tongue tied • taegyu

17

taehyun: pst

beomgyu: kedi mi cagırıyosun

taehyun: hemen baktıgına göre ise yarıyomus

beomgyu: ne istiyosun

taehyun: bizim aramız iyiydi hani
yine niye birini öldürmüsüm gibi sinirlisin sen

beomgyu: degilim sinirli falan

taehyun: bi fotograf at bakayım anlarım öyle

beomgyu: fotograf atmam icin bahane mi üretiyosun

taehyun: yo
nereden cıkardın onu

beomgyu: anneme yardım etmem lazım taehyun
her ne söyliceksen hızlı olabilir misin rica etsem

taehyun: su bitki ödevini yarın yapmak ister misin

beomgyu: yarın evde olmam gerekiyo
anneme ev islerini paylasıcagımıza söz verdim

taehyun: anladım
tamam o zaman
baska zaman yaparız

beomgyu: baska bi sey var mı

taehyun: yok
iyi geceler

beomgyu: iyi geceler

**

"Sana yardım etmene gerek yok demiştim değil mi? Çıkıp arkadaşlarınla gezsene bakayım sen." Beomgyu elindeki kaseleri mutfak tezgahına bırakıp eğilerek annesinin yanağına küçük bir öpücük kondurdu. "Seninle vakit geçirmek daha eğlenceli." kadın gülümsedi ve Beomgyu'nun yanağını sıktı. "İlk kez arkadaşın oluyor Beomgyu."
"Doğru değil bu."

Annesinin yanından ayrılıp masanın üzerinde kalan bardakları almaya gitti. "Ne demek doğru değil?" elleri bardaklarla dolu bir halde mutfağa geri döndüğünde annesine kısacık bir bakış attı ve bardakları da kaselerin yanına bıraktı. "Yuna vardı?" annesi gözlerini devirdi ve Beomgyu'nun kalçasına hafifçe vurdu. "O oyuncaktı şapşal çocuk."
"Olsun canlı cansız diye belirtmedim zaten."

Mutfak tezgahının başına geçip Beomgyu'nun getirdiklerini yıkamaya başladı. "Bunu büyüyle de halledebilirsin." Beomgyu yanında kalan sandalyeye oturup annesini izlemeye başladı. "Basit şeyler için büyü kullanma diye kaç kere söyledim sana?" annesinin şakayla karışık azarına göz devirdi. "Tamam tamam bir şey demedim."

Birkaç dakika sessizce oturup annesini izlemeyi sürdürdü ve tam odasına gideceği esnada annesi konuştu. "Biri geliyor."

Anlamadığı her halinden belli olan bakışlarıyla annesine baktığında göz göze geldiler. "Arkadaşlarından biri olabilir."
"Evimi kimse bilmiyor."

Endişeyle dolup taştığı esnada evin kapısı tıklatıldı ve Beomgyu bir çalan kapıya bir annesine baktı. "Aç hadi."
"Çalsın çalsın gitsin."
"Aç dedim oğlum."
"Kötü biri çıkarsa?"
"Sanmıyorum, aç hadi."

Tüm gerginliğiyle mutfaktan çıkıp kapıya ilerledi. Annesi de hemen arkasındaydı. Delikten baktı ve kimseyi göremeyince kaşları çatıldı. Ardından kapıyı açtı ve bir anda önünde beliren çocuğa şokla baktı. "Taehyun?"
"Selam."
"Merhaba."

Annesi Beomgyu'yu hafifçe yana ittirdi ve Taehyun'un görüş açısına girdiğinde gülümsedi. "Merhaba efendim." Taehyun saygıyla eğilirken Beomgyu hala şokla onu izliyordu. "Beomgyu'nun okuldan arkadaşıyım da birlikte ödev yapmamız gerekiyor o yüzden geldim. Umarım rahatsızlık vermiyorumdur."