"Ben Lee Yongbok Felix. Avusturalya-Kore meleziyim, bu iki dünyanın arasında büyümüştüm. Tek çocuk olmanın getirisiyle fazla rahat ve sevgiye bol büyümüştüm. Bu beni daha mutlu insan yapması gerekirdi belki ama o kadar mutlu muydum?
Tabii ki hayır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ꕥ
Bir, iki, üç.
Unutma.
Dört, beş, altı.
Yüzlerini sakın unutma.
Yedi, sekiz, dokuz.
Yaptıklarını aklına kazı.
Mutsuzluğun sana ilaç olsun, hırslandırsın. Senden alınanlara karşı haykır, bağır.
Verilen elektrik etkisiyle bedenim gerilse de ağlamadım. Bu elektriklerden korkamam, daha da üstüne koşmam lazım. Bir kere geriye kaçarsam işe yaramaktan çok zarar veririm. Elimi yüzüme bulaştırırım.
Elektrik verilirken geçmişi düşün.
O anı gözlerinin önüne getir, ne istiyorsun Felix?
İntikam istiyorum dedim kendime.
Bunun için her şeyi yapacak mısın?
Her şeyi yapacağım.
Sıktığım dişlerimle başımı salladım ve voltaj daha da arttırıldı. Vücudumun her yeri yaralanmıştı, yanılar tenimin yer yerinde kandan yuvalar yapmıştı. Voltajı artırılmış ruhuma kabul ettim ve gözlerimi sıktım.
Ne yapmak istiyorsun Felix?
İntikam almak.
♥
"Lee Felix."
İsmimi duymamla bu ana bu kadar gülümseyeceğimi bilemezdim, yüzünü en son yıllar önce gördüğüm bu çocuğa sırıttım ve tek kaşımı kaldırdım.
"Uzun zaman sonra seni tekrardan görmek mi? Döndüğümde ilk gördüğüm şey yüzün olmasını istemezdim."
Gözlerini krpıştırdı ve gülerek "Pek uzun sayılmaz." diye homurdandı. Parmaklarımı çıklattım ve kafamı sağa yatırıp ona doğru yürüdüm.
"Bunun için ne kadar beklediğimi bilemezsin."
Aynaya gözüm kaydığında turuncu saçlarıma sırıttım. Ellerimi birbirine doğru sürttüm ve elektirik ışınları elimde karıncalanmaya başlamıştı. Çocuk yaşadığı şok ile gözleri parlarken silahını bana doğru uzattı. Elimi kaldırmamla silahı yerde yanmış bir şekilde duruyordu. Kısa bir süre de patlamıştı.
İşaret ve orta parmağımı birbirine bastırarak şah damarına hedef aldım. Damardaki kanlar çıkmaya başlamış, şelaleyi andırır gibi yere düşüyordu. Eski halim olsa bu halimden korkar güçlüymüş gibi durmaya çalışırdı.
Artık öyle durmasına gerek yoku, çünkü güçlüydüm.
Hyunjin kapının ardından bu ortamı gördüğünde şaşkınlıkla elini dudaklarına götürüp bakıyordu. Onu görünce buzdan oluşmuş irislerim tekrar kahvelerine kavuşmuştu. Elimi dudaklarıma götürüp ona doğru ilerledim.
