THE ART OF SITUATIONSHIP (18+) (soc)

Chapter 19

I heard him heaved a long sigh, he buried his head on my neck.

"Xav?"

I didn't get any answer.

"Wait lang, ang bigat mo naman." He just let out a small laugh. Tinulungan ko siyang paupuin sa couch, bumalik pa ako sa pinto para ma lock iyon.

Ano ba kasing pinag-gagawa nito? Basagulero bang klaseng tao siya?

Nakasandal lang siya ngayon sa couch, nakapikit. I throw a glance once more before I decided to get my first aid kit for his parted lips.

Napangiwi siya nang dampian ko ng cotton at betadine ang labi niya. Bahagya niya pang linalayo!

"Ano masakit? Mabuti nga at hindi alcohol to." Pag-bubunganga ko sa kanya. He just scoffed.

I'm so curious right now but I'm too afraid to ask because of our contract.

'Not cross the boundaries, Never ask the past and Don't expect a future.'

If I ask him right now, it feels like I'm crossing the boundaries, right?

"I'm sorry." Malamlam niyang sabi.
"Nakaabala pa ata ako." I rolled my eyes.

Akma na siyang aalis pero hinigit ko siya pa upo ulit. "At saan ka naman pupunta? Nang ganyang lagay?"
Eh kahit nga pag-drive mukhang hindi niya kaya sa lagay na to.

He just gulped. "Dito kana..." still hindi parin siya binibitawan.
"Dito ka nalang magpalipas ng gabi." Seryuso kong sambit na nakatitig sa kanya. He break are eye contact by looking forward.

At tsaka kung hahayaan ko siya hindi rin naman ako makakatulog nang maayos.  Ginambala na niya ako!

Kumuha ako ng bimpo at maaligamgam na tubig sa maliit na batya. Tuluyan ko na siyang pinahiga sa couch para hindi siya mahilo, at pagkatapos sinimulan ng dinampian na ng bimpo ang braso sunod ang ulo niya.

He's just there lying with his close sullen eyes.

Napairap ako kasi bakit ko gina-gawa ito? Nagmukha tuloy akong nurse!

Napatigil ako sa pag-iisip kung papahiran ko rin ba ang dib-dib niya? Should I?

"Xav? Tatanggalin ko yung shirt mo huh? Okay lang?" His lips rose a bit.

Nakita ko naman na lahat ng sa kaniya so bakit ako naiilang? Unti-unti ko nang binuksan ang mga butones niya and it revealed his masculinity. Minadali ko nalang ang pagpunas sa parte ng katawan niya non.

Kumuha na rin ako ng puting big shirt sa cabinet ko. Alangang pahiramin ko pa ng panty ko iyon?

Tinulungan ko na rin siyang magbihis kahit papano eh maging komportable naman siya. Pagkatapos nun kinumutan ko na rin. Tahimik lang naman siya na nakapikit but I know that he is still conscious, gising pa rin siya pagod lang siguro.

"Naka dinner ka na?" Tanong ko pa rin kahit na wala siyang ganang sumagot. He just nodded.  I nodded, too. I put my hand in his forehead to check if his hot or not, kasi baka may lagnat pero wala naman. Lasing lang. Naku baka sumuka ito rito!

"Matulog ka na, don't worry okay lang ako." Malamlam na tugon niya sakin.

"Sure ka? Gusto mo sa kwarto nalang matulog?" Bakit? We slept together already. At  baka hindi siya komportable dito.

Napagtanto ko na he is not the Xavier I know. Hindi siya to. Parang may parte sa buhay niya na hindi kayang pasukin ng kahit sino. He guarded his wall so well. Na kahit ako nahihirapang tibagin.

I throw him a glance once more then headed to my room. I didn't lock it, I leave it open.

It was early in the morning when I decided to check him. Pero wala na siya sa tinulugan niya kagabi. Where is he?