𝒦𝒪ℒ𝒴ℰ | 𝚃𝙰𝙴𝙺𝙾𝙾𝙺 angst

7̵̼͕̪̔́̊̚

💚

Kolyeyi aldıktan 1 ay sonra

Jungkook sırtını sert kumlara bıraktı. Biraz üşüyordu. Hem fiziksel, hem ruhsal olarak. Yorgundu ve bu sahil olmasa ne yapardı bilmiyordu. Burası iki hafta önceki gecesinin mahvolduğu yer olsa da ilaç gibiydi.

Burada huzurlu bir şekilde, sessizlikle ve sakinlikle birlikte dinlenebiliyordu. Her şey tam olarak istediği gibiydi. Belki tam olarak değil, ama en azından dinlenmesine yetiyordu.

Avuç içlerini kuma yerleştirdi ve yüzlerce küçük parçayı avuçları arasında sıktı. Kumlara vuran sakin dalgaların sesi kulaklarının pasını döküyordu. Derin bir nefes çekti içine. Ciğerlerinin her bir köşesini serin temiz havayla doldurdu.

Çok yalnızdı. Jeongin'le konuşmak istiyordu, fakat Jeongin yanına bile yanaşmıyordu. Çok korkmuştu ve bunları yapanın Jungkook olduğunu sanmıştı.

Jungkook onu suçlamıyordu. Başka bir şey düşünebilme ihtimali yoktu çünkü. Çünkü orada onlardan başka kimse yoktu.

Jungkook da olanları anlayabiliyor sayılmazdı. Hâlâ hiç bir şeyi kavrayamıyordu. Bu dönemi yalnız geçirmek çok kötüydü. Sürekli boğuluyordu, derin bir denize batarmışçasına dibe çekiliyordu. Çok yoruluyordu.

Jeongin'le kesinlikle konuşması lazımdı. Böyle devam edemezdi. İnanmasa bile söylemesi lazımdı. Telefonunu kaldırdı ve instagramı açtı. Onu bir şekilde konuşmaya ikna etmeliydi.

Jeongin, beni bir kere dinler misin?

Mesajı gönderdi ve cevap bekledi. Fakat aldığı tek şey görüldü olmuştu. Bu bile bir şeydi, engellememişti sonuçta. Kendini ona açıklamak için fırsatı vardı.

Sana saldırmadım, yemin ederim. Ben değildim o.

Bundan sonra da görüldü yemişti fakat Jeongin'in yazdığını belirten üç noktayı görünce durdu hemen.

Mal mısın? Yoksa deli mi?

Böyle düşünmesini gayet normal buluyordu. Ona inanmayacağını da biliyordu. Yine de elinden geleni yapacaktı.

Açıklamama hiç izin vermedin. Seni kurtarmaya çalıştım ben. Ve seni kurtaran da zaten bendim.

Jungkook yazdıklarına güldü. Kim inanırdı ki buna? Yalnızlardı ve bunu yapabilecek tek kişi oymuş gbi görünüyordu.

Sen gerçekten delisin. Lütfen bir daha benimle konuşma.

Jungkook Jeongin engeli basmadan önce adını yazdı hızla. Durmasını istedi, tekrar tekrar söyledi açıklamak istediğini.

Hiç bir şey anlamadım olanlardan. Sen bir anda üzerimden uçtun ve ben ne yapacağımı şaşırdım. Neden öpüştüğüm adama böyle bir şey yapayım?!

Gittikçe sıkılıyordu, ona inanan birilerine ihtiyacı vardı.

Senden hoşlanmıştım, neden seni öldürmeye çalışayım?!

Jeongin'den gelen mesajla çabasının hiç bir işe yaramayacağını anladı.

E ne oldu o zaman?! İkimiz orada tektik. Senden başka yapabilecek kimse yok! Üzgünüm Jungkook ama hayaletlere inanmam.