იძულებით დაწყებული სიყვარული

თავი(7)

"თავში სულ ის ორი წინადადება მიტრიალებდა. ჩემს საკუთრებას, ჩემს საკუთრებას. მე არ ვარ მისი საკუთრება რეებს ბოდავს. რატომ რატომ დამიცვა მამაჩემთან. გაურკვევლობაში მყოფმა მხოლოდ ცრემლებით დასველება შევძელი, მაგრამ მაინც ამოვილუღლუღე. "
ვაიოლეტი: მე შენი საკუთრება არ ვარ
ჯონქუქი: ბევრი ლაპარაკის გარეშე. ახვალ შემს ოთახში და ბარგს ჩაალაგებ.
ვაიოლეტი: რააა
ჯონქუქი: რა ვერ გაიგე ჩემი ნათქვამიდან?
ვაიოლეტი: როგორ თუ ბარგი ჩავალაგო. ვინმე ამიხსნით რა ჯანდაბა ხდება?
"უკვე ბოლო ხმაზე ვიყვირე, რადგან არავინ არ აპირებდა ჩემს კითხვებზე პასუხით დაკმაყოფილებას"
ჯონქუქი: კარგი ახლა კარგად აგიხსნი ტკბილო. მამაშენმა 100 მილიონ დოლარზე გაგცვალა. ახლა კი აწიე ერთი ადგილი და ადი შენს ოთახში. ან კიდევ ახლავე წავალთ.
"რატომ, რატომ, რატომ ღმერთო. მე რატომ მარგუნე ასეთი ნაბიჭვარი მამა?. ფულზე გამცვალა? ხმა გამიტყდა და ხმის კანკალით ვუთხარი"
ვაიოლეტი: ეს მართთალლია მამა?
ელჩი: როგორც გაიგე ახლა მას ეკუთვნი.
"არა არა არა ეს ყველაფერი ჩემს თავს არ ხდება. სიზმარია. ზურგი მაქცია და კიბეებისკენ დაიწყო სიარული. მან ზურგი მაქცია სამუდამოდ. მთელი ცხოვრება მაქსიმალურად ვცდილობდი, რომ კარგი შვილი ვყოფილიყავი. ის კი ყოველ დღე მამცირებდა. ჩემზე უაზრო მიზეზების გამო ძალადობდა. მშურდა კი მშურდა, როდესაც ქუაჩაში ვხედავდი ჩემხელა გოგოებს თუ როგორი ურთიერთობა ჰქონდათ მამებთან. ეს კი ყოველთვის სარგებელს ეძებდა ჩემში. ახლა კი ურცხვად ცდილობა სიტუაციიდან გაძვრენას. მე კი ნერვული შეტევა დამეწყო, როდესაც ამ ყველაფერს ვიაზრებდი. და ბოლო ხმაზე დავიწყე ყვირილი"
ვაიოლეტი: ნუ მიდიხაარ. გაჩერდი მამა. ტყუილია რაღაცას მატყუებთ ხო?
*გოგონა ისტერიულად ტიროდა შუა მისაღებში მუხლებზე დაცემული და ბოლო ხმაზე ყვიროდა. მაგრამ მას ერთხელაც კი არ მოუხედია უკან. სწრაფას ცდილობდა ოთახში შესვლას. ჯონქუქი კი უბრალოდ იდგა და გაკვირვებული უყურებდა გოგონას. გოგო ასეთ მდგომარეობაში პირველად ნახა და არ იცოდა რა უნდა გაეკეთებინა*
ვაიოლეტი: ამას ვერ გააკეთებდი. რატომ გარბიხარ? მე არ ვარ ნივთი, რომ სხვას აჩუქო. მე შენი შვილი ვარ და არა ვინმეს საკუთრება.
*გოგონამ ბოლო სიტყვები გატეხილი და ჩუმი ხმით ამოიკნავლა*
ვაიოლეტი: რა დავაშავე?
*ჯონქუქს უკვე მოთმინების ფიალა აევსო და გოგოს სწრაფად მიუახლოვდა. თავისი ბეჭდიანი ხელი მწარედ ჩაავლო მის გამხდარ ხელს და ფეხზე უხეშად წამოაყენა. გოგო თვალებში შეხედა და თავისი მკაცრი ხმა ამოუშვა*
ჯონქუქი: დავიღალე უკვე ამ თეატრის ყურებით. წასვლის დროა. ტანსაცმელს ხვალ მოგიტანენ.
ვაიოლეტი: გთხოვ არა ჯონქუქ
ჯონქუქი: რას მთხოვ?
ვაიოლეტი: რატომ მე?
ჯონქუქი: აააჰ მოდიხარ შენი ნებით თუ?
ვაიოლეტი: არ მინდა არსად წამოსვლა
ჯონქუქი: აააჰ როგორ დავიღალე მგონი ბერ შეიგნე, რომ უკვე მე მეკუთვნი
ვაიოლეტი: შენ კიდევ ვერ შეიგნე, რომ ნივთი არ ვარ
ჯონქუქი: როგორც ჩანა შენი მორჯულება გამიჭირდება, მაგრამ ჩემთვის შეუძლებელი არაფერია.
ვაიოლეტი: კიი მართლაც, რომ გაგიჭირდება
ჯონქუქი: კარგი მაშინ აქედან დავიწყოთ
*და ჯონქუქმა მაშინვე გადაიკიდა მხარზე. ეს ლეტისთვის მოულოდნელი იყო და მაშინვე აფართხალდა. მაგრამ თვითომაც იცოდა, რომ ჯონქუქთან ვერაფერს ვერ გააწყობდა*
ვაიოლეტი: ახლავე დამსვი ნაბიჭ
*სიტყვა არ ჰქონდა დამთავრებული, რომ საჯდომზე საშინელი წვა იგრძნო და მთლიანდა გაფითრდა*
ჯონქუქი: მაგ სიტყვას დაამთავრებ და უფრო მწარე წამოვა შენი საჯდომისკენ
ვაიოლეტი: ეს რა გააკეთე?
ჯონქუქი: ჭკვა გასწავლე თუ როგორ უნდა მომართო
ვაიოლეტი: თქვენობითაც ხომ არ მოგმართოთ შემთხვევით?
ჯონქუქი: ცუდი არ იქნება
*ჯონქუქმა გაფითრებული და ფერ დაკარგული გოგო მანქანში ჩასვა და კარები მიუჯახუნა. შემდეგ თავის ადგილას დაჯდა და მანქანა დაქოქა. გზაში არცერთი ხმას არ იღებდა. ჯონქუქი ყოველ წამს მზერას მისკენ აპარებდა. და უცბად გააჩერა მზერა მასზე რადგან შეატყო, რომ ტიროდა. ნამდვილად არ სიამოვნებდა მისი ტირილო და საჭეს მთელი ძალით მოუჭირა ხელი*
ჯონქუქი: ნუ ტირი
*გოგომ პირიქით უფრო უმატა ტირილს*
ჯონქუქი: ნუ ტირი თქო ვერ გაიგე?
*ლეტს ნერვები ძალიან მოეშალა მისკენ შეტრიალდა და რასაც ფიქრობდა ყველაფერი პირში მიახალა*
ვაიოლეტი: შენთვის ცხოვრება რა მარტივჯა არა? შენ ხომ არ გაუყიდიხარ მამას ფულზე . და თან სრული ბედნიერებისთვის ვიღაც იდიოტ, თავში ავარდნილ, გულქვა, მაფიის ბოსს უძღვნის ჩემს თავს. რა ირონიაა არა?
*ჯონქუქმა მანქანა სწრაფად დაამუხრუჭა და მას შეხედა*
ჯონქუქი: ალბათ გსიამოვნებს ჩემი წყობიდან გამოყვანა, მაგრამ არ გირჩევ
ვაიოლეტი: როგორ მიხვდი? შენს ნერვებზე თამაშისთვის ვარ დაბადებული.
ჯონქუქი: ხოდა კარგი სტრატეგია გაქვს შესამუშავებელი, რადგანა არ იცი თუ რა მოჰყვება ჩემს ნერვებზე თამაშს
*მან ეს ყველაფერი ისეთი სიმკაცრით თქვა რომ გოგონას კანკალი აუტყდა*
ჯონქუქი: იცი ეხლა რის გაკეთებას ვაპირებ?
ჯონქუქი: ეხლა იცი რის გაკეთებას ვაპირებ?
ვაიოლეტი: რის?
*შეშინებული ხმით გასცა პასუხი*
ჯონქუქი: აქვე და ახლა ისე გიხმარ, რომ შენს სახელს დაგავიწყებ, რომ კარგად დაიმახსოვრო ვინ არის შენს წინ ვაიოლეტ
*გოგონა ამ ყველაფერის მოსმენის შემდეგ მთლად გადაირია. ჯონქუქი მისკენ გადაიხარა და ცდილობდა ხელში აეყვანა და უკანა სავარძელზე გადაეყვანა, მაგრამ გოგომ წინააღმდეგობა გაუწია და რაც ძალი და ღონე ჰქონდა ფართხალებდა.*
ჯონქუქი: ლეეეტ. ოხ ტკბილო ლეეტ. თუ ესე ფართხალს გააგრძელებ მამიკო ძალიან გატკენს.
ვაიოლეტი: გთხოვ ჯონქუქ გთხოვ
ჯონქუქი: რას მთხოვ გინდა, რომ მამიკო მალე შემოვიდეს შენში?
ვაიოლეტი: ეს არ გააკეთო
ჯონქუქი: არადა ამის აქ გაკეთება არ მინდოდა მაგრამ ძალიან მაბრაზებ
*ჯონქუქი სწრაფად დაეწაფა მის ტუჩებს. გოგონა უფრო გაგიჟდა. რადგან ეს მისი პირველი კოცნა იყო. ჯონქუქს ქვედა ტუჩზე უკბინა. ჯონქუქი სწრად მოშორდა, მაგრამ თმებში სწვდა. *
ჯონქუქი: ეს არ უნდა გაგეკეთებინა პატარავ. ახლა კი დროა შედეგისთვის მოემზადო.
*ვაიოლეტი მაინც ფართხალებდა ჯონქუმა კი შემთხვევით თავი ძალიან მიარტყმევინა მანქანის მინაზე.*
" ბოლოს მახსოვს თავის ძლიერი ტკივილი და თავბრუს ხვევა. სამყარო დატრიალდა. ჯონქუქის ყვირილიც მესმოდა, რომელიც ჩემს სახელს ყვიროდა და მხოლოდ იმას გაიძახოდა ეს რა გავაკეთეო. დაა....
გავითიშე
ასე უბრალოდ
გავითიშე...

....................................................................................

ესეც ამ თავის დასასრულიი. როგორ მოგეწონათ? კომენტარებს ველოდები და გამოხარდება თუ დაავოუთებთ კიდეც. 🫶🏻🫶🏻🤍🤍