacak şekilde giydirmişti.

Gerçi çalışsak maaşımız olurdu ya...Neyse.

"Hadi herkes yerlerine!" diye bağırdı Lee Nari. Daha sonra ısrarla çalan telefonunu açarak "Hayır Jungkook, akşam yazılımını geliştirdiğin oyununun 3 milyon satış yapması şerefine vereceğin partiye gelmiyorum! Ya sevgilin, bir tanen, bebek suratlın burada en ünlü organizatörlerden biriyken ne demek gidip bizim boş kafalı Tae ve Jimin ile parti planlamak? Kapa ya kapa. İşim var." diyip telefonu geri kapattı. Biraz gergin biriydi galiba.

Chaewon'a "Bol şans! Kolay gelsin." diyerek girişteki geniş hole doğru ilerledim. Sunoo da Chaewon'un yanındaydı. Ve şöyle bir bakıyordum da benimle çalışacak ve tanıdık olan...Heeseung?

Klişelerin alâsını yaşadığım hayatıma hoş geldiniz.

Heeseung beni görünce hafifçe gülümseyerek elini kaldırdı ama ben ona hala ajan rüyam yüzünden sinirliydim. Kendisinin bundan haberi olmaması ve kendi kendime triplere giriyor olmam çok komikti ama olsundu. Kolay kolay geçmiyordu işte kinim.

Kafamı çevirdiğimde Heeseung'ın yüzünün düştüğünü son anda fark etmiştim. Ona tepki vermeyerek üzmüş müydüm acaba çocuğu?

E tabi üzmüştüm. İnsan rüyasında gördüğü şey yüzünden gerçekte birine bilenir miydi? Çocuğun haberi bile yoktu. Ben de cidden bazen salak olabiliyordum. Ama sadece bazen.

Yaptığım davarlığı telafi etmek adına Heeseung'ın yanına ilerledim. "Aynı ekipteymişiz." dedim kapıya doğru bakan Heeseung'ın yanına gelince.

Heeseung bana yandan bir bakış atarak cevap vermeden tekrardan önüne dönüp gözünü kapıya dikerek izlemeye devam etti.

Beni görmezden mi geliyordu? Gerçekten mi?

"Heeseung?" diyerek elimi yüzünün önünde salladım. Sanki yeni fark etmiş gibi davranarak "Ah, burada mıydın? Hiç fark etmemişim inan." dedi.

"Peh, fark etmemişmiş. İnsanlık yapayım dedim borçlu çıktım..." diye mırıldandım çemkirirken. "Yine de terfi almak için bana ihanet etmezsin diye umuyorum. Petrol döküp yakmak falan..." diye aklıma gelen rüyamla mırıldanmaya devam ettim.

Heeseung bana dönüp "Ne?" diyince pot kırdığımı daha yeni anlamıştım. Ulan Lena, çocuk nereden bilsin bunu rüyanda gördüğünü? Gerçi anlatsam bile 'Rüyanda beni mi görüyorsun sen hep?' gibi bir tepki verse de ortada ot gibi kalırdım. Ne diyebilirdim ki? "Görüyorum ama inan seni daha yeni tanıdım bak, neden hep rüyamdasın hiçbir fikrim yok." desem, aslında %100 doğru olan bu açıklama ne kadar inandırıcı olurdu? Beni sapık mı sanardı yoksa?

"Ne ne?" dedim bir şey dememiş gibi. Çevir kazı yanmasın Lena.

"Petrol döküp yakmak dedin." dedi Heeseung şüpheyle. Belki de beni sapık değil seri katil sanmış da olabilirdi.

Düşün Lena... düşün...

"Ben petrol demedim ki."

"Öyle duydum ama."

"Ama ben petrol demedim. Yakmak da demedim."

"Ne dedin o zaman?' dedi Heeseung kollarını birleştirilip bana dönerek.

"Ben..." biraz zaman kazanmak adına boğazıma bir şey takılmış gibi öksürdüm. Belki sahte öksürüğüm bitene kadar biri bizi iş başına çağırırdı ve bu konuşmadan kaçabilirdim.

Peki, kimse çağırmamıştı ama biraz daha öksürmeye devam edersem muhtemelen biri bana ambulans çağıracaktı.

"Öhğ, öhğ, ay...pardon toza alerjim var da." dedim sahte bir gülümseme ile. "Neyse ben kaçar o za-"

"Petrol demediysen ne dediğini açıklıyordun tam da."

"Öyle mi yapıyordum?"

"Lena?"

"Şey demiştim işte...tavuk."

"Tavuk mu?"

"Evet. Tavuk. Ve yakmak da demedim, yolmak dedim. Tavuk yolmak da en az bugünkü işimiz kadar yorucu. Hatta belki daha yorucudur. Ama o tavuklar yolunmasa da masamıza nasıl gelecekler? Tavuk yolucular olmasa dünyada işler yolunda gider miydi? Bence gitmezdi. Sen ne düşünüyorsun bu konu hakkında?" dedim tek nefeste.

Buna 'Im Taktiği' diyordum. Alakasız kelimelerle dolu, tamamen anlamsız uzunca bir paragraf sallıyordum kafamdan. Karşımdaki beni deli sansa da normal görse de bana fark etmiyordu. Önemli olan konuyu tamamen dağıtmaktı ve genelde başarılı da oluyordum.

Heeseung tam ağzını açıp bir şey diyecekken Nari isimli organizatör hepimize on dakika kaldığını söyleyerek son kontrolleri yapmamız gerektiğini söyledi. Bunu fırsat bilerek Heeseung'a döndüm ve şirince gülümseyip elimi kaldırdım. "İşbaşı zamanı. Ben kaçtım, bay!"

Ben hızlı adımlarla oradan uzaklaşırken Heeseung'ın bana attığı son bakış şirin gülümsememi dehşet verici bulduğu için mi yoksa dediklerimi asla yemediği için miydi bilemiyordum ama sanırım ilk defa birincisi olmasını diliyordum.

∆∆∆∆∆∆∆

Vay vay
Ben kısa bölüm yazmayı
biliyor muymuşum ya?
Helal olsun bana

Bu bölüm,
Kısa olur diye başlayıp
sonunda 2300 kelime süren
tüm diğer bölümlerim
adına gelsin
(i guess that's love'da
çok yaşadığım durum)

Kısa bölüm
yazabilmemin şerefine!
sjkxhdjcjsdjss

Not: bu hikayeye
diğer kitaplarımdan
karakterleri getirip
bi selam çaktırarak
geri götürme fikri
hoşuma gitti.

Ben de onları
çok özlemişim çünkü

Bu bölüme de
sanırım en sevdiğim kurgum olan
sazan.avi'nden
"ORGANİZE İŞLER LTD. ŞTİ."
kurucu genel müdürü
Lee Nari'yi getireyim dedim

Okumadıysanız da
şiddetle tavsiye ediyorum onu
Hangi idolle yazılmış olduğu
bir şey değiştirmiyor
Normal bir kurgu olarak
bakın lütfen
Ehe

Görüşürüz!!