Epey geciktim kusura bakmayın :') Bu aralar çok yoğunum.
Keyifli Okumalar Dilerim 🐦
Asaf'ın bana atkıyı vermesinin üzerinden kaç gün geçmişti tam olarak hatırlamıyordum çünkü bu süre içerisinde düşündüğüm tek şey Demir'in bakışlarıydı.
Elif olaya dahil olana kadar düşüneceğim tek şey atkıyken bir anda tepetaklak olmuştu değerlerim, eve geldikten sonra yalnızca bir kez bakmıştım ipliklere, Demir'i ise o günden sonra hiç görmemiştim, okula gelmiyordu.
"Kızım,"
Annemin kapıyı çalmasıyla irkildim, yatakta boş boş oturduğumu fark ettiğimde hızla ayağa kalktım saat kaç olmuştu?
"Efendim anne?"
"Yavrum haydi çık artık geç kalacaksın, otobüsün geçecek 10 dakikaya."
Etrafıma bakındım sanki başka bir gerçeklikten kopup kendi hayatıma dönmüştüm fakat etrafımdaki her şey çok yapay görünüyordu. Aşırı düşünmenin sonucu muydu bu? Gözlerimi birkaç kez kırparak çantamı aldım ardından odadan çıkmak için kapıyı açtım, annem tam karşımda duruyordu.
"Anne," dedim tekrar fakat bunu bir şey diyeceğimden değil, bir şey diyeceği varsa diye yapmıştım.
"Kızım kaç gündür böylesin, bir sıkıntın mı var?"
"Hayır, biraz yorgunum herhalde, bilmiyorum."
"Neden yorgunsun güzel kızım? Okul mu yoruyor? Yoksa arkadaşların mı?"
Yorgun olmamın tek sebebi, karşılıksız sevgimdendi. En azından şimdilik böyle düşünüyordum, arkadaşlarım yoktu bir arkadaşım vardı o da Demir'di ve aksine ben onu yoruyordum, bu aralar derslerimden bile haberim yoktu.
Derslerim.
"Hiy!" dedim korkuyla ellerimi ağzıma götürerek,
"Bizim çok önemli bir ödevimiz vardı yapmayı unuttuk! Teslim tarihine az kaldı." dediğimde annem dediğimi çok anlamamış gibiydi.
"Neyse anne ben gidiyorum görüşürüz!"
Holde yürürken bağırarak vedalaştığım annemin bir garip olduğuma dair söylediklerini yarım yamalak duydum fakat hemen okula gidip son teslim tarihini öğrenmem lazımdı. Ayakkabılarımı giymek için eğildiğimde, şampuan kokan saçlarım yüzüme doğru döküldü fakat onları geriye çekmekle uğraşmadım.
"Kızım madem beyaz spor ayakkabı giyiyorsun arada sil şunları, artık gri olmuşlar."
Annemin söylenmesine karşın sırıttım.
"Böyle rengi daha güzel diye."
"Hı hı," dedi annem ellerinin tersine beline yaslayarak "Bir de anneyi kandırıyor."
Doğruldum. Saçlarımı omuzlarımın arkasına doğru attım ve omuzumdan düşen çantamın kolunu yukarı doğru ittirdim.
"Bu renk seni açmış, ne zaman aldın bunu?"
Üzerimdeki kapüşonlu, buz mavisi sweatshirte bakmak için boydan aynaya doğru döndüm.
"Hatırlamıyorum hiç," dedikten sonra altımdaki yıkanmaktan solmuş siyah bol pantolona baktım.
"Anne bu iyice soldu, yenisini alabilir miyiz?"
Annem pantolonuma baktı.
"Alırız annem, babanın maaşı yatsın da."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUŞLARI ÖLDÜREN ADAM
Novela Juvenil"Sende bir çizik bile yokken ben de açtığın kabuk tutmayan yarayı sana nasıl anlatayım?" Hazan uzun zamandır uzaktan izlediği ilk aşkının, kendisi için bir merminin önüne atlamasıyla oldukça sarsılır. Fakat asıl sarsıcı olan sevdiği çocuğun bir dah...
