"ဦးလေးချင် အများကြီး ပင်ပန်းခဲ့မှာပဲ။"
"အင်း...။ အဲ့တုန်းကတော့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ အခု နေကောင်းသွားလို့ တော်ပါသေးတယ်။ အားလုံးက သူဌေးလေးရှောင်းရဲ့ ကျေးဇူးတွေပါပဲ။"
ရက်သတ္တပတ်တွေ အများကြီး ကြာသွားပြီးတဲ့နောက်မှာ ဦလေးချင်က ရှောင်းစံအိမ်ကို ပြန်ရောက်လာခဲ့တယ်။
အပြင်းအထန် နေမကောင်းဖြစ်သွားတဲ့ ဇနီးသည်ကို သွားပြီး ပြုစုရတဲ့ ဦးလေးချင်။ ငွေရေးကြေးရေးအစ ဆေးရုံတက်ဖို့အထိ အစစအရာရာကို ရှောင်းကျန့်က ကူညီပေးခဲ့လို့ ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွ ပြောရှာလေတယ်။
'သူဌေးလေးရှောင်းက အပေါ်ယံသာ အေးစက်တယ် ထင်ရပေမဲ့ အရမ်းနွေးထွေးတဲ့ ကလေး....' တဲ့။
ဦလေးချင်ရဲ့ ချီးကျူးစကားကြောင့် ရိပေါ်က ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပြုံးမိလိုက်တယ် ထင်တယ်။
"ဘာတွေ ပြောနေကြတာလဲ။ ကိုယ့်နာမည်ကြားလိုက်သလိုပဲ"
ရှောင်းကျန့်အတွက် ကော်ဖီနှပ်ပေးရင်း ဦးလေးချင်နဲ့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ စကားပြောနေခဲ့တာ။ ရှောင်းကျန့် ရောက်လာတော့ သူတို့တွေ စကားစ ပြတ်သွားခဲ့တယ်။
"သူဌေးလေးကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ပြောနေတာပါ"
ဦးလေးက ပြောတော့ ရှောင်းကျန့်က 'မလိုပါဘူး'ဟု ပြုံးကာ ပြောတယ်။ ပြီးတော့ kitchen counter မှာ ရပ်လို့ ကော်ဖီငှဲ့နေတဲ့ ရိပေါ်အနား သွားလိုက်ပြီး
"အပေါ်ထပ်ကနေ အနံ့ရနေတာ။ ဝမ်ရိပေါ်က ကော်ဖီနှပ်ပေးနေတာပဲ။"
"ရှောင်းကျန့် ကော်ဖီကြိုက်မယ် ထင်လို့ စမ်းလုပ်ကြည့်တာ။ လုပ်နေကျ မဟုတ်တော့ မကောင်းလောက်ဘူး ထင်တယ်"
ကိုယ့်လက်ရာကိုယ် မယုံတာမို့ အားနာစိတ်နဲ့ ပြောမိပေမဲ့ ရှောင်းကျန့်က ရိပေါ်လက်ထဲက ကော်ဖီခွက်ကို ယူပြီး တစ်ငုံသောက်ကြည့်တယ်။
"hummm....ကောင်းတာပဲ...ဝမ်ရိပေါ်။ နောက်နေ့မနက်တွေလည်း မင်းဖျော်တဲ့ ကော်ဖီသောက်ရဖို့ ကိုယ်မျှော်လင့်ပါတယ်။"
သူ့ရဲ့ ဆံပင်ပျော့ပျော့တွေကိုကို တစ်ချက်ဖွသွားပြီး နားရွက်ဖျားလေးကို အသည်းယားသလို အသာတို့ထိရင်း ပြောသွားတဲ့ ရှောင်းကျန့်ကြောင့် သူ့မှာ ပါးတွေ ရဲခနဲ။
YOU ARE READING
Xiao's Elody
FanfictionXiao Zhan x Wang Yibo Every content in this fiction is just my imagination. [Unicode only]
