Spider Web || Peter Parker

•Do you want me the bad guy?

Natasha ile antrenmanımı bitirmiştim kendimi odama atmak için giderken dünkü konuşmayı hatırladım.

Avengers özel yetenekli olan insanların yeriydi ben istesem bile beni alacaklarını düşünmüyordum.

Peter bir örümcekti ikizler ise değişik güçler ile hediyendirilmişti.

Ben ise ne Tony Stark kadar zeki ne Steve Rogers gibi cesur değildim. Üstelik Natasha gibi eğitimim de yoktu.

"Ben mi? Ben Spider Man'im."

O Spider Man idi. Peki ben? Bucky'nin istemediği küçük bir kızdım. Annesi ve babası tarafından yeterince sevgi görmeyip sevgiyi başkalarında arayandım.

Duş alıp odamda uzanırken kapının tıklanması ile kapıya baktım. Kimdi şimdi bu?

"Gelebilirsin." dediğimde yatakta doğrulup giren kişiye baktım. Peter gelmişti elinde bir tabak kurabiye ve iki bardak süt vardı.

"Tony yolladı yorgun olduğunu düşündü. Ben de belki konuşmak istersin diye geldim."

Yüzünde samimi bir gülümseme vardı. Ben de gülümseyerek onu izledim tabağı yatağa koydu ve sütü uzattı.

Bardağımı alıp kurabiyelere baktım "Bunları Tony mi yaptı?" dediğimde dudak büzdü.
"Pek sayılmaz yani teknolojisi falan var ya."

Gerçekten yorulmuştum kurabiyelerden birini alıp ısırdım gerçekten güzel olmuştu. Burada ki her erkek bir şeyler yapmak için uğraşıyordu.

"Natasha ile antrenmanlarını çoğaltmışsın."

Peter'ın sessizliği bozması ile onu onayladım "Evet, eğer dövüşebilirsem sizinle gelebilirim diye düşündüm." dediğimde yüzü asıldı.

"Bundan gerçekten emin misin?" dediğinde şaşırmıştım açıkçası neden emin olmadığım bir şey için uğraşayım ki değil mi?

"Evet eminim. Siz oraya gidiyorsunuz ve ben burada bütün gün oturuyorum."

Elinde ki bardağı düşmeyecek bir yere koydu "Diana belki de daha çok düşünmelisin. Avenger olmak sandığın kadar eğlenceli değil."

Sütümden bir yudum alıp ona gülümsedim "Kötü adam mı olmamı isterdin Parker?" dedim. Kafasını hızla sağa sola salladı.

"Hayır tabi ki istemem sadece Avenger olmak bir çok şeyi istemeden kabul etmek demek."

O hızlı hızlı konuşurken onu izledim "Ne gibi mesela?" dediğimde gözlerini kaçırdı "Sevdiğin insanları kaybetmek gibi."

Biraz bekledik ne diyeceğimi bilemiyordum o da konuşmaya devam etti.

"Avenger olduğumda Halam öğrendi. Bir zamanlar çok tehlikeli bir işe tek başıma atlamıştım. May yani Halam beni korumak için peşimden gelmişti. Onu kurtaramadım."

Elleri ile gözlerini sildi "O zaman sadece 15 yaşında bir çocuktum ve May Hala yaşayan akrabalarımdan kalan tek kişiydi."

Yaşadığı çok kötü bir durumdu gerçekten berbattı. Sevdiğin birini kaybetmek üzücü bir şeydi "O günden sonra Tony bana sahip çıktı. Psikolojik olarak pek iyi olmadığım için doktora falan gidiyordum. Daha sonra Sokovia'dan Pietro ve Wanda geldi artık o kadar da kötü hissetmiyorum." dedi.

Sütü yatağın yanında ki sehpaya koydum ve Peter'a döndüm "Gerçekten üzgünüm Peter. Böyle bir şey olduğunu bilseydim konuyu konuşmazdım bile."

Yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi "Sorun değil Diana onun ölümünün sorumlusu sen değilsin ya." Peter halasını öldüren kişinin kim olduğunu çözememiş gibi duruyordu.