HÜMEYRA

Aşkı - Bekâ

Gönül sabır ile harman olmadan, nasip ile buluşmazmış...

#musab

Hümeyrayı görünce kalbim bile talan oluyordu... Aslında abim ile yasananları anlatmadığı için ona kızgındım lakin görün ki kalbim bile talan olurken aklım karşısında ne yapsın?...

O basını eğmişti eğecek bir çekincesi yoktu yapmamıştı... Bunun tek sebebi ona kızarım endişesi idi... Seven kızabiliyor muydu?... Ona sarılmak varken nasıl kıza bilirdim... Üstelik bizim Gibi bin senede bir yalnız kalabilen bir çift... Buana, anımıza yazık olmazmıydı...

Bunları düşünerek gözlerime bakamayan bir çift o güzel kahve gözleri görmek için hümeyraya yaklaştım o ise tedirginlik ile bir adım geri attı...

Ben ona bir adım daha attığım o yine bir adım geri attı... Elini tutup kendime çektiğimde diğer elim ile belini kavramıstım... Şaşkınlıkla açılan kahve gözler beni bulduğunda usulca elimi yüzünde gezdirdim... "kırıldın" dediğimde sessizce bana bakan kahve gözlere bir müddet daha baktım bakmak için o gözlerin gözlerime değmesini ne denli çok beklemiştim ama şimdi kızarmıştı o gözler "sevdiklerim tarafından üstelik" dediğimde basımı omuzuna koyup "özür dilerim" diye bildim.

Benden ayrılıp önümde durdu iki eli ile ellerimi tuttu "bende özür dilerim seni böyle üzgün görmek istemedim ve evde değilken bende aklın kalsın istemedim ama söylemeliydim" dediğinde ellerim ile ellerini sarmalayıp yüzüme getirdim

"lütfen bir daha dilerim olamayacak ama olursa eğer bana söyle bir sevgili sevdiğinin kalbinden bir haber nasıl yaşar? Bak şu elleri tutabilmek için ne kadar bekledim bilmiyorsun... Şimdide yüreğine ulaşabilmişken hüzününden, bile olsa ayrı tutma beni"dedim oda gülümseyen yüzü ile

"senden ayrı değil yüreğim, nefesim bile olmasın Musab dedikten sonra sıkı sıkı sarıldı.... Beni kendi ile harmanlıyordu hümeyra buram buram, yavaş yavaş ona daha çok yakın oluyordum... Benim benliğimi kendi tesirine alıyordu...

Bir müddet sarıldıktan sonra "kahve yapayım ister misin?" diye sordu içim bir hoş, kalbim ondan daha hos bir gülümseme ile "olur" dedim onunla birlikte bende mutfaga geçtim ben mutfak masasında otururken hümeyra içten gülümsemesi ile "osman babam sade seviyor ama sen galiba şekerli seviyor olmalısın Musab" dediğinde tebessümlü yüzüm ile

"neden öyle düşündün?" bir eli fincana su doldururken döndü "çünkü sen sözleri güzel bir adamsın bana öyle hisetterdin" dedi

Basımı olumlu anlamda salladım oda cezve ile ocağa yöneldi ama bende babam gibi sade severdim kahveyi... Tatlı ile çok aramda yoktu...orta bile bana şekerli gelirdi... Neden kabul ettin, söylemedin derseniz tuzlu seversin dahi dese evet öyle derdim... Onun elinden gelene, gönlünden geçene Nasıl kusur bulayım... Nasıl hevesini kırayım...

Bu yaptığım çok mantıklı gelmeye bilir ama zaten sevmekte çok akıllı işi değildir. Öyle değil mi?...

Hümeyra bol köpüklü ve şekerli kahveyi önüme koyduktan sonra karsıma oturdu ben bir yudum alıp "ellerine sağlık çok güzel olmus" dediğimde oda kahvemden daha tatlı dili ile "afiyet olsun sevdiğim" dedi

Ve aramızda yine bir sessizlik olustu galiba bu sessizliğin en büyük sebebi özlemdi ona bakmak, onu izlemek ona duyduğum özlemi tetikliyor ve beni sessizleştiriyordu...

Benim hayran, hayran bakışlarımı çalan telefonum böldü... Arayan gönüldü...

Telefonu açacağım esnada hümeyra telefonu elimden aldı... Ve sessize alıp bana döndü "şuan olmasa yani sonra arasan olmaz mı?" dediğinde basımı anlamaya çalısan bakıslarım ile hafif yana çevirdim... Oda utangaç bir tavırla
"kıskançlık değil sadece başbaşa kalmışken, kalabilmişken biraz daha konusalım istedim ama eğer aklım kalır diyorsan..." dediğinde?