နှစ်နှစ့်ခန့်ကြာသော်
မောင်ရဲ့အတွေးထဲကဒီကလေးဟာသူ့ကလေးလို့ယုံမရဖြစ်နေခဲ့တယ်
ကလေးကမဲတူးနေပီးဆံပင်ကလဲကောက်ကောက်နဲ့လေ
အမေကောအဖေကောအသားဖြူပီးဆံပင်ကောက်တချောင်းမှာမရှိတဲ့သူတေမို့သူမသင်္ကာဖြစ်နေခဲ့တယ်
မောင်ဟာသူ့ရဲ့လူယုံတော်ကိုဖုန်းဆက်ကာထိုကလေးနဲသူသွေးသားတော်စပ်မဆက်DNAစစ်ရန်ခိုင်းထားတယ်
<<<<<<
>>>>>
📞ဟလို..boss
"omm....ပြော"
📞boss.....စစ်ခိုင်ထားအဖြေထွက်ပါပီ
"ဘာတဲ့လဲ"
📞bossရဲ့သွေးသားမဟုတ်ကြောင်းဖော်ပြနေပါတယ်...ကျွန်တောတို့အကြိမ်ကြိမ်ပြန်စစ်ပီးသွားပါပီ...ခဏကြာရင်bossဆီဆေးစစ်ချင်စာတမ်းရောက်လာပါလိမ့်မယ်
"အင်...ကျေးဇူး"
-----
မောင်တစ်ယေညက်...ကလေူထိန်ူနေတဲ့စုအနားသွားကာ လက်ထဲကစာချုပ်နဲ့စာတမ်ူကိုပစ်ပေးလိုကိတယ်
"ဒါဘာလဲကိုကို.."
"သိချင်ဖတ်ကြည့်ဖို့..."
သူမကြည့်ခိုက်တော့ကွာရှင်းစာချုပ်နဲ့မဟုတ်မဟုတ်ဘူးသူသိသွားတာလား
DNAစစ်ထားတဲ့သာရွက်ကိုမြင်တော့စုတယောက်သွေးပျက်ကာ
"မဟုတ်ဘူး..မဟုတ်ဘူးကိုကို.."
"ဘာမဟုတ်တာလဲငါ့ကိုနှာဖားကြိုးထိုးတဲ့ဟာမ...အခုဆက်ချင်နင်ဒီကလေးကိုခေါ်ပီးငါ့အိမ်ပေါ်ကဆင်း...အေ..တကယ်လို့သာမတင်းဘူးဆိုရင်တော့ တရားဥပဒေနဲ့ဖြေရှင်းရမှာနော်..."
မောင်ရဲ့စကားကြောင့်သူမတုန်လုပ်သွားခဲ့တယ်
........
သူမတို့သားမိလဲထိုအိမ်မှာထွက်ခွာသွားခဲ့တယ်
အဲ့နေ့မှာမောင်ဟာလွှမ်ူနဲ့သုနဲ့အတူမေခဲ့တဲ့အခန်းလေးထဲဝင်လာပီးခုံပေါ်မှာထိုင်လိုက်တယ်
အခန်းဟာညလွှမ်းရဲ့နောက်ဆုံးနေ့ကပုံသံတိုင်ပင်ရှိနေ
ခဲ့တယ်မောင်ရဲမျက်လုံးတေ
ဟာခုံပေါ်ကတခုခုနဲ့ဖိတင်ထားတု့စာရွက်ကိုတွေးသွားခဲ့တယ်ထိုစာရွက်ကိုယူကြည့်တော့ဒါဟာလွှမ်းရဲ့လက်ရေးလေးဖြင့်ရေးထားသောစာပင်ဖြစ်တယ်
သေချာတာဒီစာဟာလွှမ်းမသေခင်အချိန်လေးမှာရေးခဲ့တဲ့*သေတမ်းစာ*ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်
++++++++++++++++++++++++++
YOU ARE READING
ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]
Romance*စိတ်ချမောင် မောင်မျက်နှာကမ္ဘာထင်ပီး ရှင်သန်နေရသူမို့ မောင့်လက်ကို သေတာတောင်မလွှတ်ဘူး* လွှမ်းပိုင်မိုး