Spider Web || Peter Parker

•Diana

Diana Barnes

Alexander'ın Harry'nin kafasında bardak kırması ile binanın revirine gelmiştik.

Kapıda dikilen Peter ile içeride bize yardım eden Bruce Banner'a baktım. İkisi de çok sessizdi özür bile dilemediler.

"Bir özür fena olmazdı." dedim Peter'a bakarak bunlar iyi adamlardı güya. O sırada içeriye giren Zemo'ya baktık.

"Özür dilenmesini gerektiren bir şey göremiyorum." dedi Harry'nin kanla kaplı kafasına bakarak.

Sonra Peter'a döndü "Al, elini kesmiş ama merak edecek bir şey yok Wanda büyüsü ile hemen iyileştirdi." dedi.

Al, demesi ile bir şeyler hatırlar gibi oldum. Küçük bir çocuk gözümün önüne geldi ama hemen kendime gelip içeride ki konuşmaya döndüm.

Harry Alexander ile ilgili laflar ederken Peter'a baktım gözlerinden ateş saçabilseydi saçardı.

Kapıya doğru giderken Peter'ı da peşimden sürükledim. Şaşkınlıkla bana bakarken odadan çıkıp onu karşıma aldım.

"Harry ile derdiniz ne?" dediğimde kaşlarını çatıp bana baktı "Görmüyor musun herif sana yürüyor!" dediğinde gözlerimi devirdim.

"Peter o benim arkadaşım kimse yokken o vardı ve siz ona pislik gibi davranıyorsunuz!"

Yüzünü ekşitti aynı sinirle devam ediyordu "Kimse yokken biz vardık Diana! O ucube sana kim olduğunu bile söylemedi ama biliyordu."

Birbirimize bakıyorduk Harry'nin benden bir şeyler sakladığı doğruydu ama sonuçta iyi birisiydi değil mi?

"Alexander seni koruyor çünkü kardeşin. Ben seni kıskanıyorum çünkü seni seviyorum."

Birkaç aydır düşmanım olarak gösterilen çocuk bana beni sevdiğini söylemişti. Kalbim hızlandı heyecandan mı korkudan mı emin değildim.

Tam ağzımı açacağım sırada Harry odadan çıktı ve bize baktı. Peter ile tartisirken birbirimize çok yakın duruyorduk.

"Hadi gidelim." Harry'nin kolunu tutup onu Natasha'nın verdiği kararlar sayesinde hazırlanan odaya götürdüm.

Ama aklım hala Peter ile olan konuşmama gidip geliyordu. Gerçekten beni seviyor muydu yoksa yalan mı söylüyordu?

~

Alexander

"Lanet olsun böyle işe!" odama girip ceketini yere fırlatan Peter'a baktık. Olaydan sonra Peter'ı onlarla yollamıştık.

Victoria'yı ise Zemo tekrar hücreye kapatmıştı. Wanda o an elimde ki kesiği fark edip büyüsünü kullanmıştı.

"Dostum Tony Stark seni evlatlıktan mı reddetti bu sinirin ne böyle?"

Pietro'nun sorusu ile Peter koltuğa oturup gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Daha sonra bize baktı

"Diana'ya onu sevdiğimi söyledim."

Üçümüzün de ağzı 'o' şekli almış ona bakıyorduk. Pietro sırıttı ve bana baktı ağzını açacağı an Peter ona yastık fırlattı.

"Sinirin bunun için mi?" Wanda'nın sorusu ile Peter'ın yüzü ağlamaklı bir hal aldı ve kafasını salladı "Harry.."

Adını duymam bile sinirimi bozmaya yetiyordu açıkçası "Harry biz konuşurken araya girdi." Peter cümlesini bitirince ayaklandım.

"Onu tanınmayacak hala getireceğim." gitmek üzereyken Wanda beni kolumdan tutup yerime oturttu.

"Beyler sakin olun bu konunun çözümünü buldum. Diana'nın bizi hatırlayacağı bir büyü vardı ve ben artık onu yapabiliyorum."

Odadaki herkes birbirine bakarken gözlerimizin parladığını fark ettim.

"İşte bu wanwan!"

Pietro'nun heyecanla ayaklanıp Wanda'ya sarılması ile şaşırmıştım ama artık görmek istediğim bir manzaraydı bu.

~

Diana Barnes

"Hayır anne gayet iyiyim sen de dikkat et kendine."

Telefonu kapatırken annemle konuşmamızı düşündüm. Artık Avenger'ların bir tehdit olmadığını söyledim.

İlk başta beni almak için gelmek istese de onu ikna ettim. O hala Avenger'lara güvenmiyordu. Bana anlattığı kadar Avenger'lar kötü insanlardı.

Arkamı döndüğümde Harry ve Victoria'nın bizi izlediğini gordüm. Buradan gitmek istiyorlardı ama ben gitmediğim için beni bırakmıyorlardı.

"Belki de annenin yanına dönmemiz gerekiyordur."

Victoria oturduğu yerden kalkıp yanıma geldiğinde onu reddettim "Hayır onlar bir tehdit değil bize yardım ediyorlar annem de ikna oldu." dediğimde ikisi de göz devirdi.

"Seni kandırıyorlar!"

"Evet şu kendine cadı diyen kız seni oyalıyor görmüyor musun? Örümcek oğlan zaten senin ağzına düşecek. Ha bir de Alexander denilen o salak var."

Victoria onlar hakkında yorumda bulunurken elimi kaldırıp onu susturdum. Sinirlenmiştim.

"Kes sesini Vic, gitmek istiyorsan defol git!"

Şaşkınlıkla bana bakıyordu sinirle ceketimi alıp odamdan dışarı fırladım. Binadan çıkmak için yürürken birisine çarptım. Özür dilemek için kalktığımda Peter'ı gördüm.

"İyi misin?" diye sordu beni omuzlarımdan tutarak dengemi kurmama yardım etti.

"Evet sadece biraz yürüyüş yapmam lazım."

Beni başıyla onayladı "Ben de geliyorum tek gitmene izin veremem..tehlikeli olabilir yani o yüzden." dedikleri hafifçe gülümsememe neden olurken kapıya yaklaştık.

"Diana!"

Arkamızdan gelen sesle ikimiz de dönüp baktığımızda Harry sinir ve kıskançlık ile bize bakıyordu ama en önemlisi bana Diana demişti.

Yani gerçekten Diana bendim.

Bize doğru gelirken Peter beni kendine çekti ve Harry'e ağ atarak duvarak yapıştırdı.

"Bence sen biraz orada durmalısın yanlışlıkla kafana bardak gelsin istemeyiz."

Peter ile dışarı çıktığımda beni hala tutuyordu ben ise hala az önce olanı düşünüyordum.

Mırıldandım "Ben Diana'yım." dediğimde Peter eğilerek bana baktı "Sorun ne?" diye sorduğunda ona baktım.

Gözlerim dolmuştu ona baktığımda üzgün duruyordu "Diana olduğumu biliyordu ve bana söylemedi."

"Biliyordu."

~

Selaaam nabersiniz yaa

Sonunda anlayabildin diana oh bee resmen ben rahatladim harrye lanetler olsun 😡✊️

Umarim gununuz guzel geciyordur umarim rahatisinizdir ve mutlusunuzdur

Yorum ve oy atmayi unutmayin <3