Unicode
ရောက်ပြီး တစ်ရက် နှစ်ရက်အထိ နေရာထိုင်ခင်းကို ချလို့မပြီးသေး။ ပစ္စည်း တွေကို ကိုယ်လိုချင်တဲ့အတိုင်း ဟိုရွေ့သည်ရွေ့နဲ့အတော်လေးလည်းပင်ပန်းနေပြီဖြစ်သည်။ သူကိုကအကြောရှည်တာ အဆင်သင့်နေလို့ရတဲ့ အိမ်မှာ မရှိရှိတဲ့အလုပ်ကိုရှာပြီး ရွေ့ပြောင်းနေမိတာ။
" ယောင်းရယ် နားပါအုံးကွ။ ကိုယ့်မှာ မင်းကိုမလုပ်စေချင်လို့တောင် အစတည်းက ခေါ်ရှင်းခိုင်းထားတာကို "
ဂျောင်ဂုက company သွားခါနီးအလုပ်ရှုပ်နေသော ထယ်ယောင်းကို ကြည့်ပြီး ဆူသလိုပြောသည်။
" ငါ့စိတ်တိုင်းကျလေး ထားချင်လို့ပါ ဂျွန်ရယ် "
" ပြောမရလည်း သဘော။ ကိုယ်တော့ ပြန်လာမှပဲ ကူနိုင်တော့မယ် "
" အိုခေ အိုခေ ။ ဘိုင့် ...."
" ဘာကိုဒီအတိုင်း ဘိုင့်။ ပေးအုံးအာဘွား "
အနားရောက်လာပြီး ပါးတစ်ဖက်ထိုးပေးတော့ ထယ်ယောင်းဆီက မျက်စောင်းတစ်ချက်အရင်ရောက်လာသည်။
" မင်းကလေ ဓားပြတိုက်နေသလားမှတ်ရတယ် "
ပြောပြောဆိုဆို နမ်းလိုက်တော့ ဂျောင်ဂုကသဘောကျစွာရယ်သည်။
" မနမ်းတာလည်း မဟုတ်ဘဲနဲ့ "
ပြစ်ဝင်လာသော လက်သီးတစ်ချက်ကိုရှောင်ရင်း ဂျောင်ဂုမှာ တဟဲဟဲနဲ့ ကားသော့ကိုဖြုတ်လိုက်သည်။
" ကိုယ်သွားတော့မယ် "
" အင်း။ ညနေ ဘာမှစားမလာနဲ့ ။ ဒီနေ့ကစလို့ အိမ်မှာပဲချက်မယ် "
" ဟုတ်ပါပြီဗျာ "
ဂျောင်ဂုရဲ့ကားလေးဟိုးခြံရှေ့ရောက်သွားတဲ့အထိ ထယ်ယောင်း မျက်စိတဆုံးငေးကြည့်နေမိတယ်။ ရင်ထဲမှာတော့ ပျော်တာတွေရော ကြည်နူးတာတွေရော။
လုပ်လက်စအလုပ်တွေကိုဆက်လုပ်ဖို့ ပစ္စည်း တွေထည့်ထားတဲ့ ပုံးကြီးကို ချလိုက်သည်။ အထဲမှာတော့ သူ့ရဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေ။
ပြတင်းပေါက်ကနေ တဖြူးဖြူးဝင်နေတဲ့ လေနုအေးတွေကြောင့် ဒီနေရာကို သဘောကျပြီးရင်း ကျရသည်။ ဒီနားမှာ အိမ်တွေကလည်း ခြံအကျယ်ကြီးတွေနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာပဲ တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် အေးအေးချမ်းချမ်းနေကြတာ။