Babamın kahkaha atmasıyla herkes bir birine garip garip bakamaya başladı.
Babam: Şaka ya şaka. Verdim gitti!
Herkes derin bir nefes aldı.
Jisung: Ohh be..Vermeyeceksiniz sandım. Yoksa B planına geçerek Min-ji'yi alıp kaç-
Hyunjin koluyla Jisung'u dürttüğünde susmuştu.
Bu hallerine kıkırdarken Chan ayağa kalktı. Ve tabii diğerleri de.
Chan: Biz artık gidelim müsadenizle. Annem: Aa ne çabuk oğlum otursaydınız. Chan: Yok, biz gidelim.
Ama annemlerle doğru düzgün vakit geçirememiştim. Hyunjin yanıma yaklaşıp kulağıma fısıldadı.
Hyunjin: Tekrar getiririm seni aileni görmek için. Üzülme olur mu?
Şu an o kadar tatlıydı ki yememek için kendimi zor tutuyordum. Ama diğerleri burda olduğu için sadece başımı sallamakla yetimiştim. O da düşüncelerimi duymuş olmalı ki pis pis sırıtıyordu.
*** Sonunda eve vardığımızda direkt pijamalarımı giyinip kendimi yatağıma atmıştım. Hyunjin birden odama daldı.
Hyunjin: Ohoo sen uyuyor musun? Kalk hazırlan işimiz var daha.
Yanıma gelip kolumdan çekiştirerek beni yataktan kaldırdı.
Min-ji: Hadi ama Hyun, çok yorgunum.
Hyunjin: İtiraz yok hadi kıyafeti giyin de gel.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Min-ji'nin giyindiği 💅🏻💅🏻)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Hyunjin'in giyindiği 💅🏻💅🏻💅🏻)
Birlikte arabasına bindikten sonra yola koyulduk. Nereye gittiğimize dair hiçbir fikrim yok. Hiçbir şey söylememekte ısrarcıydı.
Bir kaç dakikalık yoldan sonra çok büyük bir saraya gelmiştik. Evet saray diyorum çünkü ev demek hakaret olurdu.
Sorgulayıcı bakışlarla Hyunjin'e bakıyordum. Yanıma gelip elimi tuttu ve içeri girdik.
