Dört Yapraklı Yonca şansı

Abilermi?

Özdemir Asafın bir sözü vardır: İnsan büyüdükçe mi artar dertleri, yoksa büyüdükçe mi anlar gerçekleri?
Evet bu söz. Bu sözü 15 yaşımda okumuştum ve düşünmüşdüm. Çok düşünmüşdüm acaba ben hangisindenim diye?

Benim büyüdükçemi dertlerim artıyor yoksa büyüdükçemi anlıyorum gerçekleri

Sonra cevabımı bulmuştum. Ben ikisinede aittim. Benim hem büyükdükçe dertlerim artdı, hemde dertlerim artdıkça gerçekleri anladım. Sanırım en kötü seçenekte ikisine birden ait olmaktı. Çünki ben bunun bedelini çok kötü ödedim
Bana ödetdiler.

Peki sen hangisindensin? Senin büyüdükçe mi artıyor dertlerin yoksa büyüdükçe mi anlıyorsun gerçekleri. Ya da en kötü seçenek olan ikisinede mi aitsin.

Umarım hiç birine ait değilsindir umarım ne dertlerin vardır, ne de gerçekleri anlaman için seni buna iten sebeplerin vardır.

Sizinle geliyorum

Bu iki kelime bir aileyi neden bu kadar sevindirdi ki? Hayır, hayır Sorun kelimeler değil sorun bu kelimelerin benim ağzımdan çıkarken sevinmeleri.

Evet çok sevindiler-hala nedenini anlayamadığım şekilde. Kadın beni kendine çekip sıkıca sarıldı. Araf beyin gözleri doldu ve "sağ ol güzel kızım" Dedi. Biliyorum benim gibi biri her aileye kısmet olmuyor ama sanki ucundan minnacık, azıcık, biraz fazlaydı tepkileri.

Şimdi düşündümde az bile tepki vermişler hakketen lan.

Konumuz hah evet kadın sarılırken ben hiç bir şey yapmadım tabi bu onu biraz kötü etti. Ama bildirmedi. Helal lan. Güçlü kadın sevdimm. Ama benim gözümden hiç kaçarmı be bu gözle-

Tamam tamam neyse, sonra kadın benden ayrıldı ve arabaya doğru çekiştirmeye başladı. Birlikte arabaya doğru gittik ve bindik. Ölü gibi hissediyordum kendimi. Bir üstüme toprak atılmadığı kalmıştı oda olucak yakında.

Şimdi arabada eve ilerliyorduk. Kadının adını hala bilmiyorum yalnız sorsam ayıp olurmu. Bence bir az daha kalaın kadın olarak sonra öğreniriz.

Acaba ne zaman uyuyucaktım gerçekten çok yorulmuştum. Benim gibi uykuyu eğer hayatınızın merkezine koyarsanız olucak budur

Kim bilir Belkide koymuşsunuzdur?

Birden arabanın durmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım daha doğrusu çalışdım.

Kadın ve adam arabadan inince bende kapıyı açmaya çalışdım. Altını çiziyorum çalıştım. Ama olmadı neden çünki, çünki. Lan bunun çünkisi yokmuşki. Birden kapının açılmasıyla Sağıma döndüm, Araf bey bana bakıyordu, yumuşak bir şekilde. Hemen sağa yaklaşıp arabadan inmek için tam harakete geçecektimki-

Yok artık amk bu ne yükseklik, sanırsın ikinci mertebede kalıyoruz!
Gözüm korktu çok hemde, belkide bu yükseklik meselesinde benim 1.53 olmamında yararı vardı. Evet 1.53 boyum var, ve bundan memnunum kendime ait her şeyi seviyorum. Kesinlikle.