HÜMEYRA

Şuride

*şuride:yanık, yanmış, tutuşmuş olan... *

"Şimdi sende gidersen sevdamın kıblesini kaybederim... MEHMET beyazbayrak"

#Musab

Kadiri uğurlamıştık,... ben ise yüzünü kışa dönen mevsimin en hafif serin rüzgarı eşliğinde balkonda oturuyordum. Rüzgarın uğultusu kulaklarımı doldururken hümeyrada gözlerimin dolmasına sebeb oluyordu...

Sevmenin insanı bu denli bencilleştirdiğini bilmiyordum... Hümeyramın gözlerinde kadirin gözlerini bulduğumda kahroluşumun başka bir açıklaması varmıydı...

Şimdi balkonda oturmanın değil hümeyranın yanında olma vaktinin olduğunu biliyordum ama.... Olmaz! Ben dayanamam... Onun gözlerinde o adam için birikmiş olan bir damla daha gönül birikintisine katlanamam...

*kapı sesi *

Tık!.. Tık!.. Tık!.. Başımın içinde çalan balkon kapısına yüzümü çevirdim... Pencerenin önünde masum bir tebessüm ile eli havada bana bakan hümeyrayı gördüm hiç bir şey demeden uzun bir zaman baktım oda havadaki elini indirip bana eşlik etti... O kadar uzun süre hiç bir şey demeden bakmıştım ki bir müddet sonra bana olan bakışlarını yere eğdi...
Utandırmış mıydım ?... gücendirmiş miydim?... Kırmış mıydım?....

Ama gönlümün dermanı yoktu hümeyranın bir sözüne.... Ne yazıkki çok bir seçeneğim yoktu uzun süredir beni bekliyordu sabır ile.... artık cevap vermeliydim....

"buyur hümeyra" dediğimde kapıyı usulca açtı ılık rüzgar biraz süratini arttırmıştı başındaki ona yakınsan örtüsü uçuşuyordu ve o sağ eli ile örtüsünü düzeltmeye çalışıyordu... Yanımda olan sandalyeye sessizce oturdu... Ben masanın üzerinde olan su bardağından bir yudum daha aldım
O basını ve bakışlarını kibarca bana yönlendirdi... Bende bakışlarımı balkonun boş olan manzarasına, bir müddet ikimizde konusmadık zira benim konuşacak ne bir kelimem nede cesaretim vardı...

Ben manzaranın boşluğunda gözlerimi gezdiriken bir yandanda sıkıntı ile masanın üzerinde bulundurduğum su bardağının desenlerini yokluyordum elimle...

Ve elimde hissettiğim sıcaklık ile gözlerim önce elimde olan hümeyranın ellerini daha sonrada bana bakan o güzel yüzüne yöneldi... Ben ona sunduğum şaşkın ve sorgulayıcı bakışlar ile beklerken o söze başladı.

"Musab ellerin buz gibi olmus sahte yaz rüzgarı hasta eder insanı" dedi gözlerim elimde olan elindeydi ki usulca elimi geri çekip
"hümeyra sahte yaz rüzgarında üşüyen ellerim değil... Arafta kalan kalbim " diyebildim

Beni dinlerken eliyle oynuyordu bası yerde idi ve kısık sesi ile
"yani" dedi bir müddet duraksayıp devam etti "seni Arafta bırakan ben miyim?" dediğinde

Bende gözlerimi onun üzerinde gezdirmeye başladım....
"hayır beni Arafta bırakan sen değilsin hümeyra sevgin..." dediğimde
Bana baktı.... Bakışları ile sorusunu destekliyordu "sevgim?" basımı eğdim yaralı insanlar gönlünden yara almış insanlar iyi bilir acı bir gülümse ile eğdim basımı "sevmeyişin mi? Demeliydim... yada özür dilerim hümera sevemeyişin mi demeliydim..." dediğimde birden basını kaldırdı eli ile ellerimi tekrardan ellerinin arasına aldı... Bana bakıyordu gözleri gözlerimin en derinine bakıyordu...

Ben hümeyranın hiç alışık olmadığım davranışları karsısında yalnızca onun konusmasını bekliyordum.

Ve o naif sesi ile söze başladı "ben gönlünün derdini biliyorum şuride'm ve anlıyorum yaşanılan şeyler öyle kolayca hazmedilmiyordu... Bu konuda tecrübe edindim sonucda benimde güvenim kırıldığı için seni az sınamamıstım... Seninde bu denli sevgini sınadıktan sonra güvenemiyişini anlıyorum... Ama böyle bir ömür geçmez şuride'm ... Seni böyle görmeye, bu haline sebeb olmaya kalbim el vermez..."