သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပင္ပန္းလို႔အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တာ ေန႔ခင္း၁၁:၀၀ေလာင္တြင္ လႊမ္းတစ္ေယာက္ ဆက္အိပ္မရတာေၾကာင့္ ထရန္ျပင္လိုက္တယ္
အာ႐ုဏ္ေလာက္က ပင္ပန္းသြားတာေၾကာင့္ မထခ်င္ပင္မဲ့ သူေမြးေန႔မွာ ေဂဟာတြင္အလွူတန္းေလးလုပ္ခ်င္တာေၾကာင့္ သူနိုးလာခဲ့တယ္
ဒါေပမဲ့သူကိုယ္ေလးကိုဖိကာဖက္ထားသူေၾကာင့္သူမ်က္ေမွာင္က်ဳံကာထိုသူအားၾကည့္လိုက္မိတယ္
သူ ထိုသူကိုနိုးမွရမယ္ သူ႔အားနဲ႔ဆို႔႐ုန္းထြက္ေနရင္ မနက္ျဖန္ကူးသြားနိုင္တယ္ေလ
"ေမာင္ ....ေမာင္..ထေတာ့ ...ေမာင္"
"အင္း...အင္...."
တအင္းအင္းနဲ႔ မထသူကို တေမာင္ေမာင္ေခၚပီး နိုး႐ုံသာတတ္နိုင္တယ္
"ေမာင္ထေတာ့ ေဂဟာသြားမယ္"
တအင္းအင္းလိမ့္ေနေသာေမာင္က
"ေဂဟာ ပါသြားလုပ္မလို႔လဲ"
"ဒီေန႔ကဘာေန႔လဲ"
"ဗုဒၶဟူးေန မလား"
လႊမ္းလိုခ်င္ေသာအေျဖမဟုတ္တာေၾကာင့္ လႊမ္းတစ္ေယာက္ အႀကီးက်ယ္စိတ္ဆိုးသြားမိတယ္
"ဟာေမာင္ ကကြာ မတရားဘူး ေမာင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး"
စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔ကုန္းထသူေၾကာင့္ ေမာင္က လႊမ္းကိုပခုံးေလးကေနျပန္ဆြဲခ်ကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားကာ
"ေမာင္သိတာေပါ့ လႊမ္းရဲ့ ဒီေန႔ဟာေမာင့္လႊမ္းေလးရဲ့အသက္၂၅ႏွစ္ျပည့္ေမႊးေန႔ ေနေရာရက္ေရာလေရာတိုက္တဲ့ေမႊးေန႔ ဟုတ္တယ္မလား"
လႊမ္းမ်က္လုံးေလးေတလက္ခနဲ႔ျဖစ္သြားတယ္ ဒါေပမဲ့ဘာမွျပန္မေျဖခဲ့ဘူး
"....."
"လႊမ္းကေဂဟာကိုဘာသြားလုပ္မလို႔လဲ"
"အလွူလုပ္မလို႔ ..ကေလးေတကို လိုအပ္တာေလးေတလွူမလို႔"
"ဟုတ္ပါပီ ဒီေန႔ကလႊမ္းရဲ့ေမြးေန႔ ဆိုေတာ့ လႊမ္းသေဘာပါဗ်ာ့ ေမာင္လည္းလိုက္မွာေနာ္"
"အင္ ဒါဆိုထေတာ့ ေနာက္က်ေနဦးမယ္"
"အိပ္ဦးမယ္ေလ"
YOU ARE READING
ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]
Romance*စိတ်ချမောင် မောင်မျက်နှာကမ္ဘာထင်ပီး ရှင်သန်နေရသူမို့ မောင့်လက်ကို သေတာတောင်မလွှတ်ဘူး* လွှမ်းပိုင်မိုး
![ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]](https://img.wattpad.com/cover/333832861-64-k985363.jpg)