အခန္း ( ၃ ) မယ္မယ္က အခု အရမ္း အေနအထိုင္ ဆင္းရဲေနတာပဲ။ မယ္မယ္ ဘာလို႔ ခမည္းေတာ္ကို ထားရစ္ခဲ့တာလဲ။ ဒါက မယ္မယ္ လိုခ်င္တဲ့ ဘဝမ်ိဳးလား။
တကယ္ေတာ့ စုန္႔ယြမ္သည္ ကေလးကို အိမ္ေခၚလာမိသည့္ အတြက္ အေတာ္ေလး ေနာင္တရေနမိသည္။
႐ွက္စရာေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳး သူမ မလုပ္ခဲ့သလို ကေလး ေျပာေနတဲ့ ' ခင္ပြန္းကို ထားခဲ့ကာ သားကို စြန္႔ပစ္ခဲ့သူ ' ဆိုတာကလည္း သူမ မဟုတ္ပါ။ အဲ့ဒါနဲ႔ေတာင္ ကေလးရဲ႕ စကားေတြေၾကာင့္ သူမ ဘာ့ေၾကာင့္ တုန္လႈပ္သြားခဲ့ရတာပါလိမ့္။
စုန္႔ယြမ္ အခု ေန,ေနတဲ့ အိမ္က သူမ အသက္ ( ၁၈ ) ႏွစ္တုန္းက သူမရဲ႕ အေဖက သူမကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ အိပ္ခန္း ( ၃ )ခန္း ၊ အခန္း ( ၂ ) ခန္း ပါဝင္ေသာ အိမ္က အလြန္ က်ယ္ဝန္းကာ လသာေဆာင္ အႀကီးႀကီးလည္း ႐ွိသည္။ သူမ ေျပာင္းလာတာ မၾကာေသး၍ လိုအပ္ေသာ ပစၥည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အခုထိ မဝယ္ရေသးေပ။ အျပန္လမ္းမွာ သူမ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ မကပ္ဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီး သူမရဲ႕ ဘဝကို သံသယ႐ွိေနခဲ့ေပမယ့္လည္း ကေလး အတြက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါနဲ႔ သြားတိုက္တံ ဝင္ဝယ္ဖို႔ မေမ့ေလ်ာ့ခဲ့ေပ။
သူမတို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ထိုကေလးေလးကို သူမ ဘာစကားမွ မေျပာႏိုင္ေသးခင္မွာပဲ သူ႕ဗိုက္ထဲကေန ဂြီခနဲ အသံ ထြက္လာခဲ့၏။
႐ုန္းထင္း တစ္ေယာက္ အ႐ွက္ႀကီး ႐ွက္သြားမိသည္။ သူ႕အတြက္ေတာ့ အစာအိမ္ကေန အဲ့လို အသံျမည္တယ္ ဆိုတာ အလြန္တရာ ႐ိုင္းပ်ပါသည္။
" ဘာမွ စားမထားတာ ၾကာၿပီလား ကေလး။ " သူမရဲ႕ ကံတရားကို လက္ခံလိုက္ေသာ စုန္႔ယြမ္က သူ႕ကို ငုံ႔ၾကည္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
" ဂူး မနက္စာေတာ့ ပြဲေတာ္တည္ၿပီးသြားပါၿပီ။ "
" ဘာလို႔ အဲ့လိုမ်ိဳးႀကီး ေျပာေနတာလဲ ကေလးရယ္။ " စုန္႔ယြမ္သည္ ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္ကာ ေပါင္မုန္႔ကို ယူၿပီး သူ႕ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္၏။ " အဲ့လို အသုံးအႏႈန္းေတြက ပညာ႐ွိဆန္လြန္းတယ္။ ကေလးရဲ႕ မိသားစုထဲမွာ လူတိုင္း အဲ့လိုပဲ ေျပာၾကတာလား။ "
