იძულებით დაწყებული სიყვარული

თავი(6)

ჯონქუქი: კიმ ჯუნ უკვე დიდი ხანია დაგსდევ
ელჩი: ჯეონ
ჯონქუქი: მოკეტე ჩემი 100 მილიონი დოლარი სასწრაფოდ დააბრუნე
*ელჩმა ხმის კანკალით ძლივს გასცა პასუხი*
ელჩი: ჯეონ ახლა არ მაქვს ფული და შევეცდები რაც შეიძლება მალე დაგიბრუნო
ჯონქუქი: მე ახლა მინდა
ელჩი: გთხოვ მადროვე.
ჯონქუქი: რატომ? ისევ, რომ მომიწიოს შენი დევნა?
ელჩი: არ გავიქცევი
ჯონქუქი: ეს უნდა დავიჯერო?  ან ფულს დამიბრუნებ ან აქვე ტვინს გაგასხმევინებ.
ელჩი: გთხოვ ჯეონ ეს არ გააკეთო
*კაცი შეშინდა, რადგან იცოდა, რომ ჯონქუქს მის მოკვლაში ხელს არაფერი არ უშლიდა*
ჯონქუქი: შეგვიძლია ფულის მაგივრად სხვა რამეზე შევთანხმდეთ
*ჯონქუქს თავში საშინელმა და ბოროტულმა აზრმა გაუელვა*
ელჩი: რა შემიძლია ფულოს მაგივრად მოგცე
ჯონქუქი: შენი ქალიშვილი მომათხოვე
*ელჩს ოფლა დაასხა და ყელში ნერწყვი გაუჩერდა*
ელჩი: კი მაგრამ რატომ ჩემი ქალიშვილი?
ჯონქუქი: ეს შენი არ გეკითხება. ან შენს ქალიშვილს მომათხოვებ ან მოკვდები. აირჩიე.
* ელჩი დუმდა. მას ვაიოლეტის მიმართ სიყვარული არც არასდროს ჰქონია, ამიტომაც არჩევნის გაკეთება არც გასჭირვებია*

......................................................................................

"წყლის წყურვილმა გამაღვიძა. აააჰ როგორც ჩანს ჩამძინებია. წამოვდექი წყლის დასალევად ნახევრად მძინარე. ლოგინის გვერდით მდგარ ტუმბოსთან მივედი და წყლის დოქი ავიღე, მაგრამ როგორც ჩანს წყალი გამითავდა.  აჰჰ როგორ არ მინდა დაბლა ჩასვლა, მაგრამ წყალი ძალიან მინდა. რა გაეწყობა.  ოთახიდან გავედი. სამწუხაროდ მისაღების გავლა მიწევს სამზარეულომდე მისაღწევად. მისაღებ ოთახში შევედი და გავშეშდი.  ამას ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა. ორივეს მზერა ჩემსკენ მოემართა. ცალკე მამაჩემი მბურღავდა თვალებით ცალკე ის.  თითქოსდა ჩემს სიკვდილ-სიცოხლის სალიყხს წყვეტდნენო. ესე დგომა აღარ შემეძლო და შევეცადე რაც შეიძლება მალე დამეღწია თავი ამ საშინელი სიტუაციიდან.  ამიტომაც სწრაფად ვთქვი"
ვაიოლეტი: გამარჯობა
"და სამზარეულოს შევაფარე თავი.  ახლა კი მართლა ძაან მინდა წყალი თორემ გული წამივა. წყალი ხელის კანკალოთ დავლიე და თან მათ საუბარს ვუგდებდი ყურს. არასდროს არ გამჩენია იმის სურვილი, რომ მამაჩემისთვის მომესმინა, მაგრამ ის ახლა ჯონქუქუთან ლაპარაკობდა და უბრალოდ ესე ყოფნა არ შემეძლო.  რა საქმე აქვთ ერთმანეთთან ამ ორს? და ყური მოვკარი მამაჩემის აკანკალებულ ხმას, რომელმაც ორი სიტყვა ძლივს წარმოთქვა. "
ელჩი: თანახმა ვარ
"შემდეგ კი ჯონქუქის ბოხი ხმა მომესმა და ტანჟი არასასიამოვნო შეგრძნებამ დამიარა"
ჯონქუქი: მაშ ასე შევთანხმდით?
"რა შეთანხმებაზეა საუბარი.  სამზარეულოდან გავედი.  მისაღების სწრსფად გავლა მქონდა გეგმაში უკვე გავდიოდი მისაღებიდან, მაგრამ ზურგთან მისი ბოხი ხმა დამეწია"
ჯონქუქი: ვაიოლეტ
"მისკენ ნელ ნელა შევტრიალდი და ყველანაირად შევეცადე, რომ შიში არ დამტყობოდა"
ვაიოლეტი:  გისმენთ
ელჩი: მოდი აქ შენთან საქმე გვაქვს
"რა საქმე უნდა ჰქონდეთ ჩემთან?  ფეხოს კანკალით მივედი და მათ წინ დავდექი. ისე მიყურებდნენ, როგორც მუზეუმის ექსპონანტს. "
ჯონქუქი: კლუბში უფრო უხეში იყავი პატარავ
ელჩი: კლუბში? თქვენ რა ერთმანეთს იცნობთ?
"ავნერვიულდი ფერი დავკარგე სახეზე ის კი თვალებში ურცხვად მიყურებდა და იცინოდა"
ვაიოლეტი: მამა ახლავე ყველაფერს აგიხსნი
ჯონქუქი: რა უნდა ახსნა თუ, როგორ შევარდი ჩხუბის არენაში? თუ როგორ ეჩხუბე იმ ზორბა ტიპს? თუ შემდეგ როგორ გაიქეცი
"რა რა რატომ ამბობს ამ ყველაფერს ამით რის მიღწევას ცდილობს? "
ელჩი: შენ რა კლუბში იყავი და მართლა ესენი გააკეთე?
"მამაჩემმა ბოლო ხმაზე მიღრიალა მის თამდასწრებით. ვერაფერს ვერ ვამბობდი. უბრალოდ ახლა მთლიანი სხეულით ავკანკალდო"
ელჩი: ხმა ამოიღე პატარა ძუკნავ. ერტყობა აღზრდა დაგაკელი
ვაიოლეტი: მამ
"სიტყვა არ მქონდა დამთავრებული, რომ მომმვარდა და ხელი თმებში მტაცა. ახლა უკვე ვტიროდი. როგორი სუსტი ვარ მის წინაშე.  რატომ ხდება ყველაფერი მაინც და მაინც მის წინ? უნდა დაერტყა. თვალები დავხუჭე მაგრამ მოსალოდნელი ტკივილი იგვიანებს. მოიცა რა ხდება? თვალები ნელ-ნელა გავახილე და მამაჩემის გაშეშებულ ხელს ავხედე,რომელიც ჯონქუქს ეჭირა"
ჯონქუქი: არ გაბედო და არ შეეხო ჩემს საკუთრებას ნაბიჭვარო!