wrong choices | frenkie de jong

1.5

"hesap sorma lüksüne sahip olduğunu düşünmüyorum frenkie"

"sözlerimi bana geri satma lydia,nerdesin?"

gerçekten nerde olduğumu merak ediyor muydu yoksa bebek iyi halde miydi onu mu kontrol etmeye çalışıyordu,ikisi bambaşka şeylerdi

"bebek iyi frenkie,merak etmene gerek yok,fotoğraftada ne gördüysen o,ne eksik ne fazla"dememle oflamasını duymuştum,iyi ki restoranın dışına çıkmıştım

"habire bu işi bebeğe bağlama lydia,seni soruyorum ben!"derken sesi biraz yüksek çıkmıştı,gergin gibiydi,belki kız arkadaşıyla kavga etmişti ve sinirini benden çıkartıcaktı

"yemek biticek birazdan,gelirim yani"dememle direkt telefonu suratıma kapatmıştı,cidden trip mi yapıyordu

telefonumu cebime koyduğum anda tekrar çalmaya başlamıştı,cebimden çıkarttığımda julian yazısını görmemle bütün keyfim tekrar bozulmuştu,nasıl iyi olabilirdi ki

telefonu açmayıp tekrar cebime koydum ve içeri girdim,pedri ve gavi oldukça yoğun şeyler konuşuyorlar gibiydi,yanlarına geldiğimde bile gavi çok sonra başını olduğum tarafa çevirmişti

"bir sorun mu oldu"diye sorduğunda başımı pedri'ye çevirip gülümseyerek başımı sağa sola salladım,"frenkie işte,bilirsin"dememle onaylarcasına suratıma bakmıştı

"dıştan iyi anlaşıyor gibisiniz"

"kaç kez bizi dışarda gördün ki pedri"dememle omuz silkmişti,"uyumunuz güzel,birbirinize benziyorsunuz",ne bu,iyi hissetme konuşması mı?

➖➖➖➖

"sağolun beyler,cidden çok incesiniz"derken kapıyı kapatıp ikisinede el sallamıştım,cidden sonunda insancıl bir gece geçirmiştim,şimdi ise bu insancıl geceyi bozacak olan kişinin yanına gidiyordum,aman ne güzel

odanın içine girdiğimde frenkie'nin yatakta,elinde telefonla uzandığını görmüştüm,

üstümdeki ceketi koltuğun üstüne bırakıp kendimi yatağa bıraktığımda başını yavaşça bana doğru çevirdiğini hissedebiliyordum,"yorulmuş gibisin"dediğinde gülmeye başlamıştım,sataşmaya çalışıyordu sanki

"huzur nasıl insanı yorabilir ki,terapi gibiydi"dememle göz devirdiğini farketmiştim,

"aynı yatakta uyurken kız arkadaşını aldattığını hatırlatmama gerek yok herhalde"

"kız arkadaşımı bir ay önce zaten seninle aldattım lydia,sence birlikte uyumamız mı daha önemli"dediğinde elindeki telefonu komodinin üstüne koyup yastığının eğikliğini yok etmişti,battaniyeyi üstüne çekip sırtını bana döndüğünde öylece ona baka kalmıştım

bende yastığımı düz hale getirip battaniyeyi üstüme çektim ve ona sırtımı döndüm,çok saçmaydı şuan,aslında her şey başlı başına saçmalıktı

düzgün olan neydi ki bu ilişkide...

➖➖➖➖

midemi tepetaklak eden mide ağrısıyla hemen uyanmıştım,hatta yerimden sıçramıştım,

gözümü ilk açtığımda frenkie'nin dibime doğru sokulduğuydu,aynı bir kedi gibi sırnaşmıştı,ben uyandığımda o nasıl uyanamamıştı anlamadım bile

yavaşça karnımın üstünde duran elini tutup kendimden uzaklaştırdığım gibi yataktan kalktım ve odadan dışarı çıktım,tuvalet neden dışardaydı ki

yaklaşık beş dakika sonra bütün yüzümü yıkayıp tuvaletten çıktığımda karşımda frenkie ile karşılaşmıştım,yüz ifadesi bi ilginçti,bu durum belki ona da zor geliyordu,ama benim kadar asla zorlanamazdı,karnımdaki çocuğun babası hem başka bir kadınla bir hayatı varken saçma bir şekilde hayatına katılmıştım,bundan daha berbatı olamazdı

"frenkie..."ağlamaktan boğuklaşmış sesimle,gözlerim dolu bir halde ona bakıyordum,"canın,yanıyor mu?"diye sessizce sorduğu soru nefesimi kesmeye yetmişti,dünkü adamla şuan karşımdaki aynı değildi,cidden pedri ve gavi haklıydı,hastalıklı mıydı yoksa!?

"önemli bişi değil"dediğimde yavaşça elleriyle kollarımı tutmuştu,yanından geçeceğim sırada beni engelleyen ellerini kollarımdan uzaklaştıramıyordum

"hastaneye gidelim mi?"demesiyle ellerinden tutup kollarımdan uzaklaştırdım ve kapıyı açıp içeri girmemle peşimden hızlıca gelip kapıyı kapatmıştı

"dün gece uyumadığını biliyorum lydia"demesiyle gözlerimi gözlerinden kaçırdım,"seni huzursuz eden şey ne,yanımda olmak mı?"yanında olmak belkide en huzurlu şeydi,sorması saçmalıktı

"her şeyi kendine bağlamasan mı"derken akan gözyaşlarımı silip yatağın üstüne oturdum,"o zaman gece neden uyumadın"

"akşam yediğim bir şey dokunmuş olmalı"tamamıyla yalandı,o uyurken uyuyamıyordum,gecem ve gündüzüm tepetaklak olmuştu,beni alaşağı etmişti

"hazırlan da kahvaltı etmeye aşağı inelim"dediğinde hemen başımı sağa sola salladım,"ben aç değilim,sen in,antremanını yap"diyip battaniyenin içine girip başımı yastığa koydum,

"kendimi suçlu hissettiriyorsun,hatta berbat hissettiriyorsun lydia,neden böyle yapıyorsun?"demesiyle gözlerimi açıp suratına bakmaya başladım,"peki nasıl hissediyorsun?"

"iğrenç hissediyorum"dediğinde gözlerimi kısarak başımı eğdim,

"bana ne yapıyorsun bilmiyorum lydia,ama bütün hayatımı tepetaklak ettin,tek başına bile"diyip hızlıca odadan çıkmıştı,

odada yalnız kaldığımda tuttuğum gözyaşlarım patlak vermişti,gerçekten onun bütün düzenini bozmuşum

yataktan hızlıca kalkıp düzgün günlük bir kıyafet giyip yatağın üstüne oturdum,elimi karnıma koyup karnımdaki o küçük bebeği hissetmeye çalıştım,imkansızdı belki şuan ama varlığını bilmek bile iyi hissettiriyordu,yalnız olmadığım aklıma geliyordu

montumu giyip çantamı koluma taktıktan sonra komodinin üstündeki kağıda kalemle,frenkie için bir not yazdım

"umarım eski,mutlu ve düzgün hayatına tekrar ulaşabilirsin,umarım her şey için geç değildir"

not defterinden kağıdı koparıp yatağın üstüne koydum ve kalemide rüzgardan uçmaması için kağıdın üstüne koydum ve odadan çıktım

merdivenlerden inerken mutfaktan tanıdık sesler geliyordu,gavi,pedri ve frenkie'nin sesi

"bomba bir kız bulmuşsun frenkie,mikky'de iyi ama lydia'nın değerini bil"

"aynen öyle frenkie,aptal değilsen lydia'yı kaçırma,çünkü çok mutlu durmuyor senle"

gerçekten mutlu durmuyor muydum onunla,en azından içimdeki tüm şeyler dışa böylece yansıyor muydu

gerçekten her şey bu kadar belli miydi...