တစ္လခန႔္ၾကာေသာ္
ဧကရီမွာကိုယ္ဝန္တစ္လရွိပီတဲ့
လပ္ထပ္တာေတာင္ တေလာက္မရွိေသးဒါေပမဲ့ လည္းေမာင့္ အစြမ္းအစေၾကာင့္ လိုသာေတြးရင္း ဝမ္းနည္းေနမိတယ္
ေမာင္ရယ္ လႊမ္းသာေမာင္ရဲ့ ပါရမီကိုျဖည့္ေပးနိုင္ရင္ေကာင္းမွာဘဲ
႐ုတ္တရက္သူရင္ထဲမေကာင္းစြာနဲ႔ပ်ိဳ႕တတ္လာတာေၾကာငိ့ ေဘဆင္မွာသြားအန္လိုက္တယ္
ဒါေပမဲ့ ခဏခဏအန္ေနခဲ့တယ္
သူလဲေခါင္းေတလဲ မူေနတာေၾကာင့္သူ ေဆးခန္းျပရန္သြားေတာ့ တယ္
"ဗ်ာ..."
ဆရာဝန္ေျပာေသာစကားေၾကာင့္သူေပ်ာ္မိသြားေပမဲ့ တဖန္စိတ္အားငယ္မူေတရွိေနလယခဲ့တယ္
ဆရာဝန္ေျပာတာက
"မင္းမွာ ကိုယ္ဝန္၃လရွိေနပါပီတဲ့ ေယာ္က်ားေလးကိုယ္ဝန္ဆိုေတာ့ အထူးဂ႐ုျပဳပါတဲ့"အရင္ကတည္းကသားသိခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္
အခုေမာင့္မွာသက္ဆိုင္သူရွိေနခဲ့ပီေလ
လႊမ္းကပထမဆိုေပမဲ့ ေမာင္ကအခုသူ႔ေနာက္မယားနဲ႔ကေလးကိုအရာရာပထမထားေနခဲ့တညေၾကာင့္ လႊမ္းစိတ္ေလးသိမ္ငယ္သြားခဲ့ရတယ္
ဒါေပမဲ့ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သူ ဒီရင္ေသြးေလးအေၾကာင့္ဖြင့္ေျပာရမယ္ ဒါကလဲေမာင့္ကို ျပန္သတိရရင္ရသြားနိုင္တာဘဲေလ
ဒီလိုေတြးရင္းအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္
----
ေမာင္က ဧကရီနဲ႔ အျပင္သြားဖို႔ ျပင္ေနတာဘဲ
"ဧကရီ...ကိုကိုဖုန္းက်န္ခဲ့လို႔အေပၚမွာသြားယူလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
"အင္..ကိုကို"
-----
"စု...ေမာင္ေကာဟင္...ငါေမာင့္ကို အေ႐ူႀကီးေျပာစရာရွိလို႔"
"ဘာနင့္လိုေကာင္က ကိုကို ကိုမ်ားေမာင္တဲ့ရာရာစစ"
"ငါအေရးႀကီဒလို႔ပါ...ငါ့ကိုဖယ္ေပးပါ"
"မဖယ္ေပးဘူး.."
စုက ဒီလိုေျပာရင္းလႊမ္းကိုတြန္းခ်လိုက္တယ္
ထိုအခိုက္ ေမာင္က အေပၚကေနဆင္းလာခဲ့တယ္
လႊမ္းကလဲက်ေနရာမထလိုက္တယ္
စုကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေခြက်လိုက္ကာ"ကိုကိုေရ..စုကို သူတြန္းခ်တယ္..စုတို႔ကေလးကိုသူ ကေသေစလိုေနတာဘဲ"
"ဘာ...မင္းကမ်ားငါ့ကေလးကို"
ဒီလိုေျပာကာလႊမ္းလည္ပင္းကို လက္တဖက့္ျဖင့္အားျပင္းျပင္းညစ္ထားလိုက္တယ္ လႊမ္းကိုေလးဟာအသပ္ရွူက်ပ္လာခဲပီးေျခဖ်ားေလးမ်ားဟာလဲၾကမ္းျပင္နဲ႔ကြာေဝးလာခဲ့တယ္
"ေ....မာင္...ေမာင္....."
ေမာင္တစ္ေယာက္ လြမ္းကို လက္ထဲမွခြတ္ေပးလိုက္တယ္
လႊမ္းလည္ပင္းေလးဟာလက္ငါးေခ်ာင္းရာႀကီးပင္ေပၚေနခဲ့တယ္
အသက္ပင္မနည္းရွူေနရတယ္"ေမာင္.....လႊမ္းမွာေမာင္နဲ႔ ရတဲ့ရင္ေသြးေလးရွိေနပီေမာင္"
"ဘာ...မင္က ဘယ္ေကာင္နဲ႔ပလူးပီးရမွန္းမသိလဲငါ့ကိုလာမစြပ္စြဲနဲ.,.."
ေမာင့္စကားေၾကာင့္ လႊမ္းရင္ဘက္ကိုဓားနဲ႔ေဆာင့္ထိုးလိုက္သလို ျပင္းထန္စြားနာက်င္သြားခဲ့တယ္
ေမာင္က စုလက္ကိုဆြဲကာ ထိုေနရာမွထြက္သြားရန္လုပ္တာေၾကာင့္လႊမ္းက ေမာင့္ လက္ေမာင္ေလးကိုတင္းၾကပ္စြာဆြဲကိုင္လိုက္ကာ
"မသြားပါနဲ႔ေမာင္...,"
ေမာင္ကေတာ့ လႊမ္းကိုတြန္းခ်လိုက္တယ္
လႊမ္းကလဲက်သြားတဲ့ေနရာကေနေမာင့္ေျခသလုံးေတကိုဆြဲကာမသြားရန္ေတာင္းဆိုတယ္"သြားစမ္းပါ...စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင့္တဲ့ေကာင္ရဲ့ငါ့အနားကထြက္သြားစမ္းပါ"
ေမာင့္ရဲ့စကားေၾကာင့္ လႊမ္း တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ေနတဲ့လက္ေလးဟာလႊတ္ေပးလိုက္မိတယ္
ေမာင္က စုရဲ့ လက္ကိုတြဲကာလႊမ္းကိျေက်ာခိုင္းပီးထြက္သြားခဲ့တယ္
က်န္ခဲ့တဲ့ လႊမ္းကဒီလိုစိတ္ထဲမွာေရရြတ္ေနခဲ့တယ္
*ေမာင္ ...ေမာင့္ေၾကာင့္ ဒီကမၻာေလာကႀကီးကိုေကာခိုင္းပီးေမာင့္မ်က္ႏွာတကမၻာထင္ကာေနေနတဲ့သူပါေမာင္.....ေမာင္ကထြက္သြားလို႔ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ လႊမ္းဒီကေနေကာ ဒီေလာကႀကီးေနပါ အပီးပိုင္ထြက္သြားပါေတာ့မယ္*
---------------------------------
ရင္ဘတ္ေတေအာင့္လိုက္တာ
ၾကာရင္ငါေရးရင္းေသေတာ့မယ္😫
YOU ARE READING
ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]
Romance*စိတ်ချမောင် မောင်မျက်နှာကမ္ဘာထင်ပီး ရှင်သန်နေရသူမို့ မောင့်လက်ကို သေတာတောင်မလွှတ်ဘူး* လွှမ်းပိုင်မိုး