wrong choices | frenkie de jong

2.8

zaman çok çabuk geçiyordu,karnım daha çok belli olmaya başlamıştı,yaklaşık üç aylık olmuştu,

hayat hep aynıydı,frenkie ile kavga ediyorduk,iki gün sonra ortak yolu bulup düzeliyorduk ve bir şekilde araya yine kız arkadaşı girip bütün işi bozuyordu ve yine kavga ediyorduk,döngüye girmişti artık hayatım

artık bazen onunla kavga edesim bile gelmiyordu

annem ve babam bir kaç hafta önce ingiltereye dönmüşlerdi,iyi ki dönmüşlerdi

kendi aramızda bi yüzük takmıştık ama frenkie'den ekstra soğumuştum o gün,yüzündeki o mecburiyet,o isteksizliği gördükçe sinirlerim alt üst oluyordu

➖➖➖➖

"frenkie?"

"evet lydia?"dediğinde başımı ona çevirdim,"mikky'ye ne zaman söyleyeceksin bu durumu"dememle kaşları çatılmıştı

"hangi durum,oldukça çok var çünkü"

"hamile oluşumu,evlenişimizi"dediğimde ufak bir kahkaha atıp koltuğa oturmuştu,"yani ortada bir evlilik yok,annen ve baban saçma bir iş yaptı ama her neyse"

"peki ya hamileliğim?"dediğimde derin bir nefes alıp başımı eğdim

"bir kaç hafta önce,hatırlıyor musun,o gün sen bara gitmiştin,sevgilinle"sevgilimle,ima dolu laflardı

"o gün konuşmak istediğim konu buydu seninle"dediğinde biraz daha merak etmeye başlamıştım

"lafı dolandırmadan söyle frenkie"dediğimde derin bir iç çekip başını eğdiğinde,"o gün mikky bana baba olacağımı bildiğini söyledi,nasıl öğrendiğini sorduğumda doğum günü gecemde öğrenmiş,senin aldığın hediyeden"dediğinde gözlerim şaşkınlıktan dolayı tamamen açılmıştı,paket hiç açılmamış gibiydi

"fazla sorun çıkmamış anlaşılan,beraber olduğunuza göre"dediğimde başını bana doğru çevirmişti,"ne olabilirdi ki lydia,ne bekliyordun ki,biraz ayrı kaldık ama her zaman gönlünü almayı başarıyorum"

peki ya biz,biz evliydik,beni hiç sevmeyen bir adamla evliydim ve felix ile sevgiliydim,berbat hissettiriyordu tüm bunlar

yavaşça koltuktan kalkıp merdivenlerden yukarı çıkmaya başladım,odama girdiğim gibi kapıyı kilitleyip kendimi yatağa attım

artık bazı şeyleri istemiyordum,üç aydır birlikteydik ve aslında birlikte bile değildik,o hep mikky ileydi,bende bu hikayedeki ek karakterdim,bunu istemiyordum,onun hayatında bir role sahip olmak istemiyordum

➖➖➖➖

saatler geçiyordu,belkide beni merak etmemek için çaba harcıyordu,ama artık daha fazla durmak bile istemiyordum,bu bebekle daha ne kadar yaşayabilirdim bilmiyorum

herkesin hamileliğinde kocası ona hep yardım ederken çocuğumun babası benimle ilgilenmiyordu bile,bu berbattı

➖➖➖➖

"lydia?"diye seslendiğinde gözlerimi yerde açmıştım,bayılmalarım çok fazla oluyordu ve bu belimi çok ağrıtıyordu

"lydia?"dedi bu sefer daha yüksek bir sesle,ona cevap vermemekte kararlıydım,

"lydia uyanık mısın,lütfen cevap ver"derken daha hızlı vurmaya başlamıştı kapıya,yerden kalkmak istemiyordum,

sanırım frenkie'nin bana böyle davranması canımı yakıyordu,çünkü ona aşık olmuştum,sıralamada ilk önce olan şey en son olmuştu,bebek ise ilk olan şeydi

"lydia,arkadaysan çekil"dediğinde kapıyı açacağını anlamıştım,yavaşça yerde kapının arkasından uzaklaşıp gözlerimi kapattım,dizlerimi büküp ayaklarımı yerle buluşturduğumda ellerimi karnıma koydum

kapı sertçe açıldığında koşarak yanıma gelip elini başımın altına koymuştu,"lydia,lydia?"derken hafif dokunuşlar yapıyordu suratıma

yere oturduğunda bacaklarını iki yana açıp vücudumu vücuduna yasladığında başım göğsüne yaslanmıştı,

telefonunu cebinden çıkartıp ambulansı aramıştı,telefonu kapattığı gibi hemen bana dönüp ateşimi kontrol etmişti

yeni ayıldığım için hala belirtiler vardı,belkide grip falan olmuştum

"lydia,iyi olacaksın,özür dilerim..."dediğini duydum yavaşça gözlerim kapanırken

engel olamamıştım gözlerimin kapanmasına...