Spider Web || Peter Parker

•Oh who's she?

Peter Parker

"Yelena bu yoldan olduğuna emin miyiz?"

Yelena elinde tuttuğu silahını daha sıkı tuttu ve kafasını bana çevirip susmamı işaret etti.

"Yelena'yı biraz daha zorlarsan senin beynini patlatabilir."

Kulağıma gelen Natasha'nın sesi ile dediklerini düşündüm. Korkunçtu.

Ağ atıcılarımı son kez kontrol ettim Yelena geldiğimizi anlamam için pozisyon değiştirmişti.

Tüm Avengers Diana'nın intikamı için Black Widow'ları özgür bırakma peşindeydik.

Tamam belki ben ve Alexander pek özgür kalma düşüncesinde değildik. Onları Sharon yönetiyordu.

İşte buradaydılar tüm Widow'lar. Yine bir şeyler çalıyorlardı. Sharin etrafta gözükmüyordu.

"Sharon yok."

Yelena'nın düz sesi ile herkes yerlerinde olduğunu belli etti. Ben de ağ atıp yüksek bir yere geçtim ve bekledim.

Onlar Widow'ları yakalarken ben çalınan eşyaları uçaktan alacaktım.

Işte başlamıştı Tony hepsinin dikkatini çekti.

"Selam kızlar takılmak ister misiniz?"

"Yok daha neler?" Alexander'ın sesi ile kısa süreli gülümsedim. Tüm Widow'ların dikkati dağılmıştı şimdi benim sıramdı.

Ağ atıp uçağın içine girdim. Kimsenin farketmemisini umuyordum.

"Yok artık ya!" altın külçeleri vardı.

"Tony bunları indirmem çok uzun sürer."

Gücüm elbette yeterdi ama çok zamanımız yoktu. Tony tekrar konuştu.

"Uçağı uçur o zaman Peter."

Nasıl?

"Ama ben..."

"Geliyorum."

Alexander'ın sesi ile derin bir nefes aldım tabi o yapabilirdi.

Uçaktan dışarı baktığımda Alexander göz kırpıp içeri girdi ve kumandaların olduğu bölüme baktı.

Yelena, Natasha, Tony ve Bucky dövüşmeye devam ediyordu.

Ben de Alexander'ın yanına gittim düğmelere bakarken elimi bir düğmeye uzattım o sırada elimi uzattığım yere bir mermi saplandı.

İkimiz de arkamıza döndüğümüzde yüzünde maskesi olan bir Widow bize doğru geliyordu.

"Sen hallet o ben de." dedim ve Widow'un önünde durdum.

"Merhaba hanımefendi uçuramıza yardım eder misiniz acaba?"

Yumruk savurmuştu ama hızla kaçmıştım.

"Bunu 'Hayır,' olarak kabul ediyorum." dedim yaptığı her harekette kendimi savunmuştum.

O da kendini çok iyi savunuyordu.

Dövüşürken dışarıya baktım Widow'lar yoktu ve bizimler uçağa geliyordu.

"Hallettim!" Alexander'ın bağırması ile dikkatim dağıldı ve Widow beni boğazımdan yakaldı.

"Peter!"

Yüzüne ağ fırlatıp kendimden uzaklaştırdım uçak havalanıyordu. Widow bir bana bir de Alexander'a baktı.

Alexander hızlı davranıp onu tekmesiyle dışarıya fırlattı. Bizimkiler uçağa atlarken Tony Widow'u tutmaya çalıştı ama kız ondan da hızlıydı.

Yelene, Natasha, Bucky ve Tony uçağı ve içindekileri incelerken Alexander yanıma geldi.

"İyi misin?"

"İyiyim. Sen?"

"Her zaman olduğum gibi mükemmelim." dedi.

İkimiz de güldük daha sonra Avengers Binasına gitmeyi bekledik.

▸

"Yani elinize bir Widow geçti ama kaçtı mı?"

Zemo'nun sorusu ile bardağı ile uğraşan Alex'e baktım. O da omuz silkti.

"Başarılı bir dövüş sistemi vardı."

"Güzel miydi bari?" Zemo'nun sorusuna Alexander yüzünü ekşitti ve "Hepsi kızın yaşında be!" dedi.

Pietro ve ben kahkaha atarken Wanda hafifçe güldü.

Zemo ise bize bakıp beni işaret etti.

"Onun için sormuştum."

Ellerimi havaya kaldırıp sandalyemde iyice geriye yaslandım.

"Gerek yok."

"Kimse bir Widow olayını daha kaldıramaz." Wanda önünde bir kitaba bakarken konuştu.

O kitabi bulduğundan beri garip ve soğuk davranıyordu.

Bir hafta önce

"O kitabi nereden buldun?"

"Bir arkadaş verdi."

"Wanda, senin bizden başka kimsen yok?"

"Peter benim dışarıda da bir hayatım var!" bağırmıştı.

"Kim peki bu arkadaş?"

"Seni ilgilendirmez." odasına yürürken onu tuttum kaşlarımı çattım bu ciddi bir konuydu elindeki kitabı almaya çalıştım ama beni gücüyle geri püskürttü.

"Eğer çok merak ediyorsan arkadaşımın adı Agatha."

Günümüz

"Her neyse çocuklar bir randevum var gece görüşürüz."

Zemo ceketini giyip gözümüzden kayboldu.

"Randevu mu dedi o?" Elimde giden Zemo'yu işaret ettim.

Alexander suyunu içerken omuz silkti "Canlı bir dünyası var. Her neyse ben yatıyorum iyi geceler." dedi ve kalkıp odasına gitti.

Ardından Wanda'da kalktı ve gitti Pietro ile bakıştım. Suratına bir sırıtış ekledi ve bana doğru gelmeye başladı.

Hızla yerimden kalkıp "Hayır! Bak hayır!" dedim. Yine beni öpmeye çalışacaktı.

"Sadece masum bir öpücük Petey."

"Dostum çok korkunç bu defol git." koşarak odama gidiyordum bu sırada Tony'e ve Yelen'ya çarpıyordum.

Yelena arkamızdan garip garip bakarken Tony gülüyordu.

Kendimi odama kapatıp kapıyı kilitledim. Pietro'nun içeride olmadığına emin olduktan sonra sessizce yatağıma girdim.

Sharon yine yoktu. Diana yoktu.

Wanda garip ve soğuk davranıyordu. Pietro en normal kalandı ama Alexander ve ben öyle değildik. Aynı şeyi istiyorduk.

Sharon'u öldürüp Diana'nın intikamını almak.

▸

Selaaam

Nasılsınız nasil gidiyor

Bu bölümü beğendim gibi yazar yazmaz attim bolumu eger hata varsa kusura bakmayin :)

Kendinize iyi bakin yorum ve oy atmayi unutmayin sizi seviyorum.