"Ben Lee Yongbok Felix. Avusturalya-Kore meleziyim, bu iki dünyanın arasında büyümüştüm. Tek çocuk olmanın getirisiyle fazla rahat ve sevgiye bol büyümüştüm. Bu beni daha mutlu insan yapması gerekirdi belki ama o kadar mutlu muydum?
Tabii ki hayır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ꕥ
Yere indiğimizde yüzüme vuran sıcak hava dalgasıyla dışarı üflemiştim. Yaz mevsimini oldum olası çok severdim ama bazen öyle zamanları oluyor ki artık soğuk olsun diye yalvarıp ellerimi dua eder gibi yapıyordum.
"Püf ne bu sıcaklık."
Jisung yüzünü buruştup eliyle havayı tokatlar gibi sallıyordu.
"Ekvatoral iklimde olduğumuz için olabilir belki."
Jisung, Seungmin'e ciddi misin? der gibi baktı ve bedenini göstererek konuştu.
"En azından burada daha zayıf olacağım Kore'deki sayılarıma göre."
Jisung dişleriyle gülümseyerek kollarını önünde birleştirdi. Onun bu şapşal haline gülümseyerek cevap verdim.
"Birazdan bizi motele götürecek otobüs gelecek, şimdi sayım yapacağım."
Edebiyat öğretmenimiz yollamayı almaya başladı, hepimiz vardık. Gözüm arada Chan'le konuşan Hyunjin'e kayıyordu.
Neden iki hafta okula gelmemişti? O tarafa bakıp dalmıştım, kendime geldiğimde Chris buraya doğru geliyordu. Bunu fark ettiğimde bir adım gerilemiş ellerimi önümde tutmuştum. Gerçekleri her ne kadar bilsem de insan travmalarına laf edemiyordu.
Jisung beni ilk fark eden olmuştu, kolundan tutup beline sarıldı. Chan'e öldürecekmiş bakıyordu, eminim ki öğretmenler olmasa üstüne atlamış dövmeye başlamıştı bile.
"Felix'ten uzak durman konusunda seni uyardığımı düşünüyordum."
Seungmin önümde kolunu bana yaklaşmasını engellemek adına koymuştu. Bakışlarından anladığım kadarıyla çok sinirlenmişti.
"Seungmin sorun değil, beni kötü etkileyen olayla alakası yokmuş."
Seungmin bana şüpheli bir şekilde baktı, tek kaşını kaldırarak konuştu.
"O yüzden mi şu an deli gibi titriyorsun Felix?"
"O şey.."
Açıklayamayacağımı fark etmiştim, derin bir nefes aldım. Omuzlarını dikleştirip Chan'in önüne kadar geldim.
"Yaptıklarından dolayı teşekkür ederim, başta kötü davrandığım için özür dilemek isterdim ama o ana göre haklıydım."
Chan sırıtarak gülümsedi, yanağındaki gamzeye bir süre baktım. Tekrardan yüzüne baktığımda başını biraz aşağıya indirdi.
"Keşke o an onu dövebilseydim, senin de canın yanmazdı. Kurallar biliyorsun, Hyunjin sana bazı şeyleri detaylıca anlattı bazı şeyleri biliyorsun yani."
Kısaca demek istediği onların sırrını ucundan bildiğimi biliyordu gülümsedim.
